บทที่ 36 เปิดตัว?
“โหอะไร แผลนิดเดียว” พี่ฟารันเอ่ยบอกเสียงเรียบแล้วปัดมือฉันออกอย่างไม่แรงนัก จากนั้นก็แบมือมาตรงหน้า “เอากุญแจรถมา”
“ไม่นิดเลยนะ มีทั้งแก้มทั้งมุมปาก” ฉันว่าพลางยื่นกุญแจรถเบนซ์ของตัวเองไปวางบนฝ่ามือหนา สายตายังคงจ้องมองรอยแผลสดบนใบหน้าคมคาย
“ถ้าจะทายาให้ ก็กลับไปทำที่ห้อง”
“...” ฉันเงียบเมื่อคนตรงหน้าจ้องมองมาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ พี่ฟารันดันลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้มตรงตำแหน่งรอยแผลเบาๆ จากนั้นก็เดินนำไปที่รถ
สายตาของพี่ฟารันเมื่อกี้เหมือนไม่ได้ต้องการทำแผล เหมือนต้องการทำบางอย่างมากกว่า
“เพิ่งมีเรื่องมาเอง คงไม่คิดลามกหรอกมั้ง”
“ไม่กลับเหรอ?” คนที่เดินไปถึงโรงจอดรถหันมามอง ทำให้ฉันรีบส่ายหน้าไปมาเบาๆ แล้วเดินตามไปอย่างรวดเร็ว
“แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะคะ ซินไม่เห็นเดินออกมาเลย” ฉันถามคนข้างกายเมื่อขึ้นมานั่งในตำแหน่งข้างคนขับ มือเล็กก็จับเข็มขัดนิรภัยมาคาดไว้ให้เรียบร้อย
“
