EP 1 กรงทอง NC
1752 คำ
ก่อนจะหย่อนชุดนักเรียนลงเครื่องซักผ้า ณจันทร์ก็ต้องชะล้างคราบสกปรกออกครั้งหนึ่งด้วยน้ำยาซักผ้าที่อ่างล้างหน้าหรูหราแบบที่ตอนอยู่กับแม่... เธอไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าจะได้อยู่ในสถานที่โอ่อ่าราวกับพระราชวังแบบนี้
แต่ก็นะ บางทีที่นี่ก็เป็นแค่กรงขัง... แค่กรงทองคำ ที่นกน้อยแบบเธอไม่มีสิทธิ์จะหนีไปไหนได้เลย ไม่ว่าจะอยากอยู่ต่อ หรืออยากก้าวออกไปก็ตาม
ไม่นานนัก สาวน้อยก็ยัดชุดนักเรียนหมาดน้ำเข้าไปในเครื่องซักผ้าฝาหน้า ก่อนที่ร่างเล็กในชุดเสื้อยืดสีขาวหลวมๆ กับกางเกงขาสั้นที่อาบน้ำสระผมเรียบร้อยแล้ว จะเดินหายเข้าไปในห้องนอนใหญ่ แล้วณจันทร์ก็กลับออกมาพร้อมกับตะกร้าผ้าแบบล้อเลื่อนสีขาวที่มีเสื้อผ้าอยู่ในนั้นราวครึ่งตะกร้า
ปกติจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดและซักผ้าให้ ทุกๆ สามวัน ณจันทร์มีหน้าที่เปิดหุ่นยนต์ดูดฝุ่นและถูพื้นอัตโนมัติตอนเย็นเท่านั้น แต่วันนี้ต้องซักเสื้อผ้าที่เปื้อนอยู่แล้ว ก็ซักให้หมดไปเลยแล้วกัน
เธอนั่งคุกเข่าหน้าเครื่องซักผ้า ก่อนจะหยิบผ้าออกมาทีละตัว โยนเข้าไปในเครื่อง บางตัวก็เป็นชุดแบบผู้หญิงๆ ตัวเล็กๆ แต่บางตัวก็เป็นเสื้อผ้าผู้ชายตัวใหญ่ อย่างตัวรองสุดท้ายเป็นเสื้อสูทสีดำหนักอึ้ง แบบที่เธอต้องใช้สองมือประคอง ยัดเข้าเครื่องซักผ้าไป
แต่แล้วเสียงของเล็กๆ ตกลงพื้น ก็ทำให้สาวน้อยเหลือบมองตาม หลังจากที่เธอเพิ่งจะยัดกางเกงตัวใหญ่เข้าไปในเครื่องซักผ้าเป็นตัวสุดท้าย เมื่อเห็นว่าเป็นซองเล็กๆ สีดำ ที่ยังไม่ได้ถูกฉีกใช้งาน พวงแก้มอ่อนหวานก็แดงระเรื่อ
ถุงยางอนามัยยี่ห้อที่เขาใช้กับเธอเป็นประจำ
ของคุณเต...
“ทำอะไรน่ะ”
เสียงทุ้มดุที่ดังมาจากทางด้านหลังทำให้ณจันทร์รีบลนลานปิดฝาเครื่องซักผ้าด้วยความตกใจ เธอหันไปมองตามเสียง เห็นชายหนุ่มร่างสูง หน้าตาหล่อเหลาบาดใจ ดวงตาคมเฉี่ยวดุดันเหมือนเหยี่ยวกำลังมองมาด้วยสีหน้าเยือกเย็น
“คะ คุณเต”
ณจันทร์ปั้นหน้าไม่ถูก เธอลุกขึ้นยืนอึกอัก ก่อนจะหันหลังให้เขาเพื่อซุกซ่อนรอยแดงซ่านราวทาบด้วยกลีบกุหลาบบนพวงแก้มอ่อนใส สาวน้อยเทน้ำยาซักผ้ากับน้ำยาปรับผ้านุ่มกลิ่นหอมฟุ้งลงในช่องของเครื่องซักผ้าแบบลุกลี้ลุกลน
ไม่นานนัก เครื่องซักผ้าก็เริ่มหมุน ณจันทร์หันกลับมามองเขา เธอตอบคำถามของ ‘เตวิช’ เสียงอ้อมแอ้ม
“ซะ ซักผ้าค่ะ”
“แล้วทำไมต้องตกใจขนาดนั้น”
เขาถามเสียงเข้ม สายตาคมกริบจ้องมองดวงตาโตหวานที่หลบไปมาไม่ยอมสบตาเขาอย่างมีพิรุธ เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นประปรายบนใบหน้าอ่อนเยาว์ที่มีลูกผมคลอเคลีย ณจันทร์มวยผมไว้หลวมๆ เส้นผมส่วนหนึ่งหลุดออกจากยางรัดผมขนาดใหญ่ มันปัดป่ายลำคอขาวระหงเมื่อเธอเคลื่อนไหว
“ก็... จู่ๆ คุณก็เข้ามาเงียบๆ หนูกำลังเพลินอยู่ หนูเลยตกใจน่ะสิคะ”
ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองสบตาเขาซะที สาวน้อยยังคงแก้มแดงระเรื่อ เม็ดเหงื่อระบายออกมาจนเปียกอกเสื้อไปหมด ทั้งที่ก็เปิดเครื่องปรับอากาศไว้เย็นขนาดนี้
“เหรอ...”
เตวิชถามเสียงเรียบ เขาดึงเนกไทลงจากลำคอและปล่อยให้ปมเนกไทค้างอยู่ตรงแผงอกกำยำ ก่อนจะกักร่างสาวน้อยวัยกำลังอวบอิ่มเต่งตึงไว้กับเครื่องซักผ้าที่เริ่มสะเทือนทางด้านหลัง
ตึก! ตึก! ตึก!
สะโพกกลมมนถูกเครื่องซักผ้ากระแทกเบาๆ และถูกเขา... ชายหนุ่มผู้มีสิทธิ์ทุกอณูของผิวกายนุ่ม กำลังบดเบียดความแกร่งฉกรรจ์ตรงกลางกาย เข้ากับหน้าท้องแบนเรียบของเธอ
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!
เสียงหัวใจที่เต้นระรัวเหมือนจะฟ้องว่าไม่ชินสักที ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่เตวิชถวิลหาร่างกายของเธอ ข้างในดวงตาของณจันทร์มีแสงระยิบระยับจากหยดน้ำตาเมื่อเขามองใกล้ๆ แต่ชายหนุ่มก็รู้ว่าเธอไม่ได้รังเกียจ
สาวน้อยร้อนแรงแบบ ‘ณจันทร์ เจนัสซี่ ปรีชาดรุณ’ ไม่เคยปฏิเสธเขา!
ชายหนุ่มหลุบตาลงมองทรวดทรงองค์เอวที่เธอซ่อนไว้ภายใต้เสื้อตัวใหญ่หลวมๆ กับกางเกงขาสั้น ดูเหมือนว่าทรวงอกของณจันทร์จะอวบใหญ่ขึ้นอีกแล้ว ดูจากขอบบราเซียร์ทางด้านบนที่กดเนื้อนุ่มของเธอ จนมันเด้งเด่นขึ้นมา เห็นได้จากนอกเสื้อ
“อื้อ!”
โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง ชายหนุ่มกระชากเอวคอดเข้ามาแนบชิดกายแกร่ง ก่อนจะประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มดูดดื่มจนณจันทร์อ้าปากหายใจหอบแรง ลิ้นเล็กๆ ตอบสนองเขาเป็นพัลวัน มือนุ่มโอบกอดเขา รั้งดึงร่างกายใหญ่โตของเขาให้แนบชิดเข้ามาอีก
แนบชิด เสียดสี จนหัวใจแทบจะไหม้เกรียม!
“อา... คุณเตขา”
เสียงหอบหายใจแรงของสาวน้อยที่เป็นเหมือนหนูในกรงเล็บราชสีห์ ทำให้เตวิชมีสายตาพึงพอใจ เขาซุกไซ้ซอกคอหอมสะคราญ ก่อนจะขยำบัวตูมที่พร้อมจะเบ่งบานในปากของเขาเสมอ หากชายหนุ่มต้องการ
ณจันทร์ครางกระเส่า เรียวขาสลักเสลายกขึ้นลูบไล้ท่อนขาแกร่ง ก่อนจะรัดรึงต้นขาของชายหนุ่มให้สอดลึกเข้าไปตรงเป้ากางเกงเปียกปอน ยิ่งเขาหายใจหืดหาด ขยำจูบดูดทรวงอกจากนอกร่มผ้านานเท่าไหร่ ณจันทร์ก็ยิ่งสั่นสะท้าน
แล้วเสื้อตัวใหญ่เกะกะของสาวน้อยก็ถูกถอดออก เผยให้เห็นบราเซียร์สีดำที่ห่อหุ้มเต้าทรวงแสนงามเอาไว้ และรอยช้ำจากเซ็กส์ครั้งก่อนๆ ที่กระจายเป็นจ้ำอยู่ทั่วเนินทรวงแสนหวาน
ชายหนุ่มกวาดสายตามองตั้งแต่เส้นผมที่ถูกรวบไว้หลวมๆ แว่นตาทรงกลมที่เธอสวม ใบหน้าชื้นเหงื่อที่แดงจัดเพราะแรงตัณหา อกเป็นอก เอวเป็นเอว เหลือแค่กลางกายเท่านั้นที่มีกางเกงตัวนุ่มบดบัง
ณจันทร์หลับตาสะดุ้ง เมื่อเขาถอดแว่นสายตาของเธอออก ก่อนที่ชายหนุ่มจะวางมันอย่างระวังบนชั้นลอยวางตุ๊กตากระต่ายตัวเล็กๆ สองสามตัวที่ณจันทร์ชอบ ทางด้านบนเครื่องซักผ้า
หลังจากถอดแว่นออกแล้ว ภาพตรงหน้าก็เบลอนิดหน่อย แต่ทุกครั้งที่เขาต้องการร่างกายของเธอ ก็ต้องถอดแว่นนั่นแหละ ไม่อย่างนั้นมันก็ตกแตก หรือไม่ก็โดนเขาหรือเธอทับขาแว่นหักหลังเสร็จสม
เมื่อเตวิชยกมือขึ้นเพื่อวางแว่นสายตาบนชั้นวางสูงๆ ชายหนุ่มก็ยิ่งโน้มมาใกล้ กลิ่นน้ำหอมผู้ชายราคาแพงผสมกลิ่นกายของเขาฟุ้งอยู่ในอกของณจันทร์จนอึดอัดไปหมด
ที่อึดอัดไม่ใช่เพราะถูกบังคับ
แต่เพราะหัวใจเจ้ากรรมดันตกหลุมรัก... ผู้ชายที่เอาแต่กระแทกร่างกาย แต่ไม่เคยมอบหัวใจให้เธอเลยคนนี้ต่างหาก!
เธอไม่ควรรักเขา
ไม่ควรเลย...
“อื้อ!”
สาวน้อยอุทานเมื่อเขาบดจูบมาอีกอย่างดุดันกระหาย ริมฝีปากของชายหนุ่มดื้อดึง ดุร้าย ก่อนที่เตวิชจะกระชากบราเซียร์ของเธออย่างแรงจนสายข้างหนึ่งขาด
เพี๊ยะ!
“อ๊ะ...”
ณจันทร์เจ็บแปลบที่ต้นแขนนุ่ม มันเป็นรอยฟาดแดงระเรื่อขึ้นทันที แต่แทนที่จะทำให้เธอรู้สึกกลัวเขา ความเสียวปราดจากมือและปากที่เขาโลมเล้ากับความเจ็บจี๊ดตรงต้นแขน กลับทำให้สาวน้อยยิ่งแฉะฉ่ำจนรับรู้ได้ถึงน้ำหวานบางส่วนที่ซับในกักไว้ไม่ไหว จนไหลเยิ้มลงมาถึงเรียวขาอ่อนบาง
ชายหนุ่มจูบต่ำลงไปจนถึงสะดือเล็กๆ น่ารัก เขากอบกุมเอวคอดของเธออย่าถือสิทธิ์ ยิ่งมันเล็กจนกุมได้รอบแบบนี้ เขาก็ยิ่งคลั่ง!
ใบหน้าเรียบดุของชายหนุ่มหยุดตรงตะขอกางเกง ดวงตาหื่นกระสันเหลือบมองสาวน้อยที่ยกมือขึ้นปิดริมฝีปากตัวเอง อีกมือของณจันทร์แตะบ่ากำยำของเขา สีหน้าแดงก่ำของเธอแทบไม่เหลือคราบอดีตนักเรียนดีเด่น ใสซื่อ อ่อนต่อโลกอีกแล้ว
เหลือเพียงสาวสะพรั่งที่เติบโตกว่าเด็กวัยเดียวกัน เพราะถูกแมลงภู่แบบเขาเชยชมตั้งแต่ยังอยู่ในวัยใส สองเดือนมานี้ ณจันทร์เปลี่ยนไปมาก โดยที่เตวิชไม่รู้ว่าสาวน้อยรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเธอชัดเจนกับอารมณ์ตัวเองมากขึ้นยอมรับต่อความต้องการ ศิโรราบต่อความปรารถนาแห่งกามารมณ์ที่มีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน
ตึก! ตึก! ตึก!
“อื้อ!”
แรงกระแทกจากทางเครื่องซักผ้าที่สาวน้อยเผลออิงสะโพก ทำให้กลางกายสาวเด้งใส่หน้าเขา จนณจันทร์ยิ่งหน้าแดง คอแดง ลามลงมาถึงทรวงอกแดงจัดจ้านไปหมดด้วยความเขินอาย
แต่ชายหนุ่มไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เขาประคองเอวบาง จูบต่ำกว่าตะขอกางเกงนอกร่มผ้า แล้วจูบลงมาเรื่อยๆ จนถึงเรียวขานุ่มนิ่มด้านล่างกางเกงขาสั้น ลิ้นร้ายปาดเลียน้ำหวานที่ไหลซึมลงมา ตั้งแต่ต้นขา ลงไปจนถึงปลายเท้าขาวนวล
เขาเล็มเลียไปทั่วความนุ่มละมุนของเรียวเท้าอ่อนบาง ในขณะที่ณจันทร์แตะไม่ถึงบ่าเขาแล้ว สาวน้อยจึงดึงมือกลับมาแตะเอวบางไว้ เธอก้มลงมองเขาด้วยความรู้สึกเร้ารัญจวน สะท้านใจ
ดวงตากลมโตปิดลง ครวญคราง ตัวสั่นสะท้าน ทั้งสั่นด้วยตัวเอง ทั้งเครื่องซักผ้าฝาหน้ากระแทกมาทางด้านหลังด้วย
ถ้าเป็นเมื่อสองเดือนก่อน เธอคงไม่เชื่อแน่ว่าอนาคตไม่นานข้างหน้า เธอจะเปลือยท่อนบน และถูกชายหนุ่มรูปหล่อปานเจ้าชายก้มลงจูบเลียปลายเท้าเปรอะคราบกามาแบบนี้
ใครจะไปคิดว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น
เหตุการณ์ในวันนั้น... มันเหมือนพายุหมุนที่พัดกระหน่ำทั้งลม ฝน ฟ้าผ่า น้ำหลาก กระทบกระแทกชีวิตวัยใสของณจันทร์โครมคราม จนแทบจะเอาชีวิตไม่รอดด้วยซ้ำ และเธออาจจะตายไปแล้ว...
ถ้าเตวิชไม่ก้าวเข้ามา!
- ผู้เขียน
