“ทำไมยังไม่กลับอีก ป่านนี้แล้ว”
คีย์ตะวันพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์ หลังกลับมาจากคลับก็มานั่งรอสร้อยทองอยู่ในห้องของเธอ เที่ยงคืนจะครึ่งอยู่แล้วทำไมเธอยังไม่กลับมัวแต่ทำอะไรอยู่ ชายหนุ่มคิดอย่างกระวนกระวาย หัวใจร้อนรุ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“หรือโทร.หาดีวะ ไม่ๆ ไม่เอา ไม่ทำ”
ใจหนึ่งก็อยากเอาโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายถาม แต่อีกใจกลับบอกว่าไม่ต้องทำเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว
เขาเดินไปเดินมาด้วยความสับสน กระทั่งได้ยินเสียงคนเปิดประตูจึงกระโดดไปนั่งบนโซฟาอย่างรวดเร็ว
“อ้าวบอส มีอะไรเหรอคะ ทำไมถึงมาอยู่ในห้องของหนู”
คนเพิ่งกลับมาตกใจไม่น้อยที่เห็นผู้ชายนั่งอยู่ในห้อง
“ถ้าไม่มีอะไร ฉันเข้ามาไม่ได้เหรอ” ไม่ตอบคำถามเพราะไม่รู้จะพูดอย่างไรจึงหาเรื่องคนกลับช้าเสียเลย
คีย์ตะวันใช้สายตาสำรวจร่างกายสร้อยทอง ตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยดียังอยู่ในชุดเดิมก็อดยิ้มไม่ได้แต่เป็นการยิ้มในใจ
