[05] จะลงเล่นเกมนี้ด้วย
1135 คำ
บทที่ 05 จะลงเล่นเกมนี้ด้วย
วันต่อมา
@มหาวิทยาลัยเอพริล
“เดี๋ยวสิซินเนียร์ จะรีบไปไหน”
สองเท้าเล็กชะลอการเดินให้ช้าลงจนหยุดนิ่งเมื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ชอบฉันเดินมาขวางหน้า เธอคลี่ยิ้มหวานแล้วยื่นปากกาด้ามหนึ่งมาให้
ปากกาด้ามนี้ฉันจำได้ จำได้ดีเพราะมันเป็นของพี่ทิคเกอร์ ฉันเคยซื้อให้เขาในวันเกิดแต่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไปอยู่กับผู้หญิงคนนี้ ซึ่งเธอดูสะใจมากที่สามารถเอาไปอยู่กับตัวเองได้
ไม่สะใจคงแปลก ก็บอกแล้วว่าเธอไม่ชอบฉัน
“ฝากไปคืนพี่ทิคเกอร์หน่อยสิ คืนนั้น… เขาลืมอะ ลืมไว้ที่โรงแรมxxx”
“…” ฉันไม่ได้ตอบนอกจากจ้องมองหน้าผู้หญิงคนนี้เงียบๆ เธอชื่อแพรวาเคยเป็นเพื่อนข้างห้องในช่วงเรียนมัธยมปลาย แต่ก็มาเจอกันอีกครั้งที่มหาวิทยาลัย คณะเดียวกัน
ไม่รู้ว่าเป็นกรรมอะไรของฉัน
คืนนั้นที่เธอบอกฉันรู้แล้วว่าเป็นคืนไหน คงเป็นคืนที่พี่ทิคเกอร์พาเธอเข้าโรงแรมและเป็นคืนที่ฉันหูตาสว่าง หายโง่สักที
แพรวาอยากทำให้ฉันเจ็บ เธอจึงใช้เบอร์แปลกส่งข้อความมาบอกว่า ‘พี่ทิคเกอร์พาผู้หญิงเข้าโรงแรมxxx’ พร้อมแนบรูปตอนที่พี่ทิคเกอร์กำลังจูบต้นขาผู้หญิงที่อยู่บนเตียง ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็คือเธอ
เธอทำสำเร็จนะ ฉันเจ็บ เจ็บปวดมากๆ แต่ต้องขอบคุณเธอด้วยที่ทำให้ฉันหูตาสว่างเพราะคืนนั้นฉันตามไปดู ทำให้ความจริงทุกอย่างกระจ่าง ฉันได้รู้ว่าแฟนเก่าชอบความสัมพันธ์แบบวันไนต์และเขาก็ทำมาตลอด
“ของของเขา เธอก็เอาไปคืนเองสิ”
“อ้าว… แสดงว่าเธอกับพี่ทิคเกอร์เลิกกันจริงๆ เหรอ” แพรวาเหยียดยิ้มมุมปาก ท่าทางแบบนี้น่าจะแสร้งไม่รู้แล้วมาซ้ำเติมฉันมากกว่า
ไม่รู้ว่าฉันเคยทำอะไรให้เธอเกลียดมากขนาดนี้ เพราะตั้งแต่เจอกันครั้งแรกที่โรงเรียนตอนมอ.สี่ เธอก็พยายามเอาชนะฉันทุกอย่าง ประกวดกิจกรรมต่างๆ ก็ให้ลุงตัวเองที่เป็นเจ้าของโรงเรียนบอกครูเพื่อให้เธอชนะ
แม้กระทั่งตอนประกวดดาวมหาลัย ฉันได้รับเลือกให้ลงประกวดแต่เธอไม่ยอม จึงไปใส่ร้ายฉันกับรุ่นพี่ ครั้งนั้นฉันเป็นฝ่ายถอนตัวออกมาเองเพราะหงุดหงิด เธอจึงได้ลงประกวด
“ใช่ เลิกกันแล้ว แต่ต้องขอบคุณเธอนะที่ทำให้ฉันรู้ความจริง” ฉันคลี่ยิ้มหวานถึงแม้ภายในใจจะไม่ชอบท่าทางของผู้หญิงคนนี้ แต่จะไม่ทำตัวหงุดหงิดต่อหน้าเธอเพราะยิ่งทำ เธอก็ยิ่งพอใจ
ฉันคิดว่าที่เธอยอมไปนอนกับพี่ทิคเกอร์คงไม่ได้ชอบพี่เขาหรือถูกใจหรอก แค่อยากเอาชนะ อยากทำให้ฉันเจ็บปวดมากกว่า
“หึ…” เธอหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ก้าวเดินมาประชิดตัวฉันแล้วยัดปากกาใส่มือเล็ก “…เธอซื้อให้พี่ทิคเกอร์นี่ ไหนๆ พี่เขาก็ทิ้งไว้ที่โรงแรมแล้ว ฉันเห็นว่าปากกาด้ามนี้ราคาแพงแล้วนึกเสียดายก็เลยหยิบมาคืนเจ้าของหน่อย”
“แพรวาไปเถอะ หิวข้าว” เสียงของเพื่อนเธออย่างดาวดังขึ้น เธอจึงคลี่ยิ้มส่งท้ายแล้วหมุนตัวเดินออกไป ฉันจึงพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ
เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับฉันสักที
ฉันส่ายหน้าน้อยๆ เมื่อชูปากกาในมือขึ้นดูก่อนจะก้าวเดินออกจากตึกเรียนเพื่อหาถังขยะ ตอนนี้พี่ทิคเกอร์ไม่ได้มีความหมายอะไรแล้ว จึงไม่ได้เสียใจที่แฟนเก่าทิ้งปากกาที่ฉันตั้งใจเลือกซื้อให้ไว้ในโรงแรมที่เขาพาผู้หญิงไปนอนด้วย
ฉันหยุดฝีเท้าอีกครั้งเมื่อเดินมาถึงหน้าตึกเรียน เพราะ ‘พี่ฟารัน’ ขับรถบิ๊กไบก์ผ่านมาพอดี พี่เขาเป็นคนซ้อน ส่วนคนขับเป็นเพื่อนพี่เขา
จังหวะนั้นพี่ฟารันก็เบือนใบหน้ามาทางฉันพอดีทำให้เราสองคนสบตากัน พี่เขามองพักหนึ่งก็ดึงสายตากลับแต่เท่าที่ฉันสังเกตเหมือนนักศึกษาหลายๆ คนที่อยู่แถวนี้มองไปที่พี่เขากันหมด
มองด้วยสายตาชื่นชอบ บางคนก็หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปและซุบซิบด้วยรอยยิ้มเขินอาย ถ้าเมื่อวานสมายไม่เล่าถึงเจ้าของเสื้อชอปตัวนั้นให้ฟัง ฉันคงแปลกใจ
พี่ฟารันได้ฉายา ‘คิงวิศวะ’ ทำให้คนรู้จักเยอะ แต่ที่ฉันไม่รู้จักเพราะฉันคุยกับพี่ทิคเกอร์ตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่จึงไม่สนใจผู้ชายคนไหน ถ้าเห็นก็น่าจะมองผ่านๆ ตอนแรกฉันไม่รู้ชื่อพี่เขานะ เพิ่งมารู้ตอนเห็นบนหน้าอกของเสื้อชอป
สมายเปิดเพจของดีมอ.เอพริลให้ฉันดูด้วยนะ ทำให้เห็นรูปพี่ฟารันเยอะมากเหมือนเพจนี้ตั้งใจสร้างมาหวีดพี่ฟารันโดยเฉพาะ แต่รูปของคนอื่นก็มีนะ ส่วนมากจะเป็นรูปเพื่อนๆ ในแก๊งของพี่ฟารัน
“นี่เหรอเป้าหมายใหม่ของแกยัยแพร เล่นสูงนะ คนนี้ตัวท็อปหมายเลขหนึ่งของมอ. เลย”
เสียงหนึ่งดังกระทบใบหูในตอนที่ฉันก้าวเดินไปทิ้งปากกาลงถังขยะ จึงเบือนใบหน้าไปมอง ทำให้เห็นแพรวากับดาวกำลังคุยกัน สายตามองตามรถพี่ฟารัน
“อย่าเรียกว่าเป้าหมายใหม่เลย ฉันเล็งมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว”
“แล้วแกไปกินไอ้พี่ทิคเกอร์ทำไม คนนั้นหน้าตาซื่อๆ ไม่ใช่สเปคแกเลยนะ”
“ฉันเกลียดยัยซินเนียร์”
“ว่าจะถามตั้งนานแล้วแกเกลียดมันทำไม? เห็นเอาชนะมันมาตลอด”
“…”
“เออๆ แกเกลียดฉันก็เกลียด ปะไปกินแซลมอน หิว”
ฉันจ้องมองเธอกับเพื่อนที่เดินออกไปอีกฝั่ง แววตาของแพรวาในตอนที่พูดถึงฉันบ่งบอกว่าโกรธเกลียดมาก ซึ่งฉันไม่รู้ว่าเธอเกลียดฉันด้วยเหตุผลอะไร ยังไม่เคยทำอะไรให้เลย
ที่รู้ๆ เธอชอบเอาชนะฉันมาตลอด เหมือนชีวิตนี้จะแพ้ใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ซินเนียร์
ได้… ถ้าอย่างนั้นฉันจะลงเล่นเกมนี้ด้วย
ในเมื่อฉันอยู่เฉยๆ แล้วเธอยังไม่หยุด ถ้างั้นฉันก็จะลองดู อยากทำให้ผู้หญิงคนนี้รู้จักความพ่ายแพ้ด้วยฝีมือของฉันดูสักครั้ง
- ผู้เขียน
