“...นุ่ม ...นุ่ม”
“....”
“ต่ายนุ่ม!”
“คะ?!”
ณจันทร์สะดุ้งสุดตัว ตอบรับเสียงเรียกชื่อตัวเองด้วยความตกใจ ก่อนที่สาวน้อยจะพบว่ากำลังนั่งอยู่ในรถคันหรูของเตวิช นั่นสินะ... หลังเลิกเรียน เขามารับเธอตามนัดและบอกว่าจะพามาหัดขับรถ
นี่เขาก็พามาที่เดิมเลย เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ใจกลางเมืองที่เตวิชเพิ่งจะกว้านซื้อมาได้ไม่นาน ยังอยู่ในขั้นตอนการถมที่และรอให้ดินเซตตัว ดังนั้นนอกจากรั้วประตูทางเข้าแล้ว ก็ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน นอกจากที่ดินกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาที่เห็นตึกรามบ้านช่องด้านนอกกำแพงไกลๆ สูงต่ำไล่ละกันไปตามสไตล์เมืองหลวง
“เป็นอะไร?”
“...เปล่าค่ะ” เธอตอบอุบอิบหลบตา ก่อนจะช้อนสายตาเศร้าหมองขึ้นมองชายหนุ่ม แล้วเปรยออกมาเสียงอ่อย “คุณเตคะ คือเรื่องโรงเรียน...”
“เรื่องโรงเรียนทำไม?” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำ แววตาวาววับขึ้นมาทันควัน จนอีกฝ่ายแอบกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกด้วยความกลัว “ใครรังแกคุณ หรือ
