My Girl [คนนี้ของผม] # 5
972 คำ
My Girl [คนนี้ของผม]
Chapter 5
เวลามันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน หยดน้ำมาอยู่ที่นี่มาหนึ่งปีกว่า ๆ แล้ว แม่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมารับเธอไปอยู่ด้วยเลย แต่เธอก็เริ่มคุ้นเคย และรู้สึกว่า ชอบที่นี่ และหลงรักที่นี่เข้าแล้วสิ แต่เธอก็ยังอยากจะอยู่กับแม่อยู่ดีนั่นแหล่ะ ถึงจะชอบแค่ไหน ถ้าไม่มีแม่อยู่ด้วย รู้สึกว่ามันสุขแบบไม่สุดเลย
" ฟิ้ววว!!
“ร็อคกี้ วิ่งไปเก็บนะ"
หยดน้ำกำลังโยนจานร่อนของเล่นของเจ้าร็อคกี้ แล้วให้มันไปเก็บ เพราะร็อคกี้ชอบเล่นแบบนี้มาก
"เก่งมาก"
เธอเอามือยีหัวเจ้าร็อคกี้เบา ๆ เมื่อมันคาบของเล่นมาให้เธอ เพื่อจะให้เธอโยนให้อีก และไม่คิดว่าร็อคกี้จะหยุดเล่นง่าย ๆ แน่นอน
"จะเล่นอีกแล้วเหรอ นี่ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงเจ้าหมาน้อย..หื้มม"
แล้วเธอก็ขว้างมันไปอีกครั้ง นี่ล่ะค่ะยามว่างของ ก็จะมาเล่นกับเจ้าร็อคกี้นี่แหล่ะ เธอขว้างเครื่องร่อนไปอีกครั้ง และมันก็จะวิ่งไปเก็บทุกครั้งไป จากนั้นเธอก็ทิ้งตัวลงนอนที่ชายหาดขาว ๆ ที่แสนจะสะอาดตา และหลับตาพริ้ม นอนฝันหวาน..
"พรึ่บ!"
เสียงนี้คงไม่ใช่ใคร..คงเป็นไอหมอก ที่ลงทิ้งตัวนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ เพราะเธอจำกลิ่นเขาได้ เล่นกับเจ้าร็อคกี้มากไป เลยดมกลิ่นเก่ง ฮ่าๆๆ
ไอหมอกเห็นหยดเล่นกับเจ้าร็อคกี้อยู่สักพักใหญ่แล้ว เขาก็เลยเดินมาหาเธอ เธอจะชอบมาเล่นกับเจ้าร็อคกี้อยู่เป็นประจำ
และตอนนี้เราสองคนสนิทกันมาก ชนิดติดหนึบ เห็นเธอต้องเห็นเขา เห็นเขาก็ต้องเห็นเธอ อะไรประมาณนั้น ไม่ว่าจะอยู่ในโรงเรียน หรือตอนกลับมาที่บ้าน จนไอ้รันเวย์ กับไอ้กาย แอบแซวอยู่บ่อย ๆ ว่า..ตกลงเราสองคนนี่อะไร ยังไง..ใช่ป๊อบปี้เลิฟหรือเปล่า? แต่เราทั้งสองคนต่างก็ปฏิเสธทั้งคู่ ว่า เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น
ที่เราสองคนสนิทกันมาก ไม่ต้องแปลกใจครับ บ้านก็อยู่ใกล้กัน อีกอย่างหนึ่ง อาเดชฝากให้เขาช่วยดูแลหยดน้ำ หลานสาวของท่านด้วย และเขาก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ระยะหลังมานี่ เราสองคนก็ไปโรงเรียนด้วยกันบ่อย ๆ จนใคร ๆ ก็คิดว่า เราคงคบกันมั้ง..ไม่รู้สิครับ เขาจะไปห้ามความคิดของคนอื่นเขาได้อย่างไรกัน (แล้วนี่ผมยิ้มทำไม?)
หยดน้ำ เธอเป็นคนร่าเริง น่ารัก ยิ้มเก่ง เข้ากับคนอื่นได้ง่าย และเวลาเธอยิ้มนะครับ เขานี่..โคตรชอบเลยครับ และดูตอนนี้สิ มานอนเล่นชายหาด ทำตัวเป็นเด็ก ๆ เลย
“คิดจะนอนตรงนี้ ไม่กลัวหรือไง?”
“อือ..ไม่กลัว นี่มันหาดส่วนตัวไม่ใช่หรือไง และฉันก็มีไอหมอกสุดหล่อเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวอยู่แล้ว จะกลัวอะไร” เธอสวนตอบเขาไปทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่
ไอหมอกเผลอมองร่างบางที่นอนอยู่อย่างพิจารณา ในขณะที่เธอกำลังหลับตาพริ้มอยู่ในตอนนี้ ปากที่เรียวสีชมพูระเรื่อ จมูกที่โด่งคมสัน ขนตาที่เป็นแพงอนยาว คิ้วก็ได้รูป ทั้งหมดรับกับใบหน้ารูปไข่ของเธอ..จู่ ๆ เขาก็ยิ้มออกมา พร้อม ๆ กับที่เธอลืมตาขึ้นมา ทำให้เราสองคนเผลอสบตากัน..เป็นเสี้ยววินาที ที่ทั้งคู่สตั้นไปชั่วครู่
ทำไมเขารู้สึกใจสั่น ๆ แปลก ๆ นะ..
[บ้าจัง..ทำไมใจเธอสั่น ๆ ตอนสบตาตะกี้ด้วยนะ แล้วทำไมไอหมอกต้องส่งสายตาอย่างนั้นให้เธอด้วย]
“อ้าว! แล้วเจ้าร็อคกี้ไปไหนแล้วอ่า” เธอแกล้งพูดถามแก้เก้อ กับเหตุการณ์เมื่อสักครู่
“เราให้คนพามันเข้าบ้านไปแล้ว ก็เห็นเล่นกันอยู่นานแล้วนี่ มันคงเหนื่อยแล้ว”
“ใจร้าย ยังเล่นกับร็อคกี้สนุกอยู่เลย”
“นี่ผมใจดีแล้วนะครับ คุณหยดน้ำผึ้ง ลุกเลยเป็นผู้หญิงมานอนเล่นแบบนี้ได้ไง”
ไอหมอกพูดกวน ๆ ตอบมา พร้อมกับยื่นมือของเขามา เพื่อจะจับมือเธอให้ลุกขึ้น
หยดน้ำ ค่อย ๆ ยื่นมาส่งไปให้เขา ยังกับมีกระแสไฟฟ้าที่วิ่งผ่านตัวเขามา มันบอกไม่ถูก..ว่านี่เหมือนเป็นการโดนช็อต เพราะตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา เราสองคนไม่เคยจับมือกันเลย ถึงจะสนิทกันสักแค่ไหนก็เถอะ ไอหมอกเป็นคนที่พูดจาสุภาพ ไม่เคยพูดหยาบคาบกับเธอเลย และในสายตาของเธอ ไอหมอกเป็นสุภาพบุรุษมาก ๆ แถมหล่อมากด้วย สาว ๆ ในโรงเรียนต่างก็กรี๊ดกร๊าดเขาทั้งนั้น
..ยิ่งถ้าสาว ๆ พวกนั้นเห็นเธอเดิน หรือไปไหนมาไหนกับไอหมอก พวกหล่อนเหล่านั้น ก็จะทำท่าแยกเขี้ยวใส่เป็นประจำ ..จนเธอชินชา และไม่ได้สนใจอะไรแล้ว
“หมอก..ปล่อยมือได้แล้ว” เธอรีบเตือนเขา เพราะว่าเขาจับมือเธอนานเกินไปแล้ว
“อืมม.. โทษที ลืมตัว มือนุ่มจัง กำลังฟิน จะให้ปล่อยทำไม” ไอหมอกแกล้งพูดทีเล่นทีจริง เพื่อเบี่ยงเบนอะไรบางอย่าง
ขณะที่ทั้งคู่กำลังส่งยิ้มหวานให้กันอยู่นั้น....
“เฮียหมอกขา...”
****************************
เพื่อนก็แอบฟินได้ป่ะ..
ความสัมพันธ์ที่ดี..มันก็มาจากความเป็นเพื่อนนี่ล่ะคร่าา..
- ผู้เขียน
