My Girl [คนนี้ของผม] # 6
788 คำ
My Girl [คนนี้ของผม]
Chapter 6
ขณะที่ทั้งคู่กำลังส่งยิ้มหวานให้กันอยู่นั้น....
“เฮียหมอกขา...”
เสียงเรียกหวาน ๆ ลอยมาแต่ไกล ทำให้ทั้งคู่ต้องรีบผละจากกัน และเขาก็ปล่อยมือจากเธอทันที และเราทั้งคู่ก็หันไปตามเสียงนั้น ซึ่งมาประชิดตัวไอหมอกแล้ว พร้อมกับดึงแขนของเขามาจับไว้
“เฮียทำไรอยู่คะ แล้วนี่..ใครคะ?”
หยดน้ำเด็กผู้หญิงเธอยังไม่รู้จักว่า..เธอคือใคร? เธอยืนมองมือของเด็กผู้หญิงคนนั้น ที่ใช้มือควงแขนไอหมอกอยู่ อย่างสงสัย
“มาได้ไงเราน่ะ”
“ก็เดินมาสิคะ ว่าแต่เฮียเถอะ ยังไม่ตอบคำถามใบหม่อนเลย” สาวน้อยที่เธอเพิ่งได้ยินไอหมอกเรียกชื่อของเธอนั้น ทำเสียงออดอ้อนถามเขา
“กวนนะเรา..ยัยเด็กดื้อ เฮียก็คุยกับเพื่อนอยู่ไง นี่..พี่หยดน้ำ เพื่อนเฮียเอง”
เขาพูดกับใบหม่อนด้วยความสนิทสนม และแนะนำเธอให้ใบหม่อนรู้จัก แต่ท่าทางของเด็กใบหม่อน ไม่ได้อยากจะรู้จักเธอเลยสักนิด
“อ๋อค่ะ ..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่หยดน้ำ ชื่อใบหม่อนนะคะ เป็นน้องเฮีย อนาคตก็จะเป็นแฟนเฮียค่ะ”
ใบหม่อนรีบแนะนำตัวเอง และรีบแสดงตัวความเป็นเจ้าของ ก่อนที่ไอหมอกจะแนะนำเสียอีกว่าทั้งคู่เป็นอะไรกัน
“พูดอะไรของเรา ยัยเด็กแก่แดดใหญ่ เอาใหญ่แล้วนะ” เขาดุเธอ แต่เป็นการดุที่ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก จะเล่นซะมากกว่า
“เฮียอ่าาา..ไม่รู้ล่ะ เฮียต้องเป็นแฟนใบหม่อนเท่านั้น” เด็กคนนั้นทำเสียงออดอ้อนจนเธอฟังแล้วรู้สึกรำคาญ
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
เธอตอบไป และหันมองไปทางไอหมอกที่ยืนทำหน้านิ่ง ๆ หันมามองหน้าเธอ ซึ่งไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรของเขาอยู่ แต่เห็นจากกริยาท่าทางของเด็กคนนั้นแล้ว เขาและเธอคงไม่ใช่ญาติกันแน่นอน ส่วนไอหมอกก็เอ็นดูเด็กคนนี้พอสมควร
“งั้น เราขอตัวเข้าบ้านก่อนนะ” หยดน้ำรีบบอกไป เพราะรู้สึกอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก
“เฮีย เราก็เข้าบ้านกันดีกว่าค่ะ พ่อกับแม่นั่งคุยกับคุณลุงคุณป้าอยู่ค่ะ ไปค่ะ ๆ” ใบหม่อนพยายามคะยั้นคะยอเขาให้เข้าบ้านก่อนที่หยดน้ำจะเดินออกไปก่อนซะอีก แล้วเด็กคนนั้นก็ลอบมองเธอด้วยหางตา
“เดี๋ยวสิ เฮียจะเดินไปส่งเพื่อนที่บ้านก่อน”
“ไม่ต้องหรอก แค่นี้เอง เราไปเองได้ นายเข้าบ้านเถอะ มีแขกไม่ใช่หรือ” หยดน้ำรีบบอกกับไอหมอก พร้อมส่งยิ้มบาง ๆ
“อ๋อ! บ้านพี่อยู่แถวนี้เหมือนกันหรือคะ มิน่าล่ะ....”
อะไรของเด็กคนนี้นะ พูดจาแก่แดด..เหมือนไอหมอกว่าจริง ๆ ด้วย ดูจากหน้าตา ท่าทางก็น่าจะแค่มัธยมต้นเองมั้ง แต่การพูดจานี่ เหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว คงจะดูละครมากไปนะเด็กน้อย
“อ่ะ..แฮ่มๆ นี่คือไรคร้าบบ..ไอ้กาย มึงเห็นอย่างที่กูเห็นไหมว่ะ”
“อือ”
“เห็นอะไรของพวกมึง แล้วนี่มากันยังไง ไม่เห็นบอกกู"
“ก็เห็น...เห็นมึงไงคร้าบ! แล้วถ้าบอกมึงก่อนจะได้มาเห็นช็อตเด็ดหรือวะ.. ฮ่าๆๆ ”
“หวัดดีค่ะ เฮียกาย เฮียรันเวย์”
“หวัดดีครับ / หวัดดีครับน้องใบหม่อนคนสวย”
“แล้วนี่ พวกมึงมาทำไม?”
“ถามอย่างงี้ กูว่าเรากลับกันเถอะไอ้กาย น้อยใจเลยว่ะ สัส! ”
“อย่ามาดราม่าใส่กู มึงนี่ตัวกะล่อนเลยไอ้เวร ” ไอหมอกด่ารันเวย์ เพราะรู้จักนิสัยของเพื่อนดีว่า มันเป็นคนกะหล่อน
“กูก็มาเที่ยวบ้านเพื่อนไง แล้วนี่หยดน้ำ จะกลับแล้วเหรอ” รันเวย์หันไปถามหยดน้ำ
“อือ..เรากำลังจะกลับพอดี”
“งั้น.. เดี๋ยวเรากับไอ้กายเดินไปส่ง ท่าทางไอ้หมอกคงไม่สะดวกแล้วล่ะ..อิอิ”
“ไม่สะดวกอะไรของมึงไอ้เวรนี่!”
“อ้าว! ไอ้นี่ ก็มึงมีแขกไง น้องใบหม่อนยืนหัวโด่อยู่นี่ไงครัช”
“เราขอตัวนะหมอก..”
หยดน้ำบอกเขา และส่งยิ้มแหย ๆ ไปให้ แล้วเธอ กาย และรันเวย์ ก็เดินมุ่งตรงไปยังบ้านของคุณลุงเดช
แต่ใจของเธอมันรู้สึกยังไงบอกไม่ถูกจริง ๆ มันโหวงเหวงชอบกล แต่ก็ฝืนยิ้ม เดินคุยหยอกล้อเล่นกับกาย และรันเวย์ ทำตัวให้เป็นปกติที่สุด
**************************
See you next soon
- ผู้เขียน
