เมื่อกฤติกาลุกไปทำตามรับสั่ง ก็ทรงหันไปหาพระนมที่ยังหน้าง้ำ แล้วขยับเข้าไปนั่งวางพระหัตถ์เรียวบนท่อนแขนเหี่ยวๆ อย่างประจบ “ไหนละจ้ะ คนที่จะให้มาช่วยงาน มาหรือยัง” พระสุรเสียงประนีประนอม เอาใจคนแก่ที่เคารพรัก
ใบหน้าของพระนมเฒ่าสดชื่นขึ้นทันทีเมื่อชีคหนุ่มยังไม่ลืมเรื่องที่นางเคยขอพระกรุณาไว้ “สักครู่เพคะ เด็กๆ” ร้องเรียกนางกำนัลแล้วลุกขึ้นเดินไปหาเสียเอง
“ไปเชิญคุณฮาลาลียาห์มาสิ บอกว่าชีคกาเบรียนประทับอยู่ที่นี่แล้ว” แล้วเดินบิดสะโพกโยกพุงกลับมานั่งลงใกล้เจ้าเหนือชีวิตที่นางอภิบาลมาแต่เล็กแต่น้อย
“อันที่จริงพรุ่งนี้นมจะพาฮาลาลียาห์ไปเข้าเฝ้าที่ตึกทำงานบริษัทอัลโซกียาห์ ไม่คิดว่าทรงพระกรุณาเสด็จมาถึงนี่” พระนมไมนาน่ายิ้ม จนแก้มเหี่ยวย่นยับยู่ไปอีกหลายเท่า ปากเหี่ยวแยกออกเกือบถึงใบหู เพราะสำคัญผิดว่าที่ชีคกาเบรียนเสด็จมาตำหนักนี้เพื่อมาดูว่าที่ลูกสะใภ้ของนาง แต่สิ่งที่ยังค้างคาใจก็ยังไม่สล
