“ไม่แก่ก็ไม่แก่ก็แค่ตัวเลขที่มันเดินไปตามกาลเวลาของมันก็เท่านั้นเองเนอะ” เห็นคนแก่ทำหน้างอง้ำ เธอจึงอดแกล้งไม่ได้อีก
“แล้วรู้อะไรไหมว่าคนแก่คนนี้สามารถทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับคุณได้ทั้งวันทั้งคืน สงสัยผมคงปล่อยให้คุณได้พักนานเกินไปสินะ ถึงได้มีแรงว่าผมปาวๆ เห็นทีผมคงต้องทำให้คุณหมดแรง คุณถึงจะยอมรับว่าผม...ไม่ได้แก่อย่างที่คุณคิด” คนขู่ทำท่าคุกคาม ในขณะที่เธอได้แต่โบกไม้โบกมือพร้อมกับส่ายหน้าหวืออย่างไม่คิดจะเสี่ยงอีก คนเป็นต่อเห็นแล้วก็ยิ้มอย่างผู้ชนะ แต่ไม่ทันไรก็ต้องขมวดคิ้วเพราะเธออีก
“อะไร” เขาถามอย่างไม่เข้าใจ เมื่อจู่ๆ แม่คุณก็แบมือยื่นมาข้างหน้า
“เอ้า! ก็โทรศัพท์ไง คุณคงไม่คิดว่าฉัน เอ๊ยไอด้าจะใช้โทรจิตได้หรอกน่ะ ” คนที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบทุกทางอดเหน็บไม่ได้ ถ้าไม่ติดว่าข้าวของของเธอถูกเขายึดไปจนหมด เธอคงไม่ต้องง้อเขาแบบนี้หรอก
“อ้อ! เอาสิ” จิโอวาโน่ยักไหล่ยิ้มยียวน ก่อนจะยื่นมื
