ตะวันขึ้นมาเหนือขอบฟ้า แสงเทียนที่ถูกจุดมาทั้งคืนก็ใกล้จะมอดเต็มที สตรีร่างบางซึ่งจับพู่กันตวัดอักษรถอนหายใจ นางนอนไม่หลับจึงต้องลุกขึ้นมาเขียนนิยายแก้เครียด แต่เหมือนจะทำให้เครียดยิ่งกว่าเดิม นางอยากจะรู้ว่าเขานั้นฝันเหมือนนางหรือไม่ ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่อยากไปยุ่งวุ่นวายกับเขาอีกจึงเกิดความลังเลขึ้นมาว่าจะทำเช่นไรดี
“พี่หญิงตื่นหรือยัง ท่านพ่อเรียกให้มาช่วยนวดแป้ง”
เสียงป๋ายเฉาหลัวเอ่ยเรียกดังขึ้น ฮุ่ยชิวจึงตอบกลับไป “ตื่นแล้ว”
นางเก็บของให้เรียบร้อยก่อนจะออกไปล้างมือให้สะอาด แล้วมาช่วยบิดาจัดเตรียมหมั่นโถวสำหรับไปขาย ป๋ายเลี่ยงรุ่ยมองบุตรสาวที่ขอบตาดำคล้ำแล้วก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก
“ฮุ่ยชิว”
เสียงเรียกของบิดาทำให้นางต้องเงยหน้าขึ้นมา “มีอันใดหรือเจ้าคะท่านพ่อ” นางถาม มือยังคงนวดแป้งหมั่นโถว
“เข้าเหมันตฤดูนี้เจ้าก็จะอายุสิบห้าแล้ว”
ฮุ่ยชิกะทันหันชะงักมือชั่วขณะ นางส่งยิ้มแห้ง
