เพราะความเป็นผู้ใหญ่ของพ่อที่ปกปิดเรื่องบางอย่างไว้ไม่ให้ลูกสาวล่วงรู้ ทว่าเธอดันรู้หมดทุกเรื่องจากปากของหมวดพิน ปรีชาจึงสาดเทความเกรี้ยวกราดลงขวดเหล้า หยิบแก้ววิสกี้กระดกเอา ๆ ชนแก้วแข่งกับนายหัวฟาร์มม้าที่เมาเละเทะ! เหมือนคนอกหักประชดชีวิต สุดท้ายวิทยาเลยอาสาช่วยลุงนิ่ม แบกคนเมาทั้งพิภพและปรีชาไปส่งถึงบ้าน
ขณิกาบอกลาแม่แล้วตั้งใจว่าจะไปส่งที่รถยนต์ของชายหนุ่มที่คงจะต้องขับกลับบ้านเอง แต่เธอเกิดเปลี่ยนใจกะทันหัน ก้าวแซงหน้าเขาไปด้วยความเป็นห่วง
“พายขับให้ดีกว่านะคะ... พายไม่ได้ดื่ม... คุณเมฆดื่มไวน์ไปตั้งขวด”
“ครับ... ขับรถดี ๆ ล่ะ” นับว่าเธอได้รับสิทธิพิเศษอีกอย่างหนึ่ง เมื่อเขาส่งกุญแจรถยนต์ให้ทำหน้าที่สารถี ที่จะมีแค่วิทยาเท่านั้นเป็นคนขับรถให้เขามาตลอดนับสิบปี
ความสนิทสนมของเธอและเขามีมากขึ้นเสียจนมองตากันก็รู้ใจ เธอแทนตัวเองด้วย
