เสียงกรีดร้องที่ดังแว่วมาจากทางหน้าต่างห้องนอน หยุดคำพูดที่กำลังจะบอกเล่าอะไรแก่ตีรณาทันที ก่อนจะวิ่งออกจากห้องเพราะจำได้ว่าเป็นเสียงของแมว สาวใช้ที่คุยกันอยู่เมื่อครู่ สาวใช้ที่ถามเขาถึงหญิงปริศนาในรถที่เขาขับมา
“พี่แมว เป็นอะไร” เขาตะโกนถามเมื่อเห็นสาวใช้อีกคนพร้อมยาม กำลังช่วยกันเขย่าตัวเจ้าของชื่อ อยู่ข้างรถที่เขาขับมา
‘แมวมาทำอะไรตรงนั้น แล้วทำไมมีสภาพเช่นนี้’ สัภยาสงสัย
“หนูก็ไม่ทราบค่ะ ได้ยินเสียงพี่แมวกรี๊ดก็วิ่งมาดู เห็นแกนอนนิ่งอยู่ข้างรถ” รำไพสาวใช้วัยรุ่นผิวขาวรูปร่างอวบอัดหันมาบอก ขณะที่เขย่าตัวเรียกแมวไปพลาง
“ผมเห็นมันด้อมๆ มองๆ เข้าไปในรถ แล้วร้องกรี๊ด” พงศ์ยามวันสี่สิบเศษผิวดำแดงเป็นคนบอก
เมื่อสัภยาวิ่งมาถึงโรงเก็บรถที่เกิดเหตุ แมวที่ถูกเขย่าตัวเรียกก็ลืมตาขึ้นและจ้องเขาตาแข็ง แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น แววตานั้นเปลี่ยนเป็นหวั่นหวาด พร้อมเสียงร้องอย่างตื่นตระหนกดังขึ้นอ
