ลมหนาวเริ่มพัดผ่านมาแล้ว พืชผลไร่นาไม่มีให้เก็บเกี่ยว ถานเทียนสวี่ทำได้เพียงรับจ้างทำงานเล็กน้อยให้ชาวบ้าน แลกกับอาหารและฟืนมากักตุน
โชคดีที่หวงสือหลิวไม่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือยเหมือนหลายปีที่ผ่านมา นางรู้จักวางแผนและจัดการแบ่งสันปันส่วนทั้งเงินและเสบียงอาหารจึงช่วยบรรเทาแรงให้ถานเทียนสวี่ได้มาก
ชายหนุ่มที่เพิ่งกลับมาจากการทำงานข้างนอก เหลือบมองเข้าไปในห้องนอน เห็นหวงสือหลิวกับเฉ่าเหมยกำลังช่วยกันรื้อพวกเสื้อหนาวออกมาจากตู้
“ตัวนี้น่าจะอุ่นนะ เหมยเหม่ยลองสวมดูนะ”
หวงสือหลิวจับเฉ่าเหมยหมุนตัว หรี่ตามองชุดคลุมหนาที่ทั้งเก่าและมีรอยปะขาดไปทั่ว “อุ่นหรือไม่”
เฉ่าเหมยพยักหน้า
“งั้นหรือ”
หวงสือหลิวหยิบเอาชุดคลุมอีกสองตัวออกมา ตัวที่ใหญ่ที่สุดน่าจะเป็นของถานเทียนสวี่ ทั้งเก่าและบางกว่าของเฉ่าเหมยเสียอีก
อีกชุดที่เหลือเป็นของสตรี สีชมพูสวย สะอาดและหนานุ่มเป็นพิเศษ
หวงสือหลิวถอนหายใจอย่างนึ
