บทที่ 18 หายข้องใจหรือยัง?
วันต่อมา
@อู่ซ่อมรถเฮียกันต์
“กูถามจริงๆ วันนี้ผีเข้าพวกมึงเหรอ” กันต์เอ่ยถามรุ่นน้องที่สนิททั้งสามด้วยแววตาแปลกใจ มือหนาที่ถือประแจซ่อมรถก็ยกขึ้นกอดอก “ทำไมวันนี้พวกมึงมาร้านกูด้วยสภาพดูดี ปกติถ้าไม่ไปฟัดกับหมาที่ไหนก็หนีตำรวจมา”
“มันไม่ดีหรือไง” จัสตินเลิกคิ้วถามในขณะที่เซนต์หลุดเสียงหัวเราะในลำคอแล้วหันไปสนใจรถบิ๊กไบก์ของตัวเองต่อ ส่วนฟารันก็พ่นควันบุหรี่สีเทาให้ลอยคละคลุ้ง
“มันก็ดีแต่กูแค่แปลกใจ”
“กี่โมงแล้วเฮีย” ฟารันเอ่ยถามในตอนที่โยนบุหรี่ราคาแพงทิ้งลงบนพื้น
“หกโมง... แล้วมึงจะไปไหน” กันต์ถามในประโยคที่สองเมื่อจู่ๆ ฟารันก็ผลุนผลันลุกขึ้นก้าวเดินไปที่รถบิ๊กไบก์ของตัวเอง
“กลับดิ บ้านไม่ได้อยู่ที่นี่”
“กูไม่แปลกใจเลยที่คู่อริมึงเยอะ แต่กูซ่อมรถคันนี้ของลูกค้าเสร็จจะชวนกินเหล้าต่อ ไม่กินด้วยกัน?”
“วันนี้ไม่ได้”
“มึงจะรีบไปไหน” เซนต์หันไปเอ่ยถามเพื่
