บทที่ 39 ซินเนียร์หวง
ซินเนียร์หลุบมองมือบางของคนตรงหน้าที่กำหมัดแน่นด้วยท่าทางไม่พอใจ เธอจึงตัดสินใจหมุนตัวเดินหนีออกมาจากห้องครัวเพราะไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ แต่ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเซน่าเดินผ่านไปที่ห้องน้ำพอดี
เพราะเธอไม่รู้ว่าที่คุยกับลดาในห้องครัว เซน่าจะได้ยินหรือเปล่า...
แต่ถึงได้ยินก็ไม่ใช่คนผิดของเธอ เพราะไม่ได้เริ่มก่อน เพียงแค่รู้สึกเขินอายที่พูดประโยคนั้น
“มีอะไร” ฟารันเอ่ยถาม ทำให้คนตัวเล็กหันขวับไปมอง แต่เมื่อเห็นสายตาของทุกคนจับจ้องมองมา เธอจึงตัดสินใจเดินกลับไปที่เดิมเป็นจังหวะที่ลดาเดินออกมาจากห้องครัวพอดี
ท่าทางของลดาปรับเปลี่ยนกลับมาเป็นปกติ แตกต่างจากตอนที่ยืนคุยกับเธอเมื่อกี้มาก
“ทำไมไม่นั่ง อยากกลับแล้วเหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นหญิงสาวยืนถือขวดน้ำขนาดเล็กอยู่ตรงหน้าเงียบๆ ทำให้ซินเนียร์ละสายตาจากลดามามอง
“พี่อยากกลับหรือยังคะ”
“ตามใจ”
“ประมาณตี
