ตอนที่ 4 ประชุม
624 คำ
ห้องประชุม
ภายในห้องประชุมใหญ่ เหล่าแพทย์ผู้อาวุโสและซีคิวผู้อำนวยการโรงพยาบาล ต่างนั่งฟังการแนะนำตัวของเหล่านักศึกษาแพทย์ ทว่าเป็นเวลาพอดีที่ดวงตากลมสบมองไปรอบ จนรู้ว่าตัวเธอเองถูกมองด้วยสายตาเยือกเย็นเพียงชั่วครู่ ไรขนอ่อนลุกตั้งขึ้นมา ทั้งที่บรรยากาศไม่ได้วังเวงสักนิด คับคล้ายคับคลาว่าเหมือนเธอเคยรู้สึกแบบนี้อีกที่ไหน
"ต่อไปนักศึกษาแพทย์ฟารินค่ะ" พราวยื่นขยับริมฝีปากพูดใส่ไมค์ ผายมือออกแนะนำทางด้านที่ฟารินนั่งอยู่ ท่ามกลางทุกสายตาจับจ้อง
"สะ..สวัสดีค่ะ นักศึกษาแพทย์ฟาริน รายงานตัวค่ะ" พอเสียงของพราวเรียกสติหลุดจากภวังค์ ฟารินรีบพูดออกมา ก้มโค้งลำตัวลงทำความเคารพผู้ทรงคุณวุฒิทั้งหมด
"เดี๋ยวก่อน" ซีคิวพูดขึ้น ทำให้ร่างบางที่กำลังจะนั่งต้องชะงักเกร็งตัวมองตาม
"คะ"
"ในฐานะที่ผมดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการ ของถามนักศึกษาแพทย์ฟาริน ทำไมถึงได้เลือกที่นี่เป็นที่ฝึกงาน" ซีคิวร่ายคำถามยาวใส่ไมค์ตรงหน้า แววตาเยือกเย็นมองไม่กระพริบ ด้วยใบหน้านิ่งไม่ได้แสดงออกอาการใดใด น้ำเสียงมาดนิ่งกับท่าทีสุขุมทำคนมองดูให้หลงเคลิบเคลิ้ม ต่างกันกับคนถูกกล่าวถึง
"ดิฉันขอเป็นตัวแทนตอบแทนนักศึกษาแพทย์ทุกคนเลยนะคะ ทางเรามีความตั้งใจเน้นขวนขวายหาประสบการณ์และความรู้เพื่อพัฒนาตัวเอง ให้มากพอที่จะเหมาะสมได้รักษาผู้คนค่ะ"
เปี๊ยะ! เปี๊ยะ! เสียงตบมือดังสนั่นภายในห้อง จากคนเคยทำคะแนนเกือบรั้งท้ายตลอด กลับมาตอบคำถามได้ดีกว่า ทุกคนต่างชื่นชมในคำตอบ
"ผมหวังว่านักศึกษาแพทย์ทุกคนจะไม่ลืมวันนี้" ซีคิวตวัดสายตากวาดมองรอบห้อง ก่อนตวัดปากเซ็นต์ใบกระดาษตรงหน้า แล้วลุกยืนขึ้น พยักหน้าให้ลูกน้องจัดการงานที่เหลือต่อ ไร้คำบอกกล่าวในแบบของเขา
"ถือว่าพิธีการต้อนรับจากโรงพยาบาลของเราขอจบเพียงเท่านี้นะคะ" พราวกล่าวปิดงาน
.
.
.
"ยัยฟา รู้ตัวไหมว่าทำบทนางเอกมาเต็มมากแก" จินนี่บอกตอนกำลังพากันเดินไปจะลงลิฟท์
"แนะนำตัวนะไม่ใช่เล่นละครยัยจิน เลิกบ้าได้แล้ว" ยี่หวาพูดขึ้น ส่วนฟารินล้วงหยิบมือถือในเสื้อกาว์นเช็คข้อความในโลกโซเชียล เธอกระแทกลมหายใจ เมื่อแม่แท้ๆยังไม่มีข้อความอะไรตอบกลับมา
"พวกเราเคยรู้จักผอ.คนนี้มาก่อนไหม" ฟารินยังคงถามสิ่งที่ค้างคาใจกับกลุ่มเพื่อนสาว แววตาคู่นั้นวกวนอยู่ในความคิด
"ไม่/ทำไม" ยี่หวากับจินนี่ส่ายหน้าให้คำตอบพร้อมกัน
"ฉันคงจำอะไรผิดๆไปเองแหละ" หรือจริงๆอาจจะมีเจอตอนหาข้อมูลของโรงพยาบาลนี้เท่านั้น
"แต่หมอซีคิวหล่อออร่าจับมากเนอะ ยังอายุน้อยอยู่เลยได้เป็นผอ.แล้ว" ยี่หวาพูดไปด้วยใบหน้าเขินอาย เธอแทบไม่ละสายตาจากเขาตอนอยู่ในห้องประชุม
"คงจะเก่งมาก ถึงชำนาญการด้านผ่าตัดด้วย ถ้าได้ร่วมงานกันพวกเราคงจะเก่งน่าดู" จินนี่บอกเสริมเพราะเธอเองไล่อ่านประวัติเขามาแล้วเหมือนกัน
"พวกเราลงไปชั้นล่างกัน พี่พราวบอกแล้วว่าพวกเราได้อยู่อายุกรรมเป็นด่านแรก" ฟารินบอกตามที่ได้รับแจ้งมา ครั้นจะพากันคุยเรื่องผู้ชาย แอบอดคิดถึงคนสนิทไม่ได้ แขนเรียวโอบไหล่มนของสองเพื่อนสาวเข้าไปในลิฟท์ จินนี่กดตัวเลขตรงชั้นเป้าหมายทันที
"พร้อม/พร้อมมาก/สู้!"
...........................................
มาน้อยแต่มานะ555
- ผู้เขียน
