“ขอโทษนะ”
ณจันทร์ยืนตัวแข็งเมื่อเขาเดินมาหา ก่อนที่ชายหนุ่มจะเปิดน้ำล้างมือตัวเองใกล้ๆ แบบที่แขนของเขาแทบจะชิดกับเรียวแขนเล็กเสลาของเธอ แล้วเตวิชก็แบมือตรงหน้า ด้วยท่าทางเหมือนให้เธอวางมือลงไปบนมือเขา โดยที่สีหน้าของเขายังนิ่งเฉย จนเธอเดาอารมณ์ของเขาไม่ออกเลย
เมื่อคืนเขาคิดจะทำอะไรก็ทำ จะกอดก็กอด จะจูบก็จูบ จะ... ถึงจะยังไม่ถึงขั้นนั้นก็เถอะ! แต่เขาไม่เห็นขออนุญาตเธอเลยสักคำ
เพราะเมาสินะ...
ณจันทร์สรุปในใจ และคิดว่าตัวตนของชายคนนี้เวลาควบคุมตัวเองได้ กับเวลาถูกแอลกอฮอล์ควบคุมช่างแตกต่างกันอย่างกับฟ้ากับเหวแน่ะ
เธอวางมือข้างที่โดนเศษแก้วบาดลงบนมือเขาแผ่วเบา ทันทีที่ฝ่ามือสัมผัสกัน ณจันทร์ก็หัวใจเต้นกระตุกถี่ โดยไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายก็รู้สึกเหมือนเป็นหนุ่มน้อยที่ได้จับมือผู้หญิงครั้งแรก
ทั้งที่เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มวัยใสสักหน่อย เตวิชเลยวัยเบญจเพสมาเป็นปีแล้ว!
แต่ชายหนุ่มกลั้นอารมณ์เก่งกว่
