รีดเด้อร ..ยอดรัก

ชุด..นิยายแห่งรัก ตอน ”รีดเด้อร์..ยอดรัก” บทที่1 นิยายกับหญิสาว นางสาวรินลดายิ้มตาหยี๋ ขณะมองจอโทรศัพท์ ก่อนจะเกิดเสียงระริกจากอารมณ์ของคนถูกใจ “อูย์..อิ..อิ..ว้าว..” ..ติ่ง... เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์บนมือเล็ก ทำให้รอยยิ้มเกิดขึ้นเต็มหน้าสวย “หืออ..มีนิยาย..อัพอีกแล้ว “ นิยายออนไลน์ที่รินลดาอ่าน ทำให้อารมณ์รีดเดอร์สาวที่อินกับบทบรรยาย ที่แสนจะโรแมนติก..ยังมิทันจาง เสียงแจ้งเตื่อนจากเว๊บนิยายอีกเว็บ ที่โทรศัพท์มันถูกตั้งสถานะให้แจ้งเตือน.. ก็ดังขึ้น เมื่อนิยายสุดโปรดอีกเรื่องของหญิงสาว ถูกอัพลงสู่โซเซี่ยว “แก..เสร็จฉัน..วันนี้” รินลดาก้มหน้าลง แต่ไม่ทันได้อ่านนิยายตอนใหม่ ก็เกิดเสียงเรียก “เอ้ย..ริน !แกจะนอนที่ทำงาน หรือไงวะ? นี่มันจะหกโมงเย็นแล้วนะ ไป.. ไป..กลับบ้านได้แล้ว..” สาวสำนักงานเอียงหน้าสวย มองไปยังเพื่อนสาว ที่กล่าวคำกระแซะ..พร้อมชวนกลับ “กลับสิจ๊ะแนน จะอยู่รอ ให้ผีจับหัวเหรอ?” “เออพูดยังกับว่า..แกมีผีรอจับหัวแนะ.. ไปเราไปกันเถอะค่ะชาตรี เบื่อพวกจินตนาการเก่ง” รินลดาแสดงใบหน้าเจ็บจิ๊ด เมื่อโดนถากถางเรื่องแฟน ขณะมองตามเพื่อนสาวร่วมงาน ที่เดินส่ายก้นควงแฟนนายตำรวจหนุ่ม ที่มารอรับเธอถึงที่ทำงาน ก่อนคนทั้งคู่จะก้าวหายไป ........................................... จอโทรศัพท์ส่ายไปมา มันไม่ใช่อุปสรรค์สำหรับการอ่านนิยายเรื่องโปรดบนรถเมล์ เพราะเรื่องราวที่รินลดากำลังเสพ มันช่างตรงกับจริตของหญิงสาวยิ่งนัก ทั้งบุคลิกตัวพระ ตัวนางรวมทั้งบทของนิยาย ที่ถูกเขียนบรรยายจนมันเข้าไปถึงก้นบึงแห่งอารมณ์ของรินลดา จนมันทำให้หญิงสาวต้องยิ้มไม่หุบ ..บรืน...เอียด... รินลดาเงยหน้าขึ้นให้แสงตะวันในยามเย็นทาบทับ ก่อนหญิงสาวจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำลายที่ไหลเยิ้มออกจากแก้ม เพราะ หากเมื่อไหร่?ที่..รินลดา อินกับบทบรรยายของนิยาย หญิงสาวจะต้องมีน้ำลายไหลออกมาจากปากทุกครั้งไป “หืออ..” หญิงสาวหือ..เสียง ขณะขยับหน้าสวยมองไปทั่วรถ ก่อนเธอจะพบว่า รถเมล์ที่จอดให้ผู้โดยสารลงครั้งนี้ คนบนรถคงจะเหลือไม่เกินห้าถึงหกคน รวมทั้งตัวเธอ “นามปากกา”จูบปาก” คุณช่างแต่งนิยายได้สุดติ่งฉันจริงๆเลย” สาวอ๊อฟฟิศแห่งบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับท๊อปของไทย พูดกับตัวเอง ก่อนสลัดหัวเล็กน้อย เพราะเริ่มมึนจากการอ่านนิยายบนมือถือขณะที่รถเมล์กำลังวิ่ง “อูยย..” และอาการนั่นเองที่ทำให้หญิงสาวคิดสรุป ..ไปอ่านต่อที่บ้านดีกว่าไม่งั้นอ๊วกแตกแน่เรา.. หญิงสาวเปิดหน้าเว๊บนิยายโปรดค้างไว้ ก่อนจะนำเอาลำโพงของชุดสโมทอร์ก ยัดใส่หูทั้งสองข้าง แล้วเปิดเพลงจากมือถือฟัง ..หิวข้าวจัง ต้นมันกลับจากโรงเรียนยังนะ จะได้ซื้อข้าวไปเผื่อ.. รินลดาหูฟังเพลง ใจก็คิดถึงน้องชายที่อยู่อาศัยกับเธอที่บ้านเพียงสองคน เพราะพ่อแม่ของหญิงสาว ทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัด จะกลับมาบ้านกรุงเทพที.. ก็ประมาณเดือนละครั้งเท่านั้น ..เอ๊ะ อะไรวะ?.. หญิงสาวคิดฉงน เพราะรู้สึกว่ารถเมล์กำลังชะลอความเร็วลง ก่อนที่มันจะจอดสนิททั้งที่ไม่ใช่ป้ายจอด แสงไฟสีแดง กระพริบวาบ..วาบ นั่นบ่งบอกว่าข้างหน้า ต้องมีด่านตรวจของผู้รักษากฏหมาย อย่างไม่ต้องสงสัย “..หือ..” หญิงสาวมองชายหนุ่มที่นั่งถัดเธอไปข้างหน้าประมาณสามแถว ลุกขึ้นยืน ก่อนที่ร่างสูงจะหันหลังกลับ แล้วเดินตรงมาด้านหลังของรถโดยสารบริเวณที่เธอนั่ง ..เอ้ย เท่ใช้ได้เลยวะ.. หญิงสาวแอบชำเลื่องชายหนุ่ม ก็รู้สึกได้จากรองเท้าหนังแท้ที่เขาสวม ที่มันเข้าได้ดีกับกางเกงยีนสีซีด รวมทั้งเสื้อแจ๊คเก็ตหนา ที่มันถูกใส่คลุมทับเสื้อยืดลายสะอาดไว้จนทำให้ภาพรวมของบุรุษหนุ่ม มองดู..แมนและเท่ สำหรับความหล่อ รินลดาไม่สามารถประเมินได้ เพราะสิ่งนั้นมันอาจถูกเบี่ยงเบน ด้วยแว่นเรย์แบนด์สีดำ ที่ชายหนุ่มสวมใส่อยู่ก็เป็นได้ แต่..เท่าที่เห็น จิตใต้สำนึกของรินลดาก็รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้โคตรเท่ และความเท่ของเขา มันต้องมากกว่าความหล่ออย่างไม่ต้องสงสัย .. ..เอ้ย!อะไรวะ.. รินลดาตกใจ ก่อนจะหายใจลึก แล้วขยับขึ้นนั่งตัวตรง เมื่อชายหนุ่มเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดียวกันหญิงสาว ..พรึบ.. ..เอาแล้ว..เก้าอี้ มีตั้งเยอะตั้งแยะ..ทำไม? ไม่ไปนั่งวะ.. หญิงสาวคิดเหตุผลด้านดีไม่ออก ว่า..ทำไมว่าชายแว่นดำจึงเดินมานั่งลงข้างเธอ ทั้งๆบนรถเมล์มีที่นั่งว่างเหลืออยู่อีกมากมาย “........” รินลดามองตำรวจในเครื่องแบบ ที่กำปืนยาวไว้ในมือแน่น ขณะที่เขาค่อยๆเดินส่ายสายตาสอดส่องเข้าไปในรถเก๋งที่ค่อยๆเปิดกระจกหน้าต่างลงเพื่อให้ตรวจค้น บนถนนด้านข้างรถเมล์ ที่หญิงสาวนั่ง ..ตายแล้ว!เขาคือโจรที่ตำรวจกำลังตามตัวแน่ๆ..ตาย ตาย แล้วเรา.. รินลดาครั้งแรกเธอคิดจะพูดกับบุรุษหนุ่มผู้นั่งข้าง เรื่องจะขอให้เขาเปลี่ยนไปนั่งตรงอื่น แต่เมื่อหญิงสาวมองเข้าไปในชายเสื้อแจ๊คเก็ตของบุรุษหนุ่ม ทำให้รินลดามองเห็นวัตถุดำวาวแน็บอยู่ ..ฉิบหายแล้ว.. และสิ่งนั้น มันทำให้หญิงสาวประเมินสถานะการณ์ ว่าเธอควรเงียบ ..เอาไงดีวะเรา.. หญิงสาวนั่งตัวเกร็งคิดหาหนทางเอาตัวรอด ก่อนจะรู้สึกว่ามือของชายหนุ่ม เอื้อมมาจับเอาหูฟังข้างหนึ่งของเธอไปใส่หูของเขา และสิ่งนั้นทำให้หญิงสาวรู้ว่า...เพลงที่เธอกำลังฟัง ชายที่เธอไม่รู้จักก็กำลังฟังเช่นกัน ..ฟังเพลงเราเสย.. แสงส้มทองของตะวันตอนย้ำค่ำ สาดทับหน้าสวยที่ตื่นตะหนก เพราะรินลดารู้ถึงภัยอันตราย..ที่มันกำลังจะมาถึง ..เอ้ย?อะไรอีก.. หญิงสาวคิดว้าวุ้น ขณะบุรุษนิรนาม เอาแว่นดำที่เขาใส่ มาสวมให้เธอ และตอนนี้ดวงตา และใบหน้าที่ตื่นตระหนกของรินลดาได้ถูกปกปิดแล้ว “ขออนุญาติตรวจค้นครับ” นายตำรวจชั้นประทวนผู้ก้าวขึ้นมาบนรถเมล์กล่าวเสียงสุภาพ ก่อนเจ้าหน้าในเครื่องแบบอีกสองนายที่มีปืนครบมือ จะค่อยๆก้าวตามขึ้นมาบนรถโดยสารที่ตึงเครียด “.........” ชายหนุ่มใบหน้านิ่ง ขณะขยับแขนมาโอบไหล่รินลดา ก่อนเขาจะค่อยๆใช้มือกดหัวหญิงสาว ให้เอนลงซบลงบนไหล่หนา ..ได้ค่ะ..ได้.. รินลดาคิด เพราะ สรุปได้แล้วว่า..เธอจะปฏิบัติตัวเยี่ยงไรในสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อคิดได้เช่นนั้น หญิงสาวก็ค่อยๆขยับหัวลงไปซบไหล่ชายที่เธอไม่รู้จัก ...ค่ะ ฉันจะทำตามที่คุณอยากให้ทำ แต่คุณอย่าทำอะไรฉันก็พอเข้าใจกันนะคะ.. หญิงสาวคิดขณะมองตำรวจที่ค่อยๆเดินส่องสายตามองไปทั่วรถ หมายจับพิรุด ที่มันควรจะเกิดขึ้นกับคนร้ายที่กำลังถูกตามจับ จากสถานการณ์เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย ให้แสดงออกมา ..อะไรอีก.. รินลดาคิดสงสัยอีกครั้ง เพราะรู้สึกว่ามือของบุรุษหนุ่มจะเอื้อมไปจับข้อมือเธอแล้วดึงเบา แต่ครั้งนี้หญิงสาวไม่คิดนาน เมื่อรินลดาค่อยๆใช้แขนกอดรัดรอบเอว ชายผู้ต้องการรอดพ้นจากการจับกุม นายตำรวจผู้ปฏิบัติงาน พยายามมองพิรุดบนใบหน้ารินลดา แต่แว่นดำที่เธอสวม มันทำให้ความผิดปกติบนหน้าสวยไม่ปรากฏ แต่ผู้ปฏิบัติหน้าที่ไม่ยอมเลิกลา “โทษ..จะไปไหนกันครับ” นายตำรวจเปิดถาม ชายหนุ่มกับหญิงสาว ขณะที่รินลดาชำเลื่องดูชายที่นั่งข้าง ขณะที่เขาลวงมือเข้ากำด้ามปืนที่แน็บไว้ใต้เสื้อ หญิงสาวใจหายวาบ เพราะคำตอบที่ถูกถาม หากเกิดพิรุด ความตายจะต้องบังเกิดขึ้นในไม่ช้านี่อย่างแน่นอน “.......” รินลดาคิดไม่ออกว่าจะตอบคำถามยังไง แต่รู้แน่ชัดว่า ชายที่นั่งข้างต้องสู้แน่ๆ เพราะ ตอนนี้เขาเกร็งตัวเตรียมจะชักปืนออกมาจากเอวแล้วในขณะนี้ ..........ติดตามตอนต่อไป........ (เขียนผิด ใช้คำผิด ใช้คำไม่สุภาพ หรือมีข้อผิดพลาดใดๆ ขออภัยครับ) ส่งท้ายบทที่ 1 สำหรับบทแรก ไรท์ขอกล่าวคำว่า “สวัสดีครับ” และขอขอบคุณที่ท่านอ่านมาถึงตรงนี้ เพราะนิยายเรื่อง”รีดเด้อร์ ..ยอดรัก”มี 47 บท และบทนี้คือบทเริ่มต้น และไรท์ก็หวังว่าเราจะอยู่ด้วยกันจนถึง 47 บทและผมจะมาคุยด้วย..ในตอนท้ายของทุกๆบท..นะครับ เอาละอ่านมาถึงตรงนี้ ไม่ต้องเดา พระเอก(บุรุษบนรถเมล์) และ นางเอก(รินลดา) ก็น่าจะออกโรงมาแล้วมั่ง และเรื่องราวของนักอ่านนิยายสาวจะเป็นยังไงต่อ ตามไรท์มาครับ กระซิบแผ่ว/บีติพร