EP 8 ศึกตัดสิน
1011 คำ
“พรีม?”
“ฮะ? อ...อะไร ทำไมต้องเสียงดังด้วยอะ -*- ปัดโธ่! ฉันกำลังคิดเรื่องสัญญาของนายนะ!”
ฉันแยกเขี้ยว แหวใส่ไนท์ เมื่อทุกความทรงจำที่เริ่มเก็บรวบรวมกลับมาได้ทีละนิดแตกกระเจิงเพราะเสียงเรียกของหมอนี่คนเดียว!
แต่ดวงตาสีรัตติกาลที่ทอแสงแห่งความหวังนั่น ก็ทำเอาหัวใจฉันกระตุกวาบด้วยความรู้สึกผิดเล็กๆ
“จำได้แล้วเหรอ?”
ฉันยิ้มแหยตอบเขา รู้สึกว่าตอนนั้นได้เกี่ยวก้อยกันด้วยนะ...แต่สัญญาอะไรไว้หว่า?
“เอ่อ ฉัน...ยังไม่ได้ทำตามสัญญาใช่ป่ะ?”
“ก็แหงละ มันยังไม่ถึงเวลานี่”
ยังไม่ถึงเวลา? หรือฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับมันตอนอายุสิบแปดกันนะ? ไม่เอาน้า ฉันจะแต่งงานกับนิชคุณต่างหากเล่า!
ไนท์หันไปมองห่วงแล้วยกลูกบาสขึ้นเล็ง แต่ก็ถูกฉันรั้งแขนไว้อีกหน
“ชู้ตมั่ง”
ดวงหน้าคมคลี่รอยยิ้มกวนบาทาถอดแบบลิงโจ๋มาไม่มีผิด อ๊าย! เทวดาตัวน้อยคนนั้นต้องถูกปีศาจลิงกังเสี้ยมสอนมาแน่ๆ >O///'ซวบ'
“เบาะๆ สิบลูกชนะขาด กูเป็นกรรมการ” โจ๋หันมาบอกต้าร์ หลังจากยกลูกบาสขึ้นชู้ตมือเดียวลงห่วงไปอย่างสวยงาม หมอนั่นจะโชว์พาวทำเพื่อ? “เล่นแป้นเดียวครึ่งสนาม ไม่มีกฎ ไม่มีกติกา ไม่ถือบอลวิ่งเป็นพอ ไม่มีการชิ่งบอล ชู้ตลงเล่นต่อ รีบาวน์ได้เล่นต่อ ประหยัดเวลาดี หรือพวกมึงว่าไง?”
ทันทีที่ทุกคนยอมรับกติกา ศึกตัดสินจึงเริ่มต้น!
ดูเหมือนว่าข่าวการดวลครั้งนี้จะแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นาน ข้างสนามก็คับคั่งไปด้วยบรรดาเหล่านักเรียนที่ทั้งส่งเสียงเชียร์และเดิมพัน แต่คนทั้งสองกลางสนามดูจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ผลัดกันรุกผลัดกันรับจนต่างก็เสื้อผ้ายับย่นและชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ
‘ซวบ’“เก้า แปด เล่นต่อ”
ไนท์หอบแฮ่ก ยกปกเสื้อขึ้นเช็ดเหงื่อด้วยสีหน้าตึงเครียด ขณะที่ต้าร์ยกมุมปากอย่างมีชัยหลังจากชู้ตระยะไกลลงไปแบบไร้ห่วง
อีกแค่ลูกเดียวต้าร์จะชนะ
ฉันยกมือขึ้นกุมนิ้วก้อยไว้แนบอกอย่างหวั่นใจ สัญญาว่าจะชนะไม่ใช่เหรอไนท์
สัญญา...
ทันทีที่โจ๋เก็บบอลจากใต้ห่วงส่งไปให้ ต้าร์ก็เปิดบอลเลี้ยงเข้าไปในเขตโทษอย่างไว และดูเหมือนไนท์จะเสียเปรียบด้านความเร็ว! เสียงโห่ร้องดังก้องขณะที่ต้าร์กระโดดขึ้นเรย์อัพ จังหวะเดียวกับที่ไนท์กระโดดบล็อกได้สูงกว่า ลูกบาสที่ถูกปล่อยออกไปอย่างแม่นยำจึงถูกไนท์คว้าหมับได้กลางอากาศ
และก่อนที่เท้าของทั้งคู่จะแตะพื้น ไนท์ก็แบ็ค...ปล่อยบอลออกไปด้านหลัง โดยไม่เงยหน้ามองห่วง
‘ตึง ซวบ’
ทั่วทั้งสนามเงียบกริบด้วยความอึ้งปนทึ่ง เมื่อลูกบาสเช็ดแป้นเข้าห่วงไป นั่นมันสุดยอด! ทำได้ไงอะ ไนท์ นายมันพระเจ้า >O<!
ดวงตาเรียบนิ่งมองตามลูกบาสที่กลิ้งตุบๆ ไปทางโจ๋ ก่อนที่ไนท์จะขมวดคิ้ว ยกมือขึ้นลูบผม ก่อนเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“ฟลุคว่ะ”
เสียงกรี๊ดดังระงมหลังจากนั้น ทำเอาฉันเกือบสะดุ้ง กองเชียร์สาวๆ หลายคนต่างพากันชมเปาะว่าไนท์น่ารัก ชิ...ชักหมั่นไส้ -_-^
“One more”
โจ๋ส่งบอลให้ไนท์เพื่อเปิดบอลตัดสินเป็นลูกสุดท้าย พร้อมกับเสียงกริ่งเข้าเรียนคาบบ่ายดังพอดี ทำเอาเหล่ากองเชียร์บ่นอุบอย่างเสียดาย ก่อนจะแยกย้ายกันกลับห้องเรียนไป แต่คนทั้งสองกลางสนามกลับจ้องมองกันไม่ลดละ จนพวกฉันกลุ่มเล็กๆ ที่ยังยืนหยัดเป็นพยานสำคัญอดตื่นเต้นตามไปด้วยไม่ได้
คราวนี้คงได้รู้ผลกันซะทีว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ!
- ผู้เขียน
