บทที่๗/๑

1183 คำ

‘ศาตรา อย่าเพิ่งไป ช่วยเมียด้วย’ คำเย็นเยือกจากปากของสาวใช้ เรียกให้ชายหนุ่มทั้งสองหันกลับมาอย่างงุนงง แมวมีท่าทางดีใจเหมือนอยากโผเข้ามาแต่กลับเป็นลมล้มพับไปเสียทันที ‘แมว’ เสียงคนทั้งห้องดังประสาน ก่อนที่รำไพกับมะลิจะเข้าไปประคอง ‘พาไปส่งโรงพยาบาลเถอะ’ สุกนต์ธีย้ำความคิดของน้องชายที่ตั้งใจจะพาสาวใช้ไปหาหมออยู่แล้ว ทว่ายังไม่ทันที่รำไพกับมะลิจะพาแมวลงจากเตียง เจ้าหล่อนก็ลืมตาขึ้นเสียก่อน ‘อะไร จะพาฉันไปไหน’ แมวถาม มองทุกคนอย่างสงสัย ‘อ้าว! ฟื้นแล้วหรอ พาไปหาหมอนะสิ แกร้องกรี๊ดๆ ทั้งคืนจนคนอื่นไม่ได้หลับได้นอน’ มะลิสาวใช้ที่อายุมากที่สุดในบ้านบอก ‘ไม่ไปหรอก ฉันไม่ได้เป็นอะไร’ แมวปลดมือออกจากตัว มองทุกคนอย่างสงสัยเหมือนทำเรื่องประหลาด ‘ไม่เป็นอะไร แต่ร้องโวยวายว่าเห็นผี กลัวจนไม่ได้หลับได้นอนนี่ล่ะ แกเป็นอะไร’ มะลิถามเริ่มมีอารมณ์ เพราะแมวทำเหมือนทุกคนพูดโกหกใส่ความ แมวยิ่งทำหน้าแปล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม