Chapter 8
ถ้ารักพี่ก็ให้หนีพ่อ (1)
หน้าตึกออฟฟิศที่เคยมาฝึกงานจนรู้สึกคุ้นเคย...สุดที่รักยืนนิ่งเมื่อรู้สึกว่าวันนี้บรรยากาศโดยรอบช่างดูแปลกไปไม่คุ้นชิน ภายในใจหวิวสั่นคล้ายจะเป็นลมล้มทั้งยืน การที่วันนี้มาในลุคใหม่ดูเหมือนไม่ใช่ตัวเอง ทำให้รู้สึกประหม่าและไม่มั่นใจจนไม่กล้าสู้หน้าใครในออฟฟิศ หล่อนไม่ชอบสายตาที่อาจจับจ้องมองอย่างสนใจจนกลายเป็นจุดเด่น หากเลือกได้หล่อนไม่อยากเป็นดาวเด่นในสังคมใดๆ ทั้งสิ้น ชอบอยู่อย่างสงบไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับใคร
"ไปกันเถอะปลากริม ฉันจะเข้าไปด้วย"
"อัยย์ ฉัน...ฉันไม่มั่นใจเลย ไม่เคยใส่รองเท้าสูงๆ ขนาดนี้ ถ้าเกิดฉันเดินสะดุดขาตัวเองล้มไม่อายคนแย่เหรอ"
"มั่นใจเข้าไว้ ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งสิ้น คนเราต้องมีก้าวแรกสำหรับสิ่งใหม่ๆ ในทุกๆ ช่วงวัย แล้วมันจะผ่านไป เชื่อฉัน"
"ไปเถอะปลากริม เดินเข้าไปพร้อมพี่ เดี๋ยวพี่จะพาเลขาคนใหม่ไปส่งถึงห้องเจ้านาย ส่งให้ถึงที่เลยท
