[10] ถูกเด็กหลอก
1860 คำ
บทที่ 10 ถูกเด็กหลอก
หญิงสาวกัดปากแน่นเมื่อถอนจูบออกมาสบตากับเขา พวงแก้มนวลเห่อร้อนอย่างหนักด้วยความเขินอาย เธอค่อยๆ เลื่อนเรียวแขนออกจากลำคอหนา ก่อนจะตัดสินใจดึงสายตาไปมองอีกสองคนที่จ้องอยู่
แพรวากำหมัดแน่นด้วยใบหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ส่วนทิคเกอร์จ้องตาเขม็ง แต่เพราะคนที่ซินเนียร์ดึงเข้าไปจูบเป็นฟารัน ทั้งสองจึงไม่กล้าทำอะไร
“พี่จะไปต่อกับแพรวาเหรอคะ” ซินเนียร์ตัดสินใจหันมาเอ่ยถามเขาเสียงเบา เธอขยับเท้าถอยหลังเล็กน้อยเพราะเพิ่งสังเกตว่าร่างกายของเธอกับเขาแนบชิดกันเกินไป
“ที่ดึงฉันไปจูบ เพราะอยากให้ฉันเปลี่ยนใจไปต่อกับเธอแทนเหรอ”
“…”
“ได้นะ ถ้าเธอต้องการ ฉันยังไงก็ได้…” ฟารันเอ่ยบอกด้วยแววตาที่ยังฉายถึงความเรียบนิ่ง เขาจ้องมองใบหน้าลังเลของคนตรงหน้า ก่อนจะตวัดไปมองผู้หญิงอีกคนที่มองอยู่
ชายหนุ่มยังไม่เคยบอกว่าจะไปต่อกับแพรวา ไม่เคยทำท่าทางว่าต้องการจะไปกับผู้หญิงคนนั้น ตอนที่นั่งร่วมโต๊ะกันเป็นเพราะเซน่าเอ่ยปากชวนตามมารยาท ซึ่งเขายังไม่ได้พูดคุยอะไรกับเธอมากไปกว่าชนแก้วตามปกติ
แต่จากสถานการณ์ที่ได้เห็น เขาก็พอเดาออกได้ว่า อะไรเป็นอะไร
“ไปต่อนี่… แค่ดื่มเฉยๆ ใช่ไหมคะ”
“เธออายุกี่ปีแล้วถึงไม่รู้ว่ามันไม่ใช่แค่นั้น”
“…” ซินเนียร์กัดปากเบาๆ ด้วยใบหน้าลังเล สำหรับเธอการจะไปต่อกับผู้ชายหรือวันไนต์สแตนด์กับใครถือว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงหัวสมัยเก่าที่ต้องการจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้สามีในอนาคตอยู่แล้ว
เพียงแค่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่จะลองทำ… จึงเกิดความรู้สึกประหม่า
“ถ้าไม่ไป ฉันจะไปต่อกับผู้หญิงคนนั้น…” ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าเข้ามากระซิบข้างใบหู ที่เขาพูดไม่ได้ต้องการจะไปต่อกับผู้หญิงคนไหน แต่พูดเพราะต้องการจะบีบบังคับเธอ “…ฉันให้สิทธิ์เธอเลือกก่อน”
“ซินเนียร์” ทิคเกอร์เอ่ยเรียกเมื่อมองอดีตแฟนสาวยืนใกล้ชิดกับรุ่นพี่ในคณะมาพักหนึ่ง เขาตัดสินใจก้าวเดินเข้าไปคว้าข้อมือเล็ก ทว่าซินเนียร์ก็สะบัดออกอย่างแรง
“เธอควรกลับไปหาผู้ชายของเธอนะ” แพรวาเอ่ยพูดด้วยแววตาไม่พอใจ เพราะเธอแอบชอบและเล็งฟารันมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง ที่สำคัญเธอจะไม่ยอมให้ผู้หญิงที่เธอเกลียดแย่งไป “ไม่ต้องอ่อยพี่ฟารันให้เสียเวลาหรอกเพราะไม่มีใครอยากได้ผู้หญิงแบบเธอ”
“…”
“มาผับกับผู้ชายอีกคน แต่พอผู้ชายคนนั้นเผลอก็มาอ่อยแฟนเก่า พอเจอคนใหม่ก็เปลี่ยน คิดว่าพี่ฟารันจะสนใจผู้หญิงแบบเธอเหรอซินเนียร์?”
“ซินตกลงไปกับพี่ค่ะ” เธอกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจเพราะไม่ได้ทำอย่างที่แพรวาพูด แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปนอกจากหันไปตอบตกลงกับฟารัน ทำให้ชายหนุ่มกดยิ้มมุมปากเล็กๆ ด้วยความพึงพอใจ
เรื่องที่แพรวาพูดเขาไม่สนใจ เพราะสิ่งที่เขาสนใจมีแค่เธอ… เด็กของคู่อริ
“ถ้าตัดสินใจแล้ว เธอเปลี่ยนใจไม่ได้นะ”
“…ค่ะ”
ฟารันไม่ได้ตอบอะไรกลับไปอีก เขาดึงข้อมือเล็กก้าวเดินไปตามพื้นพรมสีแดงเพื่อใช้ประตูที่สองไปยังโรงจอดรถ ซินเนียร์จึงเอี้ยวหน้าไปมองแพรวากับทิคเกอร์ก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างที่แพรวาชอบเยาะเย้ยเวลาเอาชนะเธอได้
แพรวาขบกรามแน่น เพราะเธอจะไม่ยอม จะหาวิธีเล่นงานผู้หญิงคนนี้จนกว่าชีวิตของคนใดคนหนึ่งจะจบลง
ครืดดด~ ครืดดดด~
ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เธอรีบหยิบออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วขยับตัวออกห่างจากเขาเล็กน้อย ชายหนุ่มจึงยอมปล่อยมือออกจากข้อมือเล็ก
“ซินขอรับโทรศัพท์แป๊บนึงนะคะ”
“อือ…”
เมื่อได้รับคำตอบเธอก็รีบกดรับสายโทรศัพท์แล้วก้าวขาออกห่างจากชายหนุ่ม
“ฮัลโหลค่ะพี่เอ็กซ์คิว”
ฟารันส่งเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินชื่อคู่อริลอยมากระทบใบหู มือหนาหยิบบุหรี่ราคาแพงออกมาจุดสูบ แต่เมื่อสายตาเลื่อนไปที่ทางเข้าผับอีกแห่งก็เห็นเอ็กซ์คิวนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ตรงนั้น
(อยู่ไหนครับ พี่ไปหาที่โต๊ะไม่เจอ)
“อ้อ ซินมาเข้าห้องน้ำค่ะ ทำไมเสียงพี่เอ็กซ์คิวดูแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า”
(ทะเลาะกับพ่อนิดหน่อย แต่ไม่มีอะไรหรอก ซินเนียร์ยังอยากดื่มต่ออีกไหม)
“ซินอยากกลับแล้ว… พี่เอ็กซ์คิวอยากกลับหรือยังคะ”
(อือ ถ้างั้นเราเดินออกมาหาพี่ที่หน้าผับ พี่จะเดินไปส่งที่รถ)
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เอ็กซ์คิวกลับเลยก็ได้ เดี๋ยวซินเดินออกอีกประตู”
(เอางั้นเหรอครับ?)
“ค่ะ…”
(ถ้าถึงคอนโดแล้วส่งข้อความบอกพี่หน่อยนะ)
“ได้ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ”
หญิงสาวเลื่อนโทรศัพท์ออกจากใบหูแล้วหมุนตัวหันไปมองชายหนุ่ม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเอ็กซ์คิวกำลังเดินไปที่โรงจอดรถ เธอจึงก้าวถอยหลังเล็กน้อยเพื่อหลบ เพราะไม่อยากให้พี่ชายเห็นว่าเดินออกมาพร้อมผู้ชายคนอื่น
เธอไม่ได้กลัวเอ็กซ์คิวต่อว่าเรื่องการคบหาใคร เพราะเธอกับเอ็กซ์คิวไม่ได้ยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของกันและกันอยู่แล้ว เพียงแค่กลัวว่าเอ็กซ์คิวจะรู้เรื่องที่เธอตัดสินใจทำ
ฟารันเบือนสายตามองตามไปเพียงนิด ในขณะที่ริมฝีปากพ่นควันบุหรี่สีเทาให้ลอยคละคลุ้ง เขาตัดสินใจโยนบุหรี่ราคาแพงทิ้งลงพื้นแล้วก้าวเดินเข้าไปหาเธอ
“มาผับยังไง”
“ซินขับรถมาค่ะ”
“ฉันไม่ได้ขับรถมา” เขาเอ่ยบอกเสียงเรียบ “ไหนๆ ก็จะไปที่เดียวกันอยู่แล้ว เธอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมถ้าฉันจะไปด้วย”
“…ได้ค่ะ” คนตัวเล็กพยักหน้าด้วยท่าทางประหม่า เธอเลื่อนสายตาไปมองตามเสียงรถบิกไบค์ของเอ็กซ์คิวที่ขับออกไปเพียงนิด จากนั้นก็ยอมเดินไปที่รถเบนซ์สีขาวของตัวเอง “…รถซินคันนี้”
“จะขับหรือให้ฉันขับ?”
“ซินขับก็ได้ค่ะ”
ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรกลับไปอีก เขาเลื่อนมือไปกดปลดล็อกรถผ่านกุญแจในมือของหญิงสาวอย่างถือวิสาสะ จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถในตำแหน่งข้างคนขับอย่างไม่รีรอ
“กลับตัวทันไหมเนี่ย…” ซินเนียร์พึมพำคนเดียว ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เธอเปิดประตูเข้าไปนั่งบนรถ กดปุ่มสตาร์ตแล้วหันไปมองคนข้างกายที่นั่งหลับตาเงียบๆ
“…จะไปที่ไหนคะ”
“คอนโด” เขาเอ่ยบอกทั้งๆ ที่ไม่ยอมลืมตา “ไหนๆ ก็อยู่คอนโดเดียวกัน ก็ไปที่นั่นแหละ”
ซินเนียร์เม้มริมฝีปากแน่น เธอพ่นลมหายใจออกมาอีกรอบก่อนจะตัดสินใจขับรถออกไป ไหนๆ ก็ตัดสินใจทำแบบนี้แล้ว เธอไม่ควรลังเล
@The Base Condo
ชายหนุ่มหยุดฝีเท้าเมื่อเดินมาถึงห้องพักของตัวเอง เขาหมุนตัวหันไปจ้องมองหญิงสาวที่ยังยืนอยู่หน้าห้องด้วยท่าทางประหม่า
“อย่าทำเหมือนฉันบังคับ เธอเต็มใจมาเอง”
“ซินรู้ค่ะ…”
“ถ้ารู้ก็เข้ามา”
“…จะเริ่มเลยเหรอคะ” เธอเอ่ยถามด้วยลมหายใจที่เริ่มติดขัดเมื่อเห็นคนตรงหน้าปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกทุกเม็ด จนเผยให้เห็นมัดกร้ามแข็งแกร่งที่เคยเห็นมาแล้วเมื่อช่วงตอนเย็น
“จะรอนายกมาตัดริบบิ้นหรือไง?”
“…ซินขอเวลาก่อนได้ไหมคะ”
“…”
“วันนี้ซินยังไม่พร้อม…” คนตัวเล็กเอ่ยพึมพำเสียงเบา “ซินรู้สึกปวดๆ ท้อง เหมือนจะเป็นประจำเดือนเลยค่ะ”
“ถ้าไม่พร้อมเธอไม่ควรตอบตกลง”
“พี่จะทำทั้งๆ ที่ซินเหมือนจะเป็นประจำเดือนเหรอคะ”
“แค่เหมือน… ไม่ได้เป็น”
“…” เธอกัดปากเบาๆ เพราะที่พูดออกไปแค่โกหก ที่จริงประจำเดือนเธอหมดตั้งแต่สามวันก่อน “…วันนี้เราแค่ดื่มทำความรู้จักกันก่อนได้ไหม ซินขอเวลาเตรียมใจ”
“…”
“การมีเซ็กซ์ที่ดีต้องเกิดจากความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอคะ” เธอกลั้นใจเอ่ยพูด มือเล็กเลื่อนมาบีบเข้าหากันแน่นด้วยท่าทางประหม่า
“เหอะ!” ชายหนุ่มส่งเสียงหัวเราะในลำคอด้วยท่าทางเย้ยหยัน เขาก้าวเดินเข้ามาใกล้ๆ ร่างเล็ก “รับผิดชอบคำพูดตัวเองหน่อยสิ ตอบตกลงออกมากับฉันเองแต่พอมาถึง…ดันเท”
“ซินไม่ได้เท ซินแค่ขอเวลา…” เธอเป็นคนรักษาคำพูดตัวเองมาก ซึ่งเรื่องนี้ก็เช่นกันและไม่ได้จะเทเขา เพียงแค่อยากขอเวลาทำใจอีกสักนิดเพราะเธอยังไม่เคยทำอะไรแบบนี้ “ซินขอเวลาห้าวันค่ะ ถ้าซินไม่มา… พี่ฟารันไปหาซินที่ห้องได้เลย”
“…ฉันให้เวลาแค่สองวัน” ฟารันเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยบอกอย่างจำยอม
“ห้า…”
“จะเอาสองหรือเอาคืนนี้?”
“…”
“เอาคีย์การ์ดห้องเธอมา ถ้าครบกำหนดสองวัน เธอไม่มาหาฉันที่ห้อง… ฉันจะไปหาเอง”
“ซินไม่เทค่ะ”
“วันนี้เธอตอบตกลงเองแต่ยังเท คิดว่าฉันจะเชื่อใจเธอเหรอ?”
“ก็ได้ค่ะ” เธอจำใจยอมแล้วหยิบคีย์การ์ดห้องพักในกระเป๋าสะพายให้คนตรงหน้า “เริ่มนับวันที่หนึ่งคือพรุ่งนี้นะคะ”
“อือ…” ฟารันส่งเสียงตอบในลำคอ ปกติเขาไม่ใช่คนรอในเรื่องแบบนี้แต่เพราะอยากได้เด็กของคู่อริจึงจำใจต้องยอม
มือหนาเก็บคีย์การ์ดห้องของเธอไว้ในกระเป๋าเสื้อแล้วหมุนตัวเดินไปหยิบขวดไวน์กับแก้วก้าวเดินออกไปที่ระเบียงห้อง เขาเบนสายตาไปมองหญิงสาวที่กำลังก้าวตามมาเพียงนิด
“เดี๋ยวซินรินให้ค่ะ”
ชายหนุ่มยอมเลื่อนขวดไวน์ไปตรงหน้าเธอ เขาจึงหยิบโทรศัพท์มากดดูข้อความเมื่อนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้ตอนที่เดินออกมาจากผับเพื่อนในกลุ่มส่งข้อความมา แต่เขาไม่ได้ตอบกลับ
LINE… สันติไม่ใช่ทางออก (4)
Justin : มึงไปไหน @Faran
Saint : แค่เดินตามไปห้ามเผื่อน้องมีเรื่อง ถึงกับหายหัวเลยเหรอวะ @Faran
Justin : อ่านแล้วตอบ
Siena : น้องแพรวาเดินกลับมาแล้วแต่น้องซินเนียร์กับมึงหายไปไหน?
Siena : ฟารัน! มึงหลอกน้องไปที่ไหน @Faran
Faran : กูไม่ได้หลอก แต่กูถูกเด็กหลอก
- ผู้เขียน
