บทที่ 2 ว่าที่เตรียมนักเรียนนายร้อยตำรวจอันดับหนึ่ง [2.2]
516 คำ
“ครับ แต่ผมคงไม่สามารถที่จะไม่คิดถึงแม่ได้” ดวงตาเข้มค่อยๆ เริ่มแดง ตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยห่างแม่เขาไปไหนเลย
ทับทิมยิ้มและรีบปาดเช็ดน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา และเธอก็เปลี่ยนเรื่องโดยขยับตัวเล็กน้อยเพื่อหยิบธนบัตรจำนวนหนึ่งออกมา “ธาราลูกเอาติดตัวไว้นะ” ธารามองจำนวนเงินในมือแม่ เขายิ้มและส่ายหน้า
“แม่เก็บไว้เถอะครับ ผมอยู่ที่โน้นไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเลยนะครับ แถมผมยังมีเงินเดือนอีกต่างหากและที่สำคัญผมยังมีเงินเก็บอยู่นะครับ” เขาพูดพร้อมดันมือแม่ที่ยื่นเงินจำนวนนั้นกลับไป “แม่เก็บไว้ซื้อของกินบำรุงร่างกายแม่นะครับ หลังจากที่ผมไม่อยู่เรื่องพรวนดินถางหญ้าไถพง ผมคุยไว้กับรุ่นน้องที่โรงเรียนแล้ว เขาจะเข้ามาดูแลเรื่องต่างๆ พวกนี้แทนผมเอง แม่ไม่ต้องทำนะครับ” ทับทิมมองลูกชายด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ตั้งแต่เสียหัวหน้าครอบครัวไปรายได้หลักก็มาจากเงินบำนาญจากการเสียชีวิตของสามีประกอบกับรายได้เสริมจากการปลูกต้นมะลิกับต้นเตยหอมขาย ซึ่งเพียงพอให้พวกเธอสามปากท้องได้ดำเนินชีวิตต่อไป
ธาราบุตรชายคนโตก็ขยันขันแข็งช่วยเหลือเธอผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาได้ ภรรยาที่ขาดสามีลูกๆ ที่ขาดพ่อ นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ธาราเติบโตขึ้นและเขาก็มีปนิธานในการดำเนินรอยตามบิดาของเขา “ก้าวแรกของลูกแม่ได้เริ่มแล้ว” เสียงของแม่ที่เอ่ยขึ้นมาเบาๆ
?????? ??????
“พี่ชาย นับจากคืนนี้ไปพี่ต้องนอนที่นี่หรือคะ” เด็กหญิงน้อยลำธารวัยเก้าขวบเอ่ยโดยที่สายตาไม่ละไปจากสิ่งก่อสร้างตรงหน้า
อืม “ว่าแต่พี่จะกลายเป็นพี่ชายที่ถูกลืมหรือเปล่านะ”
เอิ๊กเอิ๊ก เสียงหัวเราะใสแจ๋วของเด็กน้อยดังขึ้นมา เมื่อถูกพี่ชายเอ่ยล้อพร้อมหยอกล้อจี๋เอวบาง เสียงสดใสนั้นทำให้ร่างสูงโปร่งที่พึ่งจะมาถึง เขาที่ยืนอยู่ไม่ห่างอดไม่ได้ต้องหันไปมองภาพคนสามคน หญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดีคนหนึ่งที่กำลังยิ้มมองเด็กหญิงเจ้าของเสียงหัวเราะกับชายหนุ่มที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเขามาที่นี่ทำไมกันภาพความอบอุ่นตรงหน้าทำให้เขาเผยรอยยิ้มออกมา แต่หัสวีร์ก็มองเพียงช่วงเสี้ยวสั้นๆ เขาผินหน้ากลับมาและก้าวข้ามถนนมุ่งสู่ชีวิตใหม่ของตนอย่างไม่ลังเล ชีวิตที่ไม่มีเงินตราเป็นตัวนำทาง
“สวัสดีครับ” ธาราไหว้แม่หลังจากที่พยายามออกห่างอ้อมกอดแม่อย่างยากลำบาก “วันศุกร์นี้เจอกันครับแม่” เขาโบกมือลาพร้อมเดินข้ามถนนเข้าสู่หนทางชีวิตที่ตนเป็นผู้เลือกด้วยใจรักยิ่ง
- ผู้เขียน
