มหาดเล็กเวรหน้าห้องเข้ามารายงานว่า รถจากฝ่ายในมารอรับครูของท่านหญิงอัลมาอ์แล้ว พันเอกฮาฟาจึงเชื้อเชิญ และเดินนำกฤติกาไปที่ยังลานหน้าตำหนักโอ่อ่าที่รถคันหรูราคาแพงมารอรับ ระหว่างทางเดินย่ำไปบนพื้นพรมเนื้อหนา ทอลายริ้วสวยงาม ผนังห้องที่เดินผ่านประดับตกแต่งด้วยภาพปะติดอัญมณีหลากสีเป็นเรื่องราวในอดีตมากมาย เพดานสูงยามผู้มาใหม่แหงนหน้าขึ้นมอง โคมระย้าส่องประกายของแก้วเจียระไน เหนือโค้งประตูบานแล้วบานเล่าที่เดินผ่าน มีแผ่นทองคำประดับด้วยพลอยสีต่างๆ เป็นรูปสัญลักษณ์ประจำรัชกาล ผู้ที่เดินตามได้แต่ชื่นชมความงดงามและความมั่งคั่งของประเทศ
ประตูรถลีมูซีนสีดำมันวับเปิดรอรับ มิสกฤติกาของคนที่นี่ออกอาการเก้ๆ กังๆ ไม่ยอมก้าวขึ้นไปในทันที อาคันตุกะในชุดแบบเจ้าของประเทศหันมาถามผู้พันหนุ่มหน้าคมเข้ม ที่ยืนสำรวมอยู่ข้างทหารวังที่กำลังเปิดประตูรอเธออยู่
“ผู้พันชาเย็น ไม่ไปด้วยกันหรือคะ”
เจ้าของชื่อใหม่สะดุ้
