บทที่๙
ตีรณานอนกระสับกระส่าย พยายามข่มตาเท่าไหร่ก็หลับไม่ลง ไม่ใช่เพราะกลัวแต่ห่วงมากกว่า เธอห่วงสัภยาที่พักนี้กลับไปนอนค้างที่บ้านบ่อยขึ้น เพราะต้องการเอาใจพ่อ เขาบอกว่าถึงพ่อจะมีผู้หญิงมากมายนอกบ้าน แต่เมื่อกลับเข้าบ้านพ่อก็เหงาอยู่ดีเพราะสุกนต์ธีทำแต่งาน สังสรรค์กับเพื่อนฝูงและกลับบ้านดึกบ่อยขึ้น เขาไม่แปลกใจและค่อนข้างเข้าใจที่พ่อเองก็กลับบ้านดึกดื่นเพราะเมื่อกลับมาก็จะมีแต่สาวใช้ เหตุนี้เขาจึงกลับไปอยู่บ้านมากขึ้นและพ่อก็กลับมาทานอาหารค่ำกับเขาทุกวันที่เขากลับไป
สัภยาขอร้องอย่าให้เธอคิดว่าเขาปีกกล้าขาแข็ง ไม่ติดสอยห้อยตามเธอไปทำงานเพื่อฝึกมือ ไม่ช่วยพ่อครูแม่ครูงานอย่างที่เคย ซึ่งเธอไม่เคยคิดเช่นนั้น เพราะบ่อยครั้งที่เห็นเขามาค้างที่นี่ติดต่อกันหลายคืนก็บอกให้กลับไปหาพ่อบ้าง แต่คืนนี้ ช่วงระยะนี้ ทุกครั้งที่เขากลับไปค้างที่บ้าน เธอรู้สึกพะวงจนนอนไม่หลับ
ทำไมต้องห่วง เธอเองก็บอกไม่ถ
