เฮ่ยยยย พรึ่บ! “เหนื่อยจังเลยค่ะ” พลอยลินที่กลับมาถึงห้องคอนโดก็ล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยล้า แต่ใบหน้าเธอกลับอิ่มเอมสุขล้นจนปิดไว้ไม่ได้ แต่ข้างกายกลับว่างเปล่า เพราะหัสวีร์ที่ลากกระเป๋าเข้ามาแล้วเขาเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบเป้และยัดเสื้อผ้าเข้าไปสองสามชุด
ควับ! “หัส นั่นคุณทำอะไรคะ”
“ผมถูกเรียกตัวทำภารกิจ” พลอยลินกระพริบตาปริบๆ ตั้งแต่ที่เธอรู้จักเขา เขาเคยออกปฎิบัติภารกิจก็ประมาณสองอาทิตย์แค่ครั้งเดียวที่กินเวลาต่อเนื่อง “ช่วงนี้คุณกลับไปอยู่บ้านคุณสักพักก็ได้” หัสวีร์เดินมานั่งบนเตียงและโน้มตัวลงไปหอมแก้มเธอทีหนึ่งก่อน “ต้องไปแล้ว” คำพูดของเขาทำเอาพลอยลินถึงกับนิ่งสะอึกไป ‘บ้านคุณ’ นี่เขา...
“คุณรู้แล้วไม่บอกพลอยใช่มั้ย” พลอยลินไม่อยากคิดต่อเธอจึงถามเรื่องที่กำลังเป็นประเด็นตอนนี้
“เราฮันนีมูนกันอยู่” พลอยลินยิ้มทันทีที่เขาก็เป็นห่วงความรู้สึกเธอเช่นกัน ถ้างั้นคำพูดเมื่อครู่ ‘บ้านคุณ’
