ความสัมพันธ์ระหว่างลำธารและหัสวีร์ไม่มีคำว่าก้าวหน้าหรือถอยหลัง ผ่านไปสองปีลำธารก็ยังเจอะเจอหัสวีร์แบบที่มือเดียวยังนับไม่หมดเลย ในบางครั้งเขากลับมาในยามวิกาลและออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ เธอยังไม่ทันทักทายด้วยซ้ำ แล้วเธอรู้ได้อย่างไรนะเหรอ บ้างก็เป็นข้อความในโทรศัพท์เข้ามาตอนที่เขาออกไปแล้ว บ้างก็เป็นโน้ตในกระดาษเล็กๆ แต่เหตุใดความรู้สึกที่เธอมีให้กับเขาไม่มีคำว่าจืดจางเลยสักนิด แต่หัวใจเธอนะสิกลับทรมานเพราะความคิดถึง จะแวะไปหาเขาที่ทำงานเธอก็ไม่กล้า จะโทรหาก็ยิ่งไม่กล้า ทุกครั้งที่กลับคอนโดเธอก็ทำเพียงมองประตูห้องนอนเขา ที่ไม่แน่ใจว่าเขาอยู่ข้างในหรือไม่ อยู่ไม่อยู่มันจะแตกต่างอะไรกัน
?????? ??????
สองเดือนต่อมา...“หัส ผู้การวัฒน์เรียกว๊ะ” อุทัยเอ่ยเมื่อเดินเข้ามาในห้อง หัสวีร์ขานรับคำหนึ่งและเดินออกไป
“พี่เห็นหน้าพี่หัสหรือเปล่า” เพชรขยับเดินมาหาอุทัย
“แล้วเอ็งเห็นหน้าฉันมั้ยว๊ะ”
“โถ่ว
