07

1939 คำ

“เฮ้ย! เจฟ โทษทีว่ะที่ทำให้แกต้องรอนาน ก็เครื่องน่ะสิดีเลย์ไปเป็นชั่วโมง น่าโมโหชะมัดเลย” ชายนิรนามคนที่รามานหมายตาเอาไว้ให้นายสาวของตัวเองก็คืออเล็กซิส มอนเตอโร เพื่อนสนิทของจิโอวาโน่นั่นเอง “อืม! ช่างเถอะ” รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นคำแก้ตัวของอีกฝ่าย ความจริงที่รายนั้นมาช้าก็คงไม่พ้นเรื่องติดพันอยู่กับสาวๆ นั่นแหละ แต่จิโอวาโน่ก็เลือกที่จะไม่ต่อความยาวสาวความยืด เพราะตอนนี้เขามีสิ่งที่น่าสนใจกว่านั้น “เอ๊ะ! ว่าแต่นางฟ้าคนสวยคนนี้เป็นใครกันนะ หรือว่ากำลังหาทางกลับขึ้นสวรรค์ เดี๋ยวผมพาไปส่งเอาไหมครับ ที่แบบนั้นน่ะผมไปบ่อย ฮ่าๆๆ” อเล็กซิสชอบพูดล้อเล่นตามลักษณะนิสัยผู้ชายขี้เล่นที่สุดในกลุ่ม “สวัสดีค่ะ ฉันคงไปกับคุณไม่ได้แล้วล่ะ เพราะฉันต้องไปกับคุณจิโอวาโน่เพื่อนคุณค่ะ” คำพูดพาซื่อของไอรดา ทำให้อเล็กซิสถึงกับหันขวับไปมองเพื่อนตัวเองตาโต “อ้อ! อเล็กซ์นี่ไอรดา เอลล่า ชาร์ตัน รู้จักกันไว้ซะสิ” จิโอวาโน่หันไปแนะนำให้หนุ่มสาวทั้งสองรู้จักกัน เพื่อแก้เก้อให้ตัวเอง หลังถูกเพื่อนรักมองมาอย่างรู้ทัน “ยินดีที่ได้รู้จักครับแองเจิ้ลของผม” อเล็กซ์ตั้งสมญานามให้เธอเสร็จสรรพ พร้อมกับจุมพิตหลังมือทักทายตามธรรมเนียม “อย่าบอกนะว่าที่คุณเรียกฉันแบบนั้น เพราะว่าฉันสวยเหมือนนางฟ้า เฮ้อ! จริงๆ ฉันคงจะดีใจอยู่หรอก ถ้าก่อนหน้าเพื่อนคุณไม่ได้เรียกฉันว่ามนุษย์ต่างดาวซะก่อน” ไอรดายังไม่ลืม หยิบยกมาพูดก่อนหน้าด้วยความเจ็บใจ “หา! อย่างคุณเนี่ยนะมนุษย์ต่างดาว ถ้าอย่างคุณเป็นมนุษย์ต่างดาว ผู้ชายทั้งโลกคงอยากย้ายไปอยู่นอกโลกกันหมด โดยเฉพาะผม” อเล็กซิสยังคงหยอดคำหวานแบบไม่เกรงใจเพื่อน เพราะอยากแกล้งยั่วให้เพื่อนรักโมโหนั่นเอง “ตกลงจะยืนคุยกันอยู่ตรงนี้อีกนานไหม ฉันจะได้กลับก่อน” และมันก็ได้ผลเกินคาด เมื่อตอนนี้จิโอวาโน่กำลังหงุดหงิดขึ้นมาจริงๆ ที่เห็นเธอสนิทกับเพื่อนรักตัวเองจนออกนอกหน้า “ได้ไงล่ะ คุณตกลงกับฉันแล้วนะ ว่าเราจะไปด้วยกัน คุณยังบอกด้วยว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังถ้าฉันอยู่เฉยๆ ปล่อยให้คุณจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง” ไอรดารีบวิ่งไปดักหน้าอีกฝ่าย พร้อมกับเท้าความหลังที่เขาเคยพูดเอาไว้ด้วย “อูว! แม่เจ้ากูล่ะนับถือมึงเลยว่ะไอ้เจฟ ว่าแต่กูขอติดสอยห้อยตามไปด้วยสักคนจะได้ไหมวะเพื่อนรัก” อเล็กซ์ทำเสียงออดอ้อนอย่างที่ใครก็ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นจากผู้ชายบึกบึนเช่นเขา “ได้ค่ะ แต่คุณต้องมีส่วนร่วมด้วย โอเคไหมคะ” ยังไม่ทันที่จิโอวาโน่จะตอบเพื่อนไปว่าอะไร ไอรดาก็ชิงตอบก่อนจนได้ ที่สำคัญคำตอบของเธอทำเอาอเล็กซิสถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองจนหน้าดำหน้าแดง ด้วยกำลังจินตนาการไปไกลกับคำพูดหลายแง่หลายง่ามของเธอ “มันจะดีเหรอแองเจิ้ล ไอ้เจฟมันอาจจะไม่พอใจก็ได้นะ” อเล็กซิสพูดพลางปรายตาไปมองหน้าเพื่อนที่ตอนนี้เอามือกุมหัวตัวเองอยู่ “คุณจิโอวาโน่เขาไม่ว่าหรอกค่ะ ดีซะอีกไปกันหลายๆ คน อุ่นใจดี” ไอรดาบอกด้วยรอยยิ้มจริงใจ แต่อเล็กซิสฟังแล้วก็อดพูดต่อในใจไม่ได้ อุ่นจนร้อนล่ะสิไม่ว่า “พวกผมน่ะไม่เท่าไหร่ ว่าแต่คุณเถอะจะไหวเหรอ” อเล็กซิสย้อนถามเพราะอดเป็นห่วงผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบเธอไม่ได้ หากต้องผจญศึกกับผู้ชายกลัดมันอย่างพวกเขาสองคน “ฉันเหรอ? ไหวสิ ก็บอกแล้วไงว่าฉันแค่อยู่เฉยๆ คนที่เหนื่อยคือพวกคุณสองคนต่างหาก ว่าแต่คุณเถอะ กลัวรึเปล่า มันอาจจะมีเจ็บบ้าง แต่มันก็แค่แป๊บเดียว” เจ็บที่เธอหมายถึงก็คือ เจ็บจากการถูกเข็มเจาะเลือด แต่คนฟังอย่างอเล็กซิสกลับจินตนาการไปไกลกว่านั้น อาจไกลจนถึงขั้นกู่ไม่กลับแล้วก็ได้ ถ้าไม่ได้จิโอวาโน่ขัดขึ้นมาซะก่อน “แกเลิกคิด เลิกจินตนาการได้แล้วอเล็กซ์ เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่แกเข้าใจ ที่ไอรดาพูด เขาหมายถึงว่าแกกับฉันเราจะไปเจาะเลือดตรวจโรคด้วยกัน แค่นั้นโว้ย” และสุดท้ายจิโอวาโน่ก็เป็นคนดับฝันเพื่อนสนิทของตัวเองจนดับวูบ “หา! เจาะเลือด ตรวจโรค โอว!ไม่ พระเจ้า มึงทำกูฝันสลายไอ้เจฟ” อเล็กซิสดึงทึ้งศีรษะของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เมื่อจู่ๆ สิ่งที่คิดที่หวังเอาไว้มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด “ตกลงคุณอเล็กซ์จะไปตรวจกับพวกเราด้วยใช่ไหมคะ” ไอรดายังคงไม่รู้ตัวว่าได้ทำอะไรกับใครไว้บ้าง ส่วนคนถูกถามอย่างอเล็กซิสก็คงได้แต่พยักหน้ารับเท่านั้น เมื่อได้เห็นรอยยิ้มสดใสกับท่าทางใสซื่อของเธอ พร้อมกับบอกตัวเองในใจว่า กูแพ้ทางคนสวย หลังจากที่ผลการตรวจเลือดของทั้งคู่ออกมาเป็นที่น่าพอใจ ก็ได้เวลาที่จิโอวาโน่รอคอยสักที “ทีนี้ก็หมดกังวลได้แล้วสินะ” จิโอวาอดที่จะพูดประชดประชันเธอบ้างไม่ได้ ก็มีอย่างที่ไหนมาสงสัยว่าผู้ชายอย่างเขาจะเป็นโรคร้าย “ค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้มให้ ไม่ได้รู้สักนิดว่าตัวเองกำลังถูกประชดแต่อย่างใด “เอาล่ะ ทีนี้จะไปกันได้รึยัง” จิโอวาโน่เข้าประเด็นทันที โดยไม่ยอมให้เสียเวลาอีกต่อไป “ไปไหนคะ” แต่เธอกลับทำหน้างงๆ ตอบกลับไป “ก็ไปจัดการเรื่องที่เราคุยกันไว้ไง ที่คอนโดผม หรือถ้าไม่สะดวกจะเป็นโรงแรมที่คุณพักก็ได้ ผมไม่ขัด” จิโอวาโน่บอกอย่างใจดี ในเมื่อจะมีความสุขทั้งที เรื่องสถานที่ก็ไม่ควรมองข้าม “ไปทำไมคะ” เธอเอียงคอถามด้วยสีหน้าสงสัยเต็มประดา มันเป็นภาพน่าเอ็นดูและน่ามองสำหรับเขา และหลังจากนี้เขาจะทำได้มากกว่าแค่มอง “ก็แล้วคุณให้ผมมาตรวจถึงนี่ เพื่ออะไรล่ะ” ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาบ้าง ตอนนี้เขาอยากจะพิสูจน์อะไรๆ ให้มันเรียบร้อยเต็มที จะได้รู้สักทีว่าตัวเองเป็นพวกเสื่อมสมรรถภาพ หรือเบี่ยงเบนทางเพศอย่างที่นึกกลัวบ้างรึเปล่า “อ๋อ! ทำวันนี้เลยเหรอ ใจร้อนจริงนะ แต่ความจริงทำมันวันนี้เลยก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เสียเวลา” ไอรดาทำท่าเหมือนจะนึกขึ้นมาได้ จนอีกฝ่ายเห็นแล้วถึงกับยิ้มได้ “งั้นจะรออะไรอยู่อีกล่ะ ไปกันเลยสิ” จิโอวาโน่ถือวิสาสะจับจูบมือบางให้เดินไปด้วยกัน เพราะไหนๆ อีกเดี๋ยวเขาก็ต้องได้ทำมากกว่านี้อยู่แล้ว จับนิดจับหน่อยคงไม่สึกหรอ “นี่เดี๋ยวสิ ทำไมต้องไปด้วยล่ะ” ไอรดาพยายามยื้อยุดฉุดแขนตัวเองเอาไว้เต็มที่ ก่อนที่จะถูกเขาลากไปได้สำร็จ “ก็ถ้าไม่ไป คุณจะให้ไปทำกันที่ไหนเล่า” จิโอวาโน่เริ่มหงุดหงิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอยังไม่ยอมแต่โดยดี “ก็ที่นี่ไง ทำมันซะที่นี่เลย ไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง อีกอย่างถ้าต้องรอนานขนาดนั้น ฉันอาจจะทนไม่ไหวก็ได้ คุณไม่สงสารฉันเหรอ” ไอรดาทำเสียงออดอ้อน แต่ทุกคำพูดของเธอทำเอาผู้ชายกร้านโลกอย่างอเล็กซิสมองมาด้วยความเหลือเชื่อ นี่แหละที่เขาว่า รู้หน้าไม่รู้ใจ อะไรทำให้คุณเธอฮอทได้ขนาดนั้นวะ “แต่ที่นี่มันโรงพยาบาลนะ จะให้ไปทำที่ไหน” จิโอวาโน่ถามเสียงสั่น รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้กำลังร้อนแรงขึ้นทุกขณะ และเขาก็กำลังตื่นเต้นเป็นบ้า “ก็เอ่อห้องน้ำไง ห้องน้ำที่นี่สะอาดดี ฉันไปมาแล้ว เข้าท่าเลยล่ะ” ไอ้ตื่นเต้นมันก็ตื่นเต้นอยู่หรอกนะ ถ้าจะได้ลองเปลี่ยนสถานที่ดูบ้าง แต่ถ้าเป็นห้องน้ำของโรงพยาบาลเนี่ย เขาก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ “เฮ้ย! จะบ้าเหรอใครจะไปทำได้ในที่แบบนั้น ห้องน้ำในโรงพยาบาลมันแคบจะตาย เข้าไปก็เต็มห้องแล้ว ทำอะไรไม่ได้หรอก ไปคอนโดผมดีกว่า สะดวกกว่าเยอะ” จิโอวาโนยังคงยืนยันคำตอบเดิม “ก็บอกแล้วไง ว่ามันเสียเวลา ที่นี่แหละดีแล้ว ทนเอาหน่อยได้ไหมล่ะ คิดว่าอย่างคุณคงใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีหรอก” ไอรดาพูดอย่างที่ใจคิด ก็ผู้ชายบึกบึนอย่างเขาออกแรงไม่เท่าไหร่ก็คงสามารถรีดสเปิร์มให้เธอได้สำเร็จ แต่ตรงกันข้ามกับความคิดของเขา นี่มันดูถูกกันชัดๆ เธอหาว่าเราเป็นพวกนกกระจอกไม่ทันกินน้ำอย่างนั้นเหรอ จะดูถูกกันเกินไปแล้ว “เฮ้ย! เอางี้สิวะ แกก็เปิดห้องของโรงพยาบาลสักห้อง จะได้ไม่อึดอัด แบบนี้แฟร์ๆ กันทั้งคู่ ดีไหมครับแองเจิ้ล” เป็นอเล็กซิสที่รีบหาทางออกให้ หลังจากเห็นหน้าตาถมึงทึงของเพื่อน ที่บอกให้รู้ว่ากำลังไม่สบอารมณ์อย่างที่สุด “แล้วแต่คุณจีโอวาโน่เถอะค่ะ” ไอรดายักไหล่อย่างใจเย็น “เรียกผมว่าเจฟ” ไม่รู้ทำไมทุกครั้งที่ฟังเธอเรียกชื่อเต็มของเขา จิโอวาโน่จะรู้สึกขัดใจทุกครั้ง เพราะมันฟังดูห่างเหินยังไงชอบกล “เรียบร้อยแล้วครับนาย” มาร์โก้จัดการเรื่องห้องพักในโรงพยาบาลตามที่สั่งได้ ก็รีบมาแจ้งก่อนที่เจ้านายของเขาจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ “อืม! งั้นเราไปกันเถอะ” และก็เป็นอีกครั้งที่จิโอวาโน่ถือวิสาสะจับจูงมือเธอให้เดินตามเขาไป และครั้งนี้ก็ยังเป็นเฉกเช่นเดิมที่เธอจะต้องขัดขืน “อ๊าย!เดี๋ยว จะพาฉันไปไหน คุณก็ไปของคุณคนเดียวสิ ฉันไม่ได้อยากเห็นหรอกนะ ไอ้ตอนที่คุณกำลัง...อึ๋ย! ไม่เอาอ่ะ กลัว” แค่จินตนาการไอรดายังนึกสยอง แล้วถ้าได้เห็นจริงๆ เธอไม่ต้องช็อคตายไปเลยรึยังไง “เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกไอรดา นี่ผมยอมคุณทุกอย่างแล้วนะ จะเอาอะไรอีก บอกไว้ก่อนนะว่าคราวนี้ผมไม่ยอมแน่ จะเอาไงก็ว่ามา” จิโอวาโน่ทำหน้าบูดบึ้ง หันมามองเธอตาขวางอย่างเอาเรื่อง “ก็ไม่เอาไง คุณก็ไปจัดการตัวเองสิ ส่วนฉันจะรออยู่ตรงนี้ เพราะฉันคงเข้าไปช่วยอะไรคุณไม่ได้” ไอรดาบอกเสียงเบา เมื่อเจอน้ำเสียงกับท่าทางดุๆ ของเขาอีกครั้ง และไม่เข้าใจว่าเขาไม่พอใจเธอเรื่องอะไรอีก “หา! ว่าไงนะ คุณจะให้ผมช่วยตัวเอง แล้วคุณจะให้ผมมาตรวจเลือดทำบ้าอะไรห๊า บัดซบเอ๊ย!” จิโอวาโน่สบถคำหยาบด้วยกำลังโมโหสุดขีด ไม่เข้าใจว่าเธอกำลังคิดทำอะไรกันแน่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more