ตอนที่ 17 หนีไม่พ้น

1121 คำ

ทึ่บ! "ไทป์ใจดีจังมารับส่งยัยฟาไม่บ่นสักคำ" ทันทีที่ประตูรถปิด ยี่หวาได้เริ่มคุยกับไทป์ก่อน เขาทำหน้าที่ขับรถ เธอกับจินนี่เลือกนั่งด้านหลัง ให้ฟารินได้นั่งอยู่ข้างคนขับ แอบสังเกตุเห็นใบหน้าเพื่อนสาวแดงระเรื่อ ใช้แขนสะกิดจินนี่เรียกให้ดูตามกัน "ขอโทษทีนะฟาจินนี่ยี่หวาด้วย พอดีเราไม่ชอบงานคนเยอะน่ะ เลยไม่ได้ขึ้นไปรับ" แม้แสงสลัวยามสาดส่องเข้ามาในรถ ยังเห็นความอ่อนโยนจากตัวชายหนุ่มเสมอ "ไม่เป็นไรเลยไทป์ ฟาเกรงใจด้วยซ้ำ ทีหลังไม่ต้องรับปากจินนี่กับยี่หวานะ ช่วงนี้คงจะขึ้นเวรบ่อยด้วยละสิ ขอบตาเริ่มคล้ำแล้ว" ฟารินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ลูบแขนตัวเองคลายความเหน็บหนาวจากอุณหภูมิในรถ แค่มองแวบเดียว ก็ดูชายหนุ่มออกแล้ว "แหม่...หวานไม่เกรงใจเพื่อนด้านหลังเชียวนะยัยฟา ไทป์ส่งเราที่คอนโดยัยจินเลย แล้วค่อยแวะไปส่งฟาริน พวกเราเกรงใจเหมือนกัน" ยี่หวาบอกอย่างเกรงใจ ครั้นจะพากันขับรถกลับ กลัวว่าจะเจอด่านต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม