บทที่5.จะเอาไง คุณทหาร!....

1528 คำ

“อูว์!” เขาสูดปากครางเสียงระส่ำ กลีบผกาโอบรัด ตูดตอดถี่ๆ จนจาคอบเสียวกระสัน ชายหนุ่มเกร็งตัวแน่นเขากดแท่งแข็งตึงจมดิ่งสู่ห้วงความหวามไหว พิชชาวีร์เกร็งตัวสะท้าน เธอกัดฟันกรอดๆ ช่วงล่างตึงแน่น ทรวงอกไหวระริกสั่นสะเทือนตามแรงขับเคลื่อนที่เริ่มต้นช้าๆ แต่หนักหน่วงจนเธอเกือบขาดใจตาย ความเร็วเพิ่มขึ้นจนตั้งรับไม่ทัน จากเนิบๆ ช้าๆ เปลี่ยนเป็นถี่ยิบจนเตียงเก่าๆ โยกคลอน เสียงสั่นกราวของเตียงกว้างดังก้องอยู่ท่ามกลางความเงียบ ลมหายใจหอบโยนสอดประสานระหว่างกัน พิชชาวีร์เอื้อมมือคว้าหัวเตียงเอาไว้แน่น เธอใช้มันเป็นหลักยึดเพื่อที่จะไม่ถูกกระแทกกระทั้นจนตกเตียงกว้าง เขาส่งตัวตนหนักๆ เธอก็สวนกลับแรงไม่แพ้กัน เสียงตอกอัดดังสะท้านก้องเมื่อเนื้อเปล่าๆ กระแทกกระทั้นเข้าหากัน จาคอบยกยิ้มมุมปาก รอยยิ้มพึงพอใจเมื่อตอนนี้เขาทำให้คนใต้ร่างกระสันซ่านจนเกือบจะถึงขีดสุด แผ่นหลังชุ่มเหงื่อเป็นมันวาววับ แผงกล้ามด้านหล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม