ตอนที่ 20.

997 คำ

  “ไม่ทำก็ได้ ฉันทำเอง” ทัศนัยยิ้มร้าย เขาจะทำให้สาวน้อยคนนี้ปั่นป่วน จนยอมทำตามบัญชาเขาทุกอย่าง ดูสิว่าจะทนใจแข็งไหวไหม เสี่ยหนุ่มช้อนอุ้มร่างงามพาเดินกลับขึ้นไปบนเรือ เขาพาเธอมาวางบนเปลทะเลข้างเรือที่ถูกขึงไว้ให้นอนเล่น ตาข่ายเปลสานกันไม่ถี่มาก มองทะลุเห็นผืนน้ำสีฟ้าคราม พอสองร่างลงมานอนผืนตาข่ายก็หย่อนลงไปเล็กน้อยน่าหวาดเสียว มือหนากระตุกสายบิกินีดึงทึ้งท่อนบนและท่อนล่างออก เขากดยิ้มมุมปาก มองร่างงามที่นอนระทดระทวยอย่างมีแผนการ “ว้าย คุณจะทำอะไรฉัน” วรรณรวีร้องลั่น เมื่อเขาจับขาซ้ายเธองอเข่าโย้ไปข้างหน้า ก่อนจะใช้บิกินี่มัดใต้ข้อพับเข่าติดกับข้อพับแขนไว้ และทำแบบเดียวกับข้างขวา ลักษณะการมัดเหมือนมัดปูไม่ให้ดิ้นหนีได้ สองขาแบะกว้างมองห็นเนินกุหลาบอวบอูมยวนตา ทรวงสล้างเปิดเปลือยให้เขาได้มองอย่างชัดเจน  “ไม่เอานะ ปล่อยฉันนะคุณทัศ ฉันไม่เล่นแบบนี้นะ อื้อ” วรรณรวีพยายามพลิกตัวไปมาแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม