...อ้าวลูก ร้องไห้ซะแล้ว สงสัยคิดถึงอรอิน เธอพยักหน้าแล้วเช็ดน้ำตา
เพราะมัวแต่หลงแสงสีอยู่กรุงปารีส เลยไม่ได้กลับบ้านมาหาผู้เป็นแม่กับพ่อเลย
ไม่เป็นไรนะลูก เดี๋ยวคุณพ่อกับคุณแม่ของหนูก็ตามมา น่าจะเย็นๆ จริงหรอคะคุณป้า ใช่ลูก อ้าวเรียกอะไรนะ
ป้าอะไรไม่ได้ลูกต้องเรียกใหม่ เรียกเหมือนตาพจน์ ก็หนูกับตาพจน์ คุณกัลยาทำนิ้วจิ้มๆกัน เธอเขินหน้าแดงแล้วตอบว่า
ค่ะคุณแม่ ต้องอย่างนี้สิลูก แม่ผมพูด อีกไม่นานบ้านเราคงมีข่าวดีแล้วมั้งครับคุณแม่ เป็นเสียงของพี่ชายตัวดีของผมเองครับ
อะไรครับพี่พจน์ผมเป็นน้องเรื่องข่าวดี รอพี่ก่อนนะครับ เอาน่าสองคนนี้ เจอกันไม่ได้ชอบเถียงกันเป็นเด็ก
เอาเป็นว่าอะไรลงตัวเมื่อไหร่ แต่ง 2 คู่เลย แม่ผมพูดครับ นี่แหละคุณกัลยา เกินเบอร์ตลอด หึหึ
แล้วทุกคนก็หัวเราะ ตาพจน์เป็นไงลูก ถึงไหนกันแล้วล่ะ เมื่อผมกับพิ้งกี้นั่งลง แม่ก็เปิดประเด็นทันที
ก็เรื่อยๆครับคุณแม่ เรื่
