ตราบาปบริสุทธิ์

สะดุดตาตรึงใจ

อย่าทำตัวไร้ค่าแต่จงเดินหน้า แม้ว่าใครจะมองไม่เห็นค่าก็ตามที วันเวลาผันผ่านเด็กหญิงมาเรียมเติบใหญ่ กลายเป็นเด็กสาวเต็มตัว ทุกอย่างที่ลัลนาสอนมาเรียมตั้งใจและทำมันออกมาได้ดีเลยทีเดียว เมนูอาหารที่เธอต้องฝึกทำแค่ไปช่วยเชฟในร้านหยิบจับนู่นนี่นั่น มาเรียมก็ทำอร่อยเสียจนทุกคนต้องยกนิ้วให้ มาลัยที่ต้องร้อยส่งแม่เขมิกากับแม่ลัลนาทุกเย็นของวันพระ เธอก็ทำออกมาได้สวยเสียจนไม่มีที่ติ

กิริยามารยาทเธอก็ถูกสอนมาอย่างดี ทำให้ตอนนี้เธอไม่ต่างอะไรกับหงส์ที่อยู่ในฝูงกา เนื่องด้วยกิริยาที่งดงามเกินเด็กในสถานเริงรมย์ การเรียนยิงปืนเทควันโดศิลปะการป้องกันตัวที่ลัลนาให้เธอไปเรียนหลังเลิกเรียนทุกวัน เวลานี้มาเรียมโตเป็นสาวแล้วและเป็นที่น่าพอใจให้กับแม่ทั้งสอง เมื่อฝีมือการต่อสู้ไว้ป้องกันตัวของมาเรียม เธอยิงปืนแม่นราวกับจับวาง พนักงานเสิร์ฟชายที่ลัลนาใช้ทดสอบกับมาเรียมพวกเขาต้องพ่ายแพ้ให้แก่เธอครั้งแล้วครั้งเล่า

ผลการเรียนได้เกรดสี่ทุกเทอมเป็นการการันตีได้ว่า มาเรียมเหนือกว่าลูกของใครบางคนที่เขมิกาต้องการเอาชนะ แต่เกมยังไม่จบหากมาเรียมยังไม่ประสบผลสำเร็จในด้านการงานที่เขมิกาวาดฝันเอาไว้

มาเรียมสาวนักเรียนมัธยมปลาย ที่ทำให้ผู้ชายหลายคนหันมามอง แต่เธอกลับไม่เคยพูดหรือโต้ตอบกับชายใดเลย นอกจากเมฆเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอ

ติณณ์หนุ่มรูปหล่อลูกชายเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้ รวมทั้งยังเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของมหาวิทยาลัยดังอีกด้วยหรือจะเรียกว่าเป็นเจ้าของเลยก็ว่าได้ ในวันนี้ติณณ์ได้ติดตามมารดาของเขามาที่โรงเรียนด้วย เขาเพิ่งเรียนจบใหม่ดีกรีหนุ่มนักเรียนนอกสาวๆ ตามกรี๊ดกร๊าดราวกับว่าเขาเป็นซุปเปอร์สตาร์ก็ไม่ปาน

ภายในโรงเรียนตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง นักเรียนต่างแยกย้ายกันรับประทานอาหารกลางวัน เสร็จแล้วก็นั่งตามม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้เป็นกลุ่ม ส่วนโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นหูกวางมีเพียงมาเรียมกับเมฆเท่านั้น ที่ต่างคนก็ต่างขะมักเขม้นอยู่กับตำราเรียน ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างหรือเสียงร้องกรี๊ดกร๊าดนั่นเลยแม้แต่น้อย เมื่อติณณ์กับมารดาเดินผ่านมาแถวนั้นชนัญรีบวิ่งเข้าไปทัก ทำที่เหมือนสนิทสนมกันมาก

"สวัสดีค่ะคุณป้าสวัสดีค่ะพี่ติณณ์ นัญดีใจจังเลยที่พบพี่ติณณ์ที่นี่!คิดถึงจัง ขอบคุณนะคะพี่ติณณ์ที่ไปส่งนัญวันนั้น" เธอพูดพร้อมกับเดินไปคล้องแขนชายหนุ่มตรงหน้า หญิงสาวในชุดนักเรียนแสดงกิริยาและวาจาไม่สมกับวัยเลยสักนิด

"หนูนัญเป็นเด็กเป็นเล็ก หัดสำรวมกิริยามารยาทหน่อยสิ" หญิงสูงวัยเอ็ดสิ่งที่เด็กสาวออกมา แม้ว่าทั้งสองครอบครัวจะสนิทกันเพียงใด ก็ไม่ควรแสดงกิริยามารยาทแบบนี้ต่อที่สาธารณชน ซึ่งสาวๆ พวกนั้นต่างอิจฉาในตัวของชนัญ ที่ได้สัมผัสใกล้ชิดกับหนุ่มในฝันอย่างติณณ์

แต่ภายใต้แว่นกันแดดสีดำนั้น สายตาของเขากลับจ้องมองไปยังโต๊ะข้างๆ ที่มีหญิงสาวนั่งก้มหน้าก้มตาดูตำราเรียน โดยไม่ได้สนใจว่าโลกจะแตกพายุจะถล่ม เสียงดังของเหล่าบรรดาแฟนคลับที่ส่งเสียงราวกับว่ามาชมคอนเสิร์ตไม่มีผลใดๆ กับเธอเลยสักนิด ใบหน้ารูปไข่ดวงตาที่มุ่งมั่นของเธอบวกกับความเฉยชามันเดาไม่ออกเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน แต่ที่เขาอยากรู้คือทำไมเธอถึงไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนกับสิ่งเร้ารอบข้างบ้างเลย ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสนใจในตัวหญิงสาวเป็นอย่างมาก แต่กระนั้นเขาก็เก็บอาการเอาไว้ ไม่ได้แสดงออกมาตามสไตล์ของติณณ์ ที่พี่ชายเขามักให้ฉายาว่าผีดิบในทุ่งลาเวนเดอร์

หลังจากสองแม่ลูกเดินออกไป ชนัญก็ขยับมานั่งข้างเพื่อนสนิท ก่อนจะเม้าท์มอยถึงความสนิทของเธอกับติณณ์ให้กับทุกคนได้ฟัง ชนัญใส่สีตีไข่ลงไปในหลายๆ เรื่อง รวมทั้งเธออาจจะได้เป็นว่าที่สะใภ้ของเจ้าของโรงเรียนและมหาวิทยาลัยดังอีกด้วย ชนัญมักทำตัวแก่แดดชอบออกไปตะลอนข้างนอกในวันหยุดและหลังเลิกเรียน เวลาว่างเหล่านั้นเธอไม่เคยเอามาใส่ใจในตำราเรียนเลยสักนิด

ชนัญคุยโม้จนเกือบใกล้ถึงเวลาเข้าห้องเรียนแล้ว เมื่อเธอเหลือบไปเห็นมาเรียมก็เกิดความหมั่นไส้ ที่หญิงสาวตั้งใจเรียนและได้คะแนนเกินหน้าเกินตาใครๆ ในชั้นเรียน

“นี่ยัยหนอนหนังสือถามจริงเถอะเธอจะอ่านเอาโล่หรือไง” ชนัญไม่พูดเปล่าแต่เธอกลับเดินเข้าไปดึงหนังสือออกจากมือของมาเรียม ก่อนจะค่อยๆ บรรเลงฉีกทีละหน้าและเริ่มฉีกรัวๆ แล้วดึงออกหลายๆ แผ่นจากนั้นก็โยนหนังสือลงพื้น ก่อนจะใช้เท้าบดขยี้ทำให้หนังสือนั้นขาดไม่มีชิ้นดี

"นี่ยัยแม่มด! เธอทำอะไรของเธอมาเรียมไม่เคยยุ่งกับเธอเลยนะ” เมฆตะคอกออกมาเสียงดัง

"เธอเรียกใครแม่มด ถ้าฉันเป็นแม่มดยัยนี่ก็ปิศาจชัดๆ คนอะไรเรียนเก่ง สอบได้คะแนนเกือบเต็มทุกวิชา” ชนัญนังคงพูดออกมาด้วยท่าทางที่หมั่นไส้มาเรียม

"นั่นมันเรื่องของมาเรียม ถ้าเธออยากสอบได้คะแนนเต็ม เธอก็ตั้งใจเรียนสิชนัญ ไม่ใช่เอาแต่กรี๊ดผู้ชายแบบนี้” เมฆยังคงพูดจาปกป้องเพื่อนรักอย่างมาเรียม

"ถามจริงๆ เถอะเมฆ เธอเป็นเทพพิทักษ์ยัยนี่เหรอ เห็นออกรับแทนกันทุกเรื่อง ยัยหน้าจืดนี่มีอะไรดีใครๆ ก็รู้ว่าแม่ของเธอทำอาชีพอย่างว่า นอนกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า กินไม่เลือกแม้แต่ผัวชาวบ้านก็ยังเอาไปนอนกก!”

"หยุด! เธอไม่มีสิทธิ์มาว่าอะไรแม่ฉัน ฉันไม่เคยตอบโต้ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องของเธอเลยนะชนัญ แล้วเธออย่าเอาแม่ฉันเข้ามาเกี่ยวไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

"เธอจะทำอะไรฉันเหรอ ก็อีกแค่ลูกโสเภณีลูกไม่มีพ่อ!”

ผัวะ! ในที่สุดมาเรียมก็หมดความอดทนชกไปที่ใบหน้าของชนัญอย่างแรง ใครก็ตามที่แตะต้องมารดาของเธอมาเรียมจะไม่ทน

“กรี๊ด! อีนังบ้า!” ชนัญกรี๊ดออกมาเสียงดัง พร้อมทั้งเอามือกุมที่ใบหน้า เธอรู้สึกเจ็บจนชากับหมัดที่มาเรียมชกมา ทุกคมมองมาที่คนทั้งสองยืนอยู่ ซึ่งใครๆ ก็เข้าข้างชนัญทั้งนั้น เพราะมาเรียมตกเป็นขี้ปากของคนทั้งโรงเรียนเรื่องอาชีพมารดาของเธอ

"ฉันไม่จบแน่ยัยปิศาจ แกเตรียมตัวย้ายโรงเรียนได้เลย พรุ่งนี้เรื่องจะต้องถึงหูผู้อำนวยการและเจ้าของโรงเรียน ฉันจะบอกพ่อกับแม่ของฉันให้จัดการกับเธอขั้นเด็ดขาด!” ชนัญพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด แต่มาเรียมกลับไม่สนใจในสิ่งที่ชนัญพูดเลยสักนิด เธอก้มลงไปเก็บหนังสือที่ขาดใส่ถังขยะข้างๆ ก่อนจะเดินออกมา โดยไม่สนใจในคำขู่ของชนัญแม้แต่น้อย

การกระทำของชนัญและการตอบโต้ของมาเรียมนั้นอยู่ภายใต้สายตาที่มองมาทางด้านล่างของตึกตลอดเวลา เขาพอจะเดาได้ในสถานการณ์นั้นใครเป็นคนเริ่มก่อน เพราะที่เห็นมาเรียมกับเพื่อนกำลังตั้งใจจดจ่อกับตำรา ชนัญต่างหากที่เข้าไปหาเรื่องเธอ