ตีรณามาถ่ายรูปเก็บเอาไว้อีกครั้งเมื่องานเริ่มก้าวหน้าไปอีกขั้น เวลานี้พื้นที่เคยรกร้างกลายเป็นที่โล่งกว้างใหญ่ ตำแหน่งที่จะปลูกเรือนก็วางผังเอาไว้เรียบร้อยแล้ว สัภยาบอกว่าวันนี้จะมีการยกเสาเอกจึงให้เธอมาช่วยถ่ายรูป
ตีรณาแหงนมองพระอาทิตย์ที่กำลังร่ายแสงแรงขึ้นทุกขณะ แล้วมองรอบตัว โดยเฉพาะมองไปทางสะพานข้ามคลองอย่างหงุดหงิด สุกนต์ธีน่าจะมาได้แล้ว เธอไม่ได้อยากพบเขา แต่อยากทำงานให้เสร็จๆ แล้วไปจากที่นี่เสียที ตีรณายอมรับว่าแม้มาเยือนในเวลากลางวันก็รู้สึกสะพรึง ยิ่งย้อนคิดไปถึงครั้งก่อนที่มาตกน้ำตกท่ายิ่งหวาดกลัวแต่ยังอดมองไปยังจุดนั้นไม่ได้ จุดที่เห็นผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่กลางวันแสกๆ เช่นวันนี้
“เฮ้ย!” ตีรณาอุทานตกใจกับภาพเก่าที่ปรากฏขึ้นมาในช่วงเวลาสั้น ไม่สิ ไม่ใช่ภาพเก่า แม้จะเป็นผู้หญิงในชุดเดิมทว่าไม่ได้ยืนร่ำไห้หันหน้าไปทางคลอง แต่ผู้หญิงคนนั้นกำลังหันหน้ามามองเธอ แล้วก็หายวับไป
“ผีหลอก
