นางร้ายอย่างข้าขอพลิกชะตาตัวเอง

ตอนที่ 4

"ได้ความว่าอย่างบ้าง"

ลุงซ่งเห็นหมอเดินออกมาหาทุกคนที่ยืนรอด้วยใจที่จดจ่อรอคอยว่าหมอจะบอกทุกคนเช่นไร

ส่วนมู่ฟ่านปิงเธอนั่งที่ขอนไม้ข้างรั้วที่พี่ชายพามานั่งเพราะเธอยังรู้สึกเจ็บน้องสาวของร่างเดิมอยู่เพราะเสิ่นเฉินซานรูปร่างสูงใหญ่ในแบบทหาร ส่วนฟ่านปิงร่างกายบอบบาง ผอมแห้ง ไม่แปลกใจที่นางเสียใจจนกลั้นใจตายเพราะรับรู้ว่าคู่หมั้นกับเพื่อนที่เธอไว้ใจลงมือทำร้ายเธออย่างเลือดเย็นถึงร่างนี้ฟื้นขึ้นมาคงจะไม่สามารถอ้าปากเถียงกับใครได้เพราะตัวเธอขี้อายและไม่กล้าสู้คน

พี่ชายจึงให้น้องสาวอยู่ที่บ้าน งานในบ้านไม่ต้องห่วงเธอทำไม่มีขาดตกบกพร่องและอีกอย่าง คือ ร่างนี้ชอบปักผ้าขายนอกจากเลี้ยงไก่ปลูกผักแล้ว เธอจะทำงานทุกอย่างในบ้านคนเดียวรอพี่ชายที่ไปทำงานในเมือง

เสิ่นเฉินซานแอบมองคนที่ได้เธอมาเป็นเมียเมื่อคืนเขารับน้ำมาจากอี้เหิงที่บอกว่าคู่หมั้นของทั้งสองคนนั่งอยู่ด้วยกันบอกจะพาเขาเดินไปหาสองสาว แต่ตอนนี้สองสาวออกไปปลดทุกข์กันอยู่เขาจึงยืนรอสักพักก็รู้สึกว่าเหมือนจะไม่สบายเขาร้อนลุ่มไปทั้งตัวและจากนั้นทุกก็มืดไปเขารู้สึกเหมือนโดนคนหามวิ่งแล้วโยนเขาเข้าไปในบ้านร้าง พร้อมมีร่างนุ่มนิ่มนอนอยู่ข้างกาย เขาไม่สามารถห้ามตัวเองได้จึงลงมือรังแกร่างบางทั้งคืนทั้งที่เธอขอให้เขาหยุดแล้ว

แต่พอตื่นยังพูดให้เธอทำร้ายใจอีก ทั้งตอนนี้เรื่องราวเริ่มจะไปทางที่มู่ฟ่านปิงพูดทุกอย่าง ตั้งแต่ที่เขากลับมาจากการบาดเจ็บคู่หมั้นสาวไม่ไปหาเขาอีกเลย นอกจากวันที่กลับมามีชาวบ้านหลายคนไปเยี่ยมให้กำลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พบหน้าของคู่หมั้นสาวอีก แต่ว่ามีกำหนดแต่งกันในอีกสามเดือนตามที่ผู้ใหญ่ตกลงกันไว้

มู่ฟ่านปิงไม่แม้แต่จะหันมองหน้าเขาตั้งแต่ที่เธอโดนเขาต่อว่าและออกมาจากในบ้านร้าง มีเพียงเขาที่มองเธอตลอดเวลาเพราะกลัวว่าเธอจะเป็นลม ถึงจะไม่ได้รักแต่ก็ได้ล่วงเกินเธอแล้วและเขาต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว แต่เหมือนว่าตอนนี้เขาคิดว่ามู่ฟ่านปิงต้องเกลียดขี้หน้าของเขามากๆด้วยเพราะเธอไม่มองหน้าของเขาเลย

เสิ่นเฉินซานได้แต่ถอนหายใจในปัญหาตรงหน้าของเขาที่กำลังจะได้รู้กันทั้งหมู่บ้านและลือกันไปอีกนาน

พอหมอออกมายืนตรงหน้าทุกคน หัวหน้าหมู่บ้านก็ถามทันที

"ตรวจแล้วเป็นเช่นไรบ้าง" เพราะก่อนจะทำการตรวจทุกคนได้ทำสัญญาเอาไว้ก่อนแล้วกันกลับคำคืนทีหลัง

หมอจึงบอกชาวบ้านว่า

"นังหนูเสี่ยวชิงท้องได้เกือบสามเดือนตามที่นังหนูมู่ฟ่านปิงบอกทุกอย่างและข้าก็เชื่อว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคือการจัดฉากและคนที่เสียหายคือนังหนูมู่ฟ่านปิง ถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงตำตรวจ ก็จงจ่ายค่าเสียหายให้กับนังหนูมู่ฟ่านปิงด้วย"

ท่านหมอพูดเพียงแค่นั้นและหันไปบอกหัวหน้าหมู่บ้านจัดการต่อไป ส่วนสองครอบครัวเข่าอ่อนเพราะต้องจ่ายค่าทำขวัญให้มู่ฟ่านปิง

"ข้าให้เวลาสองวันถ้าบิดพลิ้วข้าจะพาสองพี่น้องบ้านมู่เข้าไปแจ้งความเอง เพราะพวกเจ้าจงใจใส่ร้ายสองพี่น้องเพียงแค่ไม่มีพ่อแม่คอยปกป้อง และแกนางเสี่ยวหลันคนเจ้าจี้เจ้าการกับนางอี้หรูสองคนสมคบคิดกันเพราะไม่อยากได้เสิ่นเฉินซานเป็นลูกเขยทั้งๆที่ยังมีสัญญาหมั้นหมายจากบิดาของพวกเจ้าทั้งสองฝ่ายอยู่ ยังไม่พอทั้งยังลากเอาความบริสุทธิ์ของนังหนูมู่ฟ่านปิงมาเล่นอีกแค่นี้มันยังน้อยไป"

หัวหน้าหมู่บ้านบอกทุกคนที่ยืนอยู่ลานบ้านร้างสองพี่น้องก้มหัวขอบคุณที่มีหัวหน้าหมู่บ้านเป็นคนที่มีความยุติธรรมกับลูกบ้าน

นางเสี่ยวหลันไม่ยอมตะโกนขึ้นมาว่า

"ข้าผิดมากหรือที่ไม่อยากให้ลูกสาวแต่งงานกับคนที่มีรอยแผลเป็นไปทั้งชีวิต พวกมันก็สมกันดีกับนังขี้โรคมู่ฟ่านปิงแล้วนี้ ฉันจึงวางแผนกับแม่ของอี้เหิงเพราะอยากให้ลูกของข้าได้แต่งกับคนดี" นางร้องลั่นเสียงดังไม่ยินยอมทั้งยังบอกเล่าเรื่องที่ตนสมคบคิดกันกับแม่ของอี้เหิงอีก

จนสามีของนางตบหน้าจนฟันร่วงไปสองซี่และลากตัวนางเสี่ยวหลันกลับบ้านไปด้วยความอับอายที่มีเมียเช่นนี้ รวมทั้งพ่อของอี้เหิงด้วยที่ตบหน้าภรรยาจนหน้าหันและหันมาด่าลูกชายที่โง่เหง้าของตัวเอง

เสิ่นเฉินซานเดินขึ้นไปขอบคุณหัวหน้าหมู่บ้านเช่นเดียวกันพอรับรู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนการของคู่หมั้นของตัวเองและถอนหมั้นกันไปแล้ว

เขาจับมือแม่ของตัวเองที่ยืนร้องให้พอรู้ว่าครอบครัวของคู่หมั้นของลูกชายรังเกียจลูกชายของเธอที่ใบหน้ามีแผลเป็นจากการไปทำภารกิจได้รับบาดเจ็บกลับมารักษาตัวต่อที่บ้าน

แต่เสิ่นเฉินซานเลือกที่จะลาออกจากการเป็นทหารและกลับมาดูแลมารดาหลังจากที่บิดาเสียชีวิตไปสามปีแล้วและคิดจะแต่งงานสร้างครอบครัวกับคู่หมั้นของตัวเองที่พ่อแม่หมั้นหมายเอาไว้ให้ถึงแม้จะไม่ได้รักกันคนสมัยนี้ส่วนใหญ่พ่อแม่จะหาคู่ครองให้

เสิ่นเฉินซานจึงพูดขึ้นหลังจากที่รับรู้เรื่องราวทุกอย่างแล้ว

"ผมยินดีรับผิดชอบมู่ฟ่านปิงครับคุณมู่หยางผมได้ล่วงเกินเธอแล้ว"

เขาพูดต่อหน้าหัวหน้าหมู่บ้านและชาวบ้านที่ยังไม่กลับรอฟังเรื่องสนุกกันต่อหรือที่เรียกว่าเสือก!!!นั้นเอง

มู่ฟ่านปิงรีบตอบกับทันที

"ฉันไม่ต้องการความรับผิดชอบจากคุณที่หาว่าฉันวางยาทั้งที่ยังไม่สืบสาวหาต้นเหตุเชิญคุณไปใช้ชีวิตสามคนผัวเมียด้วยกันทั้งสามคนเถอะ สมกันดีผีเน่ากับโรงผุ"

เธอตอกหน้าชายหนุ่มด้วยความโกรธเช่นเดียวกัน

"ผมไม่เคยล่วงเกินเสี่ยวชิงเลยสักครั้งแต่เธอคือเมียของผมเมื่อคืนที่เรานอนด้วยกัน ถึงแม้ว่าจะโดนวางยาแต่คุณคือเมียของผม" เสิ่นเฉินซานตอบมู่ฟ่านปิงและมองหน้าเธอไม่หลบ

"ผมขอโทษสำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นและต่อว่าคุณเพราะผมโกรธที่โดนกระทำเช่นเดียวกัน แม่ครับผมได้มู่ฟ่านปิงเป็นเมียแล้วนะครับ" เขาหันมาบอกแม่ของตัวเอง

"ผมยินดีรับผิดชอบเธอทุกอย่างแม่ไปสู่ขอเธอกับพี่ชายของมู่ฟ่านปิงด้วยนะครับไม่แน่อาจจะมีหลานของแม่ในท้องของเธอก็ได้นะครับแม่ คุณมู่หยางครับผมขอโอกาสด้วยนะครับและขอโทษทุกสิ่งทุกอย่าง มู่ฟ่านปิงเธอไม่ผิดครับเป็นผมที่โง่ไม่คิดให้ดีและต่อว่าเธอไปหลายคำเมื่อเช้านี้ ผมขอโทษจากใจจริงครับ"

เขาก้มหัวให้พี่ชายของมู่ฟ่านปิง

ชาวบ้านส่งเสียงฮือฮาอีกรอบหนึ่ง

"นังหนูเองได้เป็นเมียพ่อหนุ่มแซ่เสิ่นแล้วนะเขายินดีรับผิดชอบเองทุกอย่างอย่าโกรธอีกต่อไปเลยนะ" เสียงคนสนับสนุนชายหนุ่ม

มู่ฟ่านปิงสะบัดหน้าหนีไม่มองเสิ่นเฉินซานใครจะอยากแต่งกับคนที่ไม่ได้รักตื่นมาเจอด่าทั้งยังเสียตัวอีก

เชอะเสียใจด้วยนะฉันไม่ยอมใจอ่อนให้นายง่ายๆหรอก พีระดาในร่างของมู่ฟ่านปิงคิดในใจด้วยความโกรธไม่หายใครจะอยากได้ใจของนายกัน

"ถึงมีลูกฉันก็เลี้ยงคนเดียวได้ไม่ต้องให้นายมารับผิดชอบหรอก ลูกของฉันต้องเกิดมาจากความรักเท่านั้นถ้าเขาเกิดมาแล้วรู้ว่าพ่อฝืนใจมารับผิดชอบ อย่ามีเสียดีกว่าฉันให้ความรักกับลูกของฉันเองได้ไม่ต้องการเศษใจจากใคร" มู่ฟ่านปิงพูดตอกหน้าเสิ่นเฉินซานทันทีเขาไม่ยอมหรอกคนไม่รักกันอยู่ไปมีแต่อัดอึด

"พี่ขอโทษฟ่านปิงด่าพี่เถอะ ถ้ามันทำให้น้องสบายใจพี่จะรอและแต่งกับเธอเพียงคนเดียวเท่านั้นพี่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังโกรธรอให้ใจเย็นลงก่อนเราค่อยมาคุยกันนะฟ่านปิง"

เสิ่นเฉินซานตอบกลับและยอมรับว่าผิดต่อหน้าทุกคน

"เอาละให้มันจบไปเป็นเรื่องๆ อีกสามวันพวกเจ้าสองบ้านเตรียมเงินมาจ่ายให้มู่ฟ่านปิงที่บ้านของข้าตอนเก้าโมง"

หัวหน้าหมู่บ้านบอกสองครอบครัวอี้หลางกับนางเสี่ยวหลันเพราะในสัญญาห้ามไปหาเรื่องสองพี่น้องอีกไม่เช่นนั้นจะโดนปรับเพิ่มครั้งละห้าร้อยหยวนเลือกเอา

"หากพวกแกกำหลาบภรรยาของตัวเองไม่ได้บ้านของพวกแกคงจะหมดตัวกันก็ครานี้ละ ข้าเตือนเอาไว้ก่อน"

หัวหน้าหมู่บ้านขู่สองครอบครัว

"ครับรู้แล้วถ้าภรรยาของผมยังหาเรื่องครอบครัวมู่อยู่ผมจะหย่าให้เธอทันทีครับ"

หัวหน้าชายสองคนรีบตอบรับทันทีลำพังเงินที่จะจ่ายนี้ก็มากมายแล้ว ถ้าต้องจ่ายเพิ่มอีกก็ไม่ต้องมีมันแล้วเมียที่คอยสร้างแต่ปัญหาให้

"เรื่องของฟ่านปิงกับเฉินซานอีกสี่วันเราค่อยมาคุยกัน ให้นังหนูฟ่านปิงมันใจเย็นลงก่อนตอนนี้กำลังโกรธข้าจะช่วยพูดอีกที" หัวหน้าหมู่บ้านบอกแม่ของชายหนุ่มที่ตอนนี้ยืนอึ้งกันอยู่

"ฉันไม่แต่งกับคนที่ไม่ได้รักฉันนะพี่ใหญ่"

ฟ่านปิงหันไปบอกพี่ชายของตัวเอง

"ฉันไม่ต้องการความรับผิดชอบจอมปลอมฉันไม่แต่งให้ใครทั้งนั้น"

มู่ฟ่านปิงพูดเสียงดังจงใจให้ใครสักคนได้ยินแล้วก็จูงมือพี่ชายกลับบ้านของตัวเองไปทันที

ส่วนเสี่ยวชิงก็วิ่งตามแม่กับพ่อของตัวเองกลับบ้านไปด้วยน้ำตาและไม่ต้องบอกว่าเรื่องของสองครอบครัวก็ดังไปทั่วทั้งหมู่บ้านจนไม่กล้าเดินออกมาจากบ้านกันเลย