Chapter 3 คนแปลกหน้าในคืนหลอกลวง (1)
1037 คำ
Chapter 3
คนแปลกหน้าในคืนหลอกลวง (1)
จอมทัพมาร์คเป้าหมายที่เขาสนใจเป็นพิเศษ...ยายแว่นกระเปิ๊บกระป๊าบคือบุคคลที่เขาหมายหัวเอาไว้เป็นอันดับหนึ่ง เพราะดูท่าแล้วน่าจะสนิทสนมกับภัทรนนท์เป็นอย่างดี ส่วนอีกคนที่นั่งอยู่ข้างล่างเขาจัดความสำคัญเอาไว้เป็นอันดับสอง...หากจะล้วงความลับบุคคลอันตรายที่มีรายชื่ออยู่ในบัญชีดำ การเข้าทางคนสนิทของบุคคลเหล่านั้นจะช่วยให้งานของเขาราบรื่นไปได้ด้วยดี
ภาพบุคคลในลิสต์ถูกเลื่อนดูทีละคนเพื่อเก็บรายละเอียด ตรงหน้าเขานั้นคือพีรพลที่มีฉากหน้าเป็นสถาปนิกให้กับเดอะเรดคลาสสิค ต้องสงสัยว่าเป็นคู่เกย์กับศราวุธที่ไปไหนมาไหนสองคนนี้จะตัวติดกันตลอดเวลา ภัทรนนท์ที่แอบกินอยู่กับหัวหน้าฝ่ายการตลาดคนสวย ปรเมศร์ที่เป็นเพื่อนซี้กับพีรพลเขายังไม่มีข้อมูลเท่าไหร่นัก หัวหน้าแก็งค์คือตะวันวาดที่เปิดรีสอร์ทและร้านกาแฟบังหน้า ส่วนคนสุดท้าย...ภัทรนันท์ คนสนิทของตะวันวาดที่ประสบความล้มเหลวในชีวิตคู่ หนีเรื่องหัวใจไปคุมงานก่อสร้างเดอะเรดคลาสสิคที่มัณทะเลย์
'เอายายแว่นนี่ล่ะ ท่าจะไม่ค่อยทันคน’
เขาตัดสินใจลุกตามไปดูเชิง เมื่อเห็นคนที่หมายหัวเอาไว้เดินไปยังทางที่พาไปสู่ห้องน้ำ...แผนถูกเรียบเรียงขึ้นมาในหัว เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้ได้ทำความรู้จักกับยายนักศึกษาหน้าจืดเป็นอันดับแรกเพื่อที่จะเริ่มปฏิบัติการตามที่ได้รับมอบหมายมา…
สุดที่รักผ่อนลมหายใจเข้าออกยาวๆ เมื่อเข้ามายืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ มือขวายกขึ้นทาบตรงอกข้างซ้าย สัมผัสได้ถึงใจที่ยังเต้นแรงไม่หาย ท่าทีนั่น แววตาของเขา การแสดงออกที่ทำเหมือนจะมีใจ เขาทำให้หล่อนคิดไปไกลว่าที่ทำลงไปเมื่อสักครู่นั้นต้องการจะสื่ออะไรกันแน่
'อย่างเธอเนี่ยนะที่เขาจะมาสนใจ เลิกฝันเฟื่องบ้าๆ เข้าข้างตัวเองเสียเถอะปลากริม’
แววตาที่ซ่อนอยู่หลังแว่นสลดวูบโดยพลัน เมื่อเสียงส่วนลึกย้ำเตือนมาแบบนั้น หญิงสาวหมุนกายไปมาอยู่หน้ากระจก...มองไม่เห็นถึงจุดเด่นดึงดูดในตัวเองเลยสักนิด ผมที่ทำเป็นอยู่ทรงเดียวมาตลอดระยะเวลาหลายปี คิ้วธรรมชาติที่ไม่ได้รับการตกแต่งให้ได้รูป มีแค่จมูกโด่งๆ กับปากกระจับที่เคลือบฉาบด้วยลิปสติกสีระเรื่อ ตอกย้ำความเชยด้วยแว่นสายตาที่ถ้าถอดออกมาภาพตรงหน้าจะพร่าเลือนโดยพลัน หล่อนสายตาสั้นหลายร้อยจึงต้องพึ่งมันตลอดเวลา
'แต่...ถ้าเราเปลี่ยนตัวเอง ลุกมาแต่งตัวกับเขาบ้าง อาจจะเอาชนะใจพี่ภามได้ใช่ไหม’
หล่อนทบทวนถึงสิ่งที่เคยอ่านมา และเขาเคยบอกว่าชอบผู้หญิงสวยเอ็กซ์เซ็กส์ซี่นมโต ถ้าเป็นเช่นนั้นก็อาจต้องลงทุนไปขึ้นเขียงทำนม เพราะที่มีอยู่แทบเทียบอะไรไม่ได้กับรุ้งลาวัลย์ ฝ่ายนั้นสมบูรณ์แบบตั้งแต่หัวจรดเท้า ชนิดที่ว่าหล่อนซึ่งเป็นผู้หญิงด้วยกันยังแอบชื่นชม คิดอย่างเจียมตัวว่าตนนั้นสู้อะไรอีกฝ่ายไม่ได้เลย
หน้าห้องน้ำชายที่อยู่ติดกันกับห้องน้ำหญิง จอมทัพทำทีเป็นยืนคุยโทรศัพท์เพื่อรอจังหวะให้เป้าหมายออกมา ความสามารถพิเศษของทหารสายลับคือหูตาต้องไวช่างสังเกต...จังหวะที่หางตาเห็นว่าหล่อนกำลังเดินออกมา เขาทำทีเป็นเดินผละออกมาจากจุดเดิมขณะมือยังถือโทรศัพท์แนบไว้กับหู ระยะห่างจากกันไม่กี่ก้าวเดิน
อะไรบางอย่างที่หล่นลงบนพื้นทำให้สุดที่รักก้มมอง มันมาจากผู้ชายที่เดินอยู่ข้างหน้าเพราะมีเขาเพียงคนเดียว เมื่อเห็นชัดว่าเป็นอะไร ไวเท่าความคิด หญิงสาวรีบทำให้เขารู้ตัว
"คุณคะ หยุดก่อนค่ะ"
จอมทัพซ่อนยิ้ม ก่อนจะหันไปมองแล้วปั้นหน้างุนงง หลุบตามองเห็นในมือของหล่อนกำแบงค์สีเทาเอาไว้แล้วยื่นมาตรงหน้า รอยยิ้มเล็กๆ คลี่ส่งมาให้อย่างไร้ซึ่งจริตมารยา เป็นสิ่งที่เขาสัมผัสได้ด้วยใจ
"คุณทำเงินหล่นค่ะ แบงค์พันด้วยนะคะ"
ชายหนุ่มทำหน้าเหลอหลา สองมือทำทีเป็นสำรวจตามกระเป๋าเสื้อและกางเกง ก่อนจะยิ้มให้หล่อนเพื่อแทนคำขอบคุณ
"จริงด้วยครับ สงสัยตอนหยิบโทรศัพท์แล้วมันติดออกมา ถ้าไม่ได้คุณ ผมคงนึกไม่ออกแน่ๆ ว่าหายตั้งแต่ตอนไหน ขอบคุณมากนะครับ ผมติดหนี้คุณ"
"ไม่เป็นไรค่ะ อย่าคิดว่าเป็นหนี้บุญคุณเลยนะคะ สังคมจะดีขึ้นถ้าเราไม่เอาของคนอื่นมาเป็นของตน อยู่ร่วมกันด้วยความมีน้ำใจพึ่งพาอาศัยไม่เอาเปรียบกัน"
เขารับเงินมาจากมือเรียว พินิจมองใบหน้าอีกฝ่ายผ่านเลนส์แว่นอำพรางบุคลิกตัวตนจริง ปฏิบัติการแรกทำให้เขาได้ข้อมูลเพิ่มเติมที่สำคัญเป็นอย่างมาก นั่นคือพื้นฐานนิสัยใจคอ ความรู้สึกนึกคิดของคนตรงหน้า มันบอกอะไรได้มากมายอย่างน่าสนใจทีเดียว
เขานึกแปลกใจ ทำไมหล่อนจึงมาสนิทสนมกับแก็งค์ที่กำลังทำผิดกฎหมาย ด้วยบุคลิกดูไม่น่าจะคบกันได้...กลุ่มนักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงที่ธุรกิจของพวกเขาเติบโตอย่างรวดเร็วจนถูกจับตามอง เขาไม่รู้ว่าคนกลุ่มนี้ทำอะไรกันมาบ้าง รู้แค่ว่านายของเขาได้ข้อมูลด้านลบมาจากคนบางกลุ่มในประเทศพม่า และหวยมาออกที่เขาอย่างไม่อาจเลี่ยง กับการสืบหาเบาะแสเกี่ยวกับการฟอกเงิน
การแลกเปลี่ยนทำความรู้จักเริ่มขึ้นตามข้อกำหนดทางสังคมที่สั่งให้เป็นไป สุดที่รักเว้นระยะห่างสำหรับเขาเอาไว้แค่คนผ่านทางไม่มีอะไรให้จำจด เขาคือคนแปลกหน้าที่แค่บังเอิญมาเจอกัน แล้วความทรงจำสั้นๆ ก็จะถูกกระแสวันเวลากลืนหายไปในเวลาไม่นาน
- ผู้เขียน
