พ่ายรักเล่ห์มาเฟีย(1)

02

“ฮ่าๆๆ เมื่อวานยังเป็นเรื่องจำเลยรักอยู่เลย ไหงวันนี้โผล่ไปเรื่องไกรทองได้ล่ะครับคุณหนู ฮ่าๆๆ แล้วไอ้คำว่าจระเข้สำลักน้ำเนี่ย ผมขอซื้อลิขสิทธิ์นะครับ ฟังแล้วมันถูกใจจริงๆ ให้ตายสิ ฮ่าๆๆ” รามานปล่อยหัวเราะแบบไม่อายใครอีกต่อไป เป็นเหตุให้แขกอย่างโยชิต้องถามด้วยความสงสัย

“เอ่อ มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าครับ ผมเห็นสีหน้าคุณเอลล่าไม่ค่อยดีเลย” แต่คำถามพาซื่อของโยชิ ทำเอารามานถึงกับหัวเราะเสียงดังขึ้นอีกด้วยความถูกใจ

“มาเรีย ช่วยพาฉันออกไปจากที่นี่ทีสิ อ้อ! แล้วก็ช่วยไถ่โทษให้ฉันด้วยการส่งรามานไปเป็นอาหารจระเข้ด้วยนะ เห็นแล้วหมั่นไส้ จะขำอะไรนักหนา” รามานได้ยินคุณหนูพูดแบบนั้นก็รีบหุบปากทันที แต่ก็อดที่จะอมยิ้มไปด้วยไม่ได้ ต่างกับมาเรียที่กำลังทำสีหน้าลำบากใจไม่รู้จะต้องปฏิเสธคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างโยชิยังไง

“เอ่อ ต้องขอโทษคุณโยชิจริงๆ นะคะ พอดีวันนี้คุณหนูเธอปวดหัวมาก คงจะอยู่ร่วมรับประทานอาหารกับคุณโยชิไม่ได้แล้ว ต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ” ที่สุดแล้วมาเรียก็บอกด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน รู้ทั้งรู้ว่าพูดแบบนี้แล้ว อีกฝ่ายจะต้องมองออกแน่ๆ ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่มันก็คงไม่มีวิธีที่ดีไปกว่านี้แล้วล่ะ

“อ๊ะ! จีโน่คะ คุณทำให้แซนดร้าหลงคุณจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วนะคะ โอ้ว! แซนดร้ารักคุณจังเลยค่ะ โอ้ว! อย่างนั้นล่ะค่ะ อ๊ะ! รักคุณ แซนดร้ารักคุณ อ๊า! จีโน่ เร่งอีกนิดค่ะที่รัก โอ้ว! อย่างนั้นๆ” แซนดร้านางแบบสาวครวญครางด้วยความสุขสมไม่หยุดปากแทบทุกจังหวะที่ถูกกระแทกกระทั้นจากชายหนุ่มที่ใครๆ ต่างก็ขนานนามเขาว่า อินทรีผยอง เขาคือจิโอวาโน่ ทารอสโซ่ที่มักจะเงียบขรึมและดุดันในสายตาใครต่อใคร

“อ๊ะโอ้ว! ยอดไปเลยค่ะที่รัก” จังหวะสุดท้ายที่ชายหนุ่มกระแทกเข้ามาตามแรงอารมณ์หวามที่จวนจะถึงปลายทาง นางแบบสาวถึงกับตะโกนสุดเสียงด้วยความสุขสมที่ได้ตามเขาไปติดๆ แต่ดูเหมือนแซนดร้าจะยังไม่พอใจเพียงเท่านั้น

“เชิญ! เช็คของเธออยู่นั่น หวังว่าคงพอ” หลังจากถอนตัวจากร่างอวบอิ่มของอีกฝ่าย จิโอวาโน่ นักธุกิจหนุ่มไฟแรงแห่งอิตาลีก็ปลายตาไปยังเช็คที่วางอยู่บนโต๊ะ เป็นที่รู้กันว่าหมดหน้าที่ของอีกฝ่ายแล้ว แต่

“แหม! ที่รักก็ อย่าเพิ่งไล่กันสิคะแซนดร้ายังไม่อิ่มเลยนะ คืนนี้ยังมีเวลาอีกทั้งคืน เรามาสนุกกันต่อไม่ดีกว่าเหรอ คุณทำให้แซนดร้ามีความสุข แซนดร้าอยากให้รางวัลคุณนะคะ” นางแบบสาวใช้ทั้งวาจาและท่าทางเชิญชวน พร้อมทั้งบดเบียดแนบชิดร่างเปลือยเปล่าของตัวเองกับชายหนุ่มมากขึ้น ด้วยหวังว่าจิโอวาโน่จะพอใจกับการใช้เสน่ห์ยั่วยวนแบบนี้ แต่

“ออกไป” คราวนี้จิโอวาโนบอกชัดเจน แต่ดูเหมือนนางแบบสาวจะยังไม่ยอมแพ้ พยายามลูบไล้คลอเคลีย เล้าโลมเขาต่อไป ด้วยยังมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง บวกกับลีลารักอันเร่าร้อนที่เพิ่งจบไป คิดว่าชายหนุ่มน่าจะยังไม่อิ่มเช่นเดียวกันกับเธอ

“ฉันบอกให้ออกไป ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงห๊า แล้วอย่าบังอาจเอาปากสกปรกของเธอมาจูบปากฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะตัดลิ้นเธอซะ ออกไป” คราวนี้นางแบบสาวถึงกับถอยกรูด อารมณ์หวามก่อนหน้ามลายหมดสิ้น เพียงเพราะได้เห็นอารมณ์โกรธเกรี้ยวของอีกฝ่าย แต่ก่อนจะวิ่งออกไปก็ยังไม่ลืมหยิบเช็คที่วางอยู่นั่นด้วย

“ซานโดร มาร์โก้” จิโอวาโน่จึงตะโกนเรียกลูกน้องทั้งสองคนด้วยความขัดใจ จนสองหนุ่มถึงกับวิ่งหน้าตื่นเข้ามา

“ครับนาย” ซานโดรและมาโกร์รีบเข้ามาพร้อมกันด้วยความร้อนใจ ด้วยกลัวว่าจะมีใครบุกเข้ามาทำร้ายเจ้านายจนถึง แต่มันกลับผิดคาด

“จากนี้ไป พวกแกเลิกหาผู้หญิงมาให้ฉันได้แล้ว” จิโอวาโน่บอกเสียงหนักแน่น

“ห๊า” ทั้งซานโดรและมาร์โก้ต่างก็อุทานขึ้นมาพร้อมกัน เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคแบบนี้จากเจ้านายของพวกเขา เพราะถึงแม้จิโอวาโน่จะไม่เพลย์บอยหรือเสือผู้หญิงอย่างเพื่อนสนิทของเขา แต่ชายทั้งแท่งที่เปี่ยมไปด้วยขุมพลังแห่งชายชาตรีก็คงไม่สามารถหยุดความต้องการแห่งอิสตรีได้หรอก

“เอ่อ มีอะไรรึเปล่าครับนาย” มาร์โก้จึงตัดสินใจถามออกไป เนื่องจากไม่แน่ใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ถึงทำให้เจ้านายของพวกเขาพูดคำนี้ออกมา

“เปล่า ก็แค่รู้สึกเบื่อๆ ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกว่าผู้หญิงพวกนี้น่าเบื่อเข้าไปทุกวันยังไงก็ไม่รู้” จิโอวาโน่ไหวไหล่ คิดว่านี่อาจจะเป็นอาการของพวกอิ่มตัวทางเพศก็เป็นได้ โรคอะไรวะ หรือว่ากูกำลังจะเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ

“เจ้านายเบื่อผู้หญิง อย่าบอกนะว่านายจะหันมาชอบผู้ชายแทนน่ะ” คราวนี้เป็นซานโดรที่พูดด้วยสีหน้าหวาดผวาสุดๆ พร้อมกับถอยหลังไปหลายก้าว

“ซานโดร” จิโอวาโน่คำรามลั่น แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยังไม่สำนึก

“ไม่นะ ประตูหลังผมปิดตายแล้ว ยังไงๆ ชาตินี้ผมจะไม่ยอมเปิดใช้มันเป็นอันขาด ถึงจะเป็นนายผมก็ไม่ยอมหรอกนะ” ซานโดรเอามือทั้งสองข้างปิดประตูหลังของตัวเองไว้แน่น ป้องกันไม่ให้ใครล่วงล้ำเข้ามาได้ ราวกับกลัวข้าศึกบุกประชิดประตูเมืองยังไงอย่างงั้น

“ไอ้ซานโดร แกอยากตายรึไงห๊า ต่อให้ผู้หญิงหมดโลกกูก็ไม่เอามึง” จิโอวาโน่บอกอย่างหัวเสีย

“เอ้า! ก็นายบอกว่าเบื่อผู้หญิงนี่ ผมก็นึกว่านายอยากเปลี่ยนรสนิยมน่ะสิ” ซานโดรปฏิเสธหน้าตาย

“แกนี่มันวอนหาเรื่องตายจริงๆ ว่ะไอ้ซานโดร คิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงวะ” มาร์โก้ ถึงกับส่ายหน้าให้กับคู่หูของตัวเอง และหันไปกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน

“พวกแกจะไปไหนก็ไปไป ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจหันมาจัดการกับพวกแกจริงๆ” จิโอวาโน่โบกมือไล่คนสนิททั้งสองให้ออกไปด้วยไม่เห็นประโยชน์ที่จะคุยด้วยอีกต่อไป แต่

“อ๊าย! ไม่นะ อย่าได้คิดล่วงล้ำอธิปไตยของเค้าเชียวนะ ประตูเมืองเค้าแน่นหนานะจะบอกให้” ซานโดรยังไม่หยุดทำท่าสะดีดสะดิ้ง พร้อมกับเอามือทั้งสองข้างกุมไว้ที่ประตูเมืองอย่างหวงแหน จากนั้นก็รีบเผ่นแน่บออกไป ก่อนที่จะโดนคนเป็นเจ้านายจัดการเข้าจริงๆ

“แล้วแกล่ะมาร์โก้ จะอยู่หาสวรรค์วิมานอะไร หรือแกจะเอา” จิโอวาโน่หันมาทำตาขวางใส่คนที่ยังยืนงงอยู่กับที่vอย่างมาร์โก้ด้วย

“อะ เอ่อๆ เปล่าครับเปล่า ไปแล้วครับนาย” มาร์โก้รีบเผ่นออกไปอีกคน พร้อมกันนั้นก็ยังเอามือกุมประตูหลังของตัวเองตามเพื่อนสนิทด้วยอีกคน จิโอวาโน่เห็นแล้วถึงกับส่ายหน้าอมยิ้ม รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก

“นี่มาเรีย หวังว่าวันนี้เธอคงไม่หาชาละวันหรือตัวประหลาดอะไรมาเป็นจำเลยรักให้ฉันอีกหรอกนะ บอกตามตรงหลายวันมานี้ฉันกินอะไรไม่ลงเลย ดูสิซูบลงไปตั้งเยอะแน่ะ” ไอรดาทำท่าโอดครวญที่วันนี้จะเป็นอีกวันที่น่าเบื่อ เพราะเธอจะต้องปฏิบัติการตามล่าหาพ่อของลูกตามคำแนะนำของมาเรีย

“ค่ะคุณหนู เรารีบเข้าไปเถอะค่ะ” มาเรียส่ายหน้ากับคำพูดเกินจริงของนายสาว จึงได้แต่รับคำไป

“อ้อ! นั่นไงคะ คุณสเตฟานจำเลยรักคนต่อไปของคุณหนู” มาเรียเดินนำมายังโต๊ะนัดหมาย ที่มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งรออยู่แล้ว

“สวัสดีค่ะคุณสเตฟ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ให้รอ พอดีคุณหนูเอลล่าเธอเพิ่งประชุมเสร็จ เลยทำให้เสียมารยาทปล่อยให้คุณสเตฟต้องรอ” เป็นอีกครั้งที่มาเรียจะต้องเป็นฝ่ายออกหน้าแทน ทั้งที่ความจริงเป็นเพราะคุณหนูแสนสวยของเธอมัวแต่ทำท่ายึกยักอ้างโน่นอ้างนี่เพราะไม่อยากมาต่างหาก

“เรื่องเล็กครับ สำหรับคนพิเศษอย่างคุณเอลล่าต่อให้ต้องรอนานกว่านี้ ผมก็จะรอครับ” สเตฟานหนุ่มนักธุรกิจคนล่าสุดหยอดคำหวานตั้งแต่แรกพบ พร้อมกันนั้นก็ยังชม้ายชายตาหวังโปรยเสน่ห์เต็มที่ “เชิญนั่งก่อนสิครับเอลล่า ว่าแต่ก่อนอื่นเราสั่งอะไรมาทานกันก่อนดีไหมครับ ที่นี่ผมมาบ่อย ของเขาอร่อยทุกอย่าง อยากทานอะไรสั่งได้เต็มที่เลยนะครับ แพงแค่ไหนผมก็ไม่ว่า ถือว่าเป็นมื้อแรกแห่งมิตรภาพของเรา” สเตฟานสบตาหยอดคำหวาน และฉวยโอกาสจับมือของไอรดาในคราวเดียวกัน แต่เธอก็ขยับมือหนีอย่างรวดเร็ว จนทำให้อีกฝ่ายเสียหน้าไปเล็กน้อย แต่ก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ และโปรยคำหวานตามสไตล์ของตัวเองต่อไป

“รู้ไหมครับว่าผมดีใจแค่ไหน ที่รู้ว่าเราต่างก็มีใจตรงกัน รับรองถ้าได้คบกับคนอย่างผมคุณจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน” ไอรดาทำตาโต เมื่อได้ยินประโยคนี้ของสเตฟาน โอ้โห! หมอนี่หลงตัวเองชะมัดเลยแฮะ กะอีแค่นัดมากินข้าว คิดไปไกลถึงขั้นนั้นเชียว

“นี่มาเรีย ถามจริงเหอะ ผู้ชายหมดโลกแล้วรึยังไงกัน ถึงได้เลือกหมอนี่มาให้ฉันน่ะ เลี่ยนก็เท่านั้น หลงตัวเองจนน่าหมั่นไส้ก็เท่านั้น ยิ่งสายตาเยิ้มๆ นี่อีก เห็นแล้วอยากจะควักลูกตาทิ้งซะจริงๆ ฮึ่ย!” ทุกครั้งที่ไม่ต้องการให้คนอื่นเข้าใจเรื่องที่พวกเขาสนทนากัน ไอรดาจะเลือกใช้ภาษาไทย และครั้งนี้ก็เช่นกัน เธอพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“เดี๋ยวผมช่วยควักให้เดี๋ยวนี้เลยดีไหมครับคุณหนู ผมล่ะหมั่นไส้ไอ้หมูสะเต๊ะนี่จริงๆ ให้ตายเถอะ” รามานเปลี่ยนชื่อจากสเตฟ ให้กลายเป็นหมูสะเต๊ะด้วยความหมั่นไส้ และมันก็ถูกใจไอรดามากๆ ซะด้วยสิ เพราะตอนนี้เธอเอาแต่ยิ้มขำกับชื่อที่รามานตั้งให้ซะเหลือเกิน

“ใจเย็นน่ารามาน รอดูไปก่อนเถอะ” เป็นอิลที่เอ่ยเตือนเพื่อนตามประสาคนใจเย็น ถึงแม้จะในใจลึกๆ จะไม่ชอบสิ่งที่สเตฟานพูดหรือแสดงออกมา แต่อิลก็เลือกที่จะเก็บอาการอย่างคนมีสติ