“นี่กุญแจรถค่ะ คุณเตบอกว่าคุณต่ายนุ่มขับไปโรงเรียนได้เลยนะคะ มีใบขับขี่แล้วใช่มั้ยคะ”
ณจันทร์รับกุญแจรถห้อยตุ๊กตากระต่ายสีชมพูมาจากนิดา เธอรู้สึกประหวั่นกลัวจะทำกุญแจพัง ไม่รู้ว่าแค่กุญแจนี่ราคาเท่าไหร่! แต่ตุ๊กตากระต่ายที่ห้อยมาด้วย ก็ทำให้สาวน้อยเมียงมองอย่างชอบใจ
“คุณเตเลือกเองเลยนะคะ”
“คะ?” ณจันทร์งุนงง คิดว่านิดาหมายถึงรถ
“ตุ๊กตาน่ะค่ะ”
พอได้รับคำตอบ ความรู้สึกอบอุ่นก็ทอวาบข้างในอกข้างซ้ายของสาวน้อย หัวใจที่เหี่ยวเฉาเหมือนลูกโป่งถูกปล่อยลมของเธอ กลับมาพองฟูอีกครั้ง
รอยยิ้มที่กลับมาประดับบนใบหน้าของณจันทร์ ทำให้นิดาค่อยหายใจโล่งขึ้นหน่อย เลขาสาวแอบถ่ายรูปสาวน้อยนักเรียนถักเปียน่ารักที่กำลังก้มหน้ายิ้มให้ตุ๊กตาแล้วส่งไลน์ไปให้เตวิชทันที
ปกติเจ้านายของเธอไม่ติดโทรศัพท์ ดังนั้นเวลาส่งไลน์ไปก็มักจะไม่ค่อยอ่าน จะแจ้งเตวิชเรื่องงาน ต้องโทรไปเท่านั้นถึงจะประสานงานได้รวดเร็ว
แต่วันนี้
