ดวงใจมาเฟีย ตอนที่3
1450 คำ
"หนูนิดนอนกับพี่ก่อนมั้ย หรือว่าอยากแยกห้องนอน"
ฉันรีบส่ายหน้าทันทีนอนคนเดียวในที่แบบนี่ใครมันจะนอนลงกันหละขนลุกไปหมด อึ๋ยยยย
"ไม่ค่ะ ขอหนูนิดนอนด้วยนะคะ คือว่า"
พี่มะลิหัวเราะขำๆก่อนจะยื่นเสื้อผ้ามาให้ฉัน
"ใส่นี่ไปก่อนนะ แล้วเดี๋ยวจะพาไปดูที่ทำงาน วันแรกเราไปเป็นพนักงานเสิร์ฟดูก่อนแล้วกัน ไม่ต้องกลัวนะที่นี่แขกไม่กล้าลวนลามพนักงานเด็ดขาดเพราะอำนาจของคุณตฤณที่ออกกฎไว้เฉพาะ แต่อาจจะมีแซวหรือลวมลามทางสายตาเราต้องทนให้ได้เข้าใจไหม"
ฉันพยักหน้าเบาๆก่อนจะส่งยิ้มไปให้พี่เขา
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยเหลือหนูนิด หนูนิดจะไม่ลืมพระคุณพี่มะลิเลยค่ะ"
"ไปขอบคุณคุณตฤณโน่น ถ้าเขาไม่รับเราทำงานเราก็อยู่ที่นี่ไม่ได้ ไว้มีโอกาสก็ไปขอบคุณนายด้วยนะ"
"ค่ะ งั้นหนูนิดไปอาบน้ำก่อนนะคะแล้วเดี๋ยวเราไปทำงานกัน "
พี่มะลิพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องไม่รํ้ไปไหนเหมือนกันตอนนี้ฉันขออาบน้ำก่อนดีกว่าเดี๋ยวค่อยว่ากัน โทรศัพท์ก็หน้าจอแตกตอนที่วิ่งหนีไอ้พวกนั้น เห้อ หนูนากับหนูหน่อยจะเป็นยังไงบ้างนะ ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป จริงๆห้องพักนี่ก็ไม่ได้น่ากลัวนะ ก็เหมือนหอพักทั่วไป แต่ฉันกลัวตรงมันมีผู้ชายเยอะไปหน่อยแค่นั้นเอง ฉันอาบน้ำเกือบยี่สิบนาทีก่อนจะแต่งตัวเสร็จสรรพแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำเปิดประตูออกมาก็เจอกับพี่มะลิยืนรอแล้ว
"ไปกันได้ยัง"
"ได้ค่ะหนูนิดเสร็จหมดแล้วค่ะ"
ฉันวางของทุกอย่างแล้วเดินตามพี่เขาออกไป เขาพาเดินอ้อมมาอีกตึกหนึ่งมันทะลุกันโดยที่ไม่ต้องเดินลงไปชั้นล่างเลย พี่เขาแนะนำตั้งแต่ ห้องครัว ห้องเก็บสต๊อก ห้องVIP ชั้นธรรมดา ห้องทำงานคุณตฤณ แล้วก็อรกหลายห้องเยอะแยะไปหมด ฉันก็จำได้บ้างไม่ได้บ้างดฃก็ตามนั้นแหละ
"จำได้มั้ยเนี้ย"
"แหะๆ อย่าให้ตอบเลยค่ะ"
พี่มะลิถอนหายใจออกมาก่อนจะยิ้มขำๆ เขาพาฉันเดินไปตรงห้องแต่งตัวของพนักงานหยิบชุดมาให้ฉัน
"เราใส่ชุดนี้นะ มันจะดูโป๊หน่อย เราโอเคมั้ย"
ฉันพยักหน้าอย่างจำยอมจะให้ทำไงหละเรื่องมากก็ไม่ได้ เรามาอาศัยเค้าอยู่นี่นาเค้าให้ทำอะไรก็ต้องทำอ่ะเนาะ
"งั้นหนูไปเปลี่ยนก่อนนะคะ"
"โอเคแล้วเดินไปหาพี่ข้างนอกนะ พวกนั้นคงทำงานกันแล้วพี่จะไปดูสักหน่อย"
ฉันยิ้มให้พี่มะลิแล้วก็เดินเข้าห้องลองชุดเปลี่ยนแล้วลองส่องที่กระจก โป๊จังหน้าอกก็โป๊ ข้างล่างก็สั้นเอาไฃดีวะเนี้ย เห้อออ ฉันเดินออกมาเอาเสื้อผ้าตัวเองเก็บไว้ที่ล็อคเกอร์แล้วเดินออกไปตรงที่พี่มะลินัดไว้ ฉันเดินลัดไปเรื่อยๆก็ไปชนกับอะไรซักอย่าง
"โอ๊ยยยยยยย"
ฉันร้องโอดครวญก่อนจะลูบเข่าป้อยๆถลอกหมดเลยอ่ะเข่าฉัน ฮือๆๆๆ อะไรมาขวางไว้เนี้ย ถังอะไรเนี้ยทำไมมาเกะหะทางเท้าแบบนี้เนี้ยบ้าเอ้ย
"อ๊ะ!!!"
ฉันพยายามจะลุกขึ้นแล้วปวดเข้าอ่ะ ฉันพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นก่อนจะค่อยๆกระเพกๆเดินไปก็ต้องสะดุ้งเมื่อเจอกันคุณตฤณกำลังเดินมาทางนี้
"ตายแล้วไปทางไหนดี"
ฉันรีบหันหลังแล้วรีบเดินไปทันทีแต่เสียงของเขาเรียกไว้ซะก่อน
"เดี๋ยว"
ฉันหยุดชะงักกึกก่อนจะค่อยหันกลับไปหาเขาแล้วยิ้มแห้งๆส่งไปให้
"วะ ว่าไงคะ คะ คุณตฤณ"
เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะจ้องหน้าฉันนิ่ง
"ใครให้ใส่ชุดนี้"
ฉันก้มดูตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างสงสัย
"ทะ ทำไมคะ มันไม่สวยเหรอคะ"
ฉันกลืนน้ำลายดึงอึกเมื่อเขามองมาทางฉันเหมือนไม่พอใจในคำตอบของฉัน
"เอ่อ หนูนิดขอโทษค่ะ คือ"
"ทำไมเดินแบบนั้น"
ฉันลูบเข่าตัวเองป้อยๆที่มันเป็นแผลแถมมีเลือดออกซิบๆ ฉันยิ้มให้เขาแก้เก้อ
"คือหนูนิดหกล้มนะคะ สะดุ้ดถังนั้นนะคะ"
เขาหันไปมองถังใบนั้นก่อนจะหันกลับมามองหน้าแล้วถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
"ซุ้มซ่าม"
ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ที่ถูกเขาดุ เกิดมายังไม่เคยโดนดุแบบนี้ดลยขนาดพ่อฉันไล่ออกบ้านยังไม่ดุขนาดนี้เลย
"ฮึกๆ ฮือๆๆๆ"
"ร้องทำไม"
ฉันเงยหน้ามองเขาเล็กน้อยก่อยจะปล่อยโฮออกมาอีกรอบ ทำไมต้องดุทำไมต้องทำเสียงแข็งด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปชนมันสักหน่อย ทำไมต้องดุด้วย
"ฮึกๆๆ ฮือๆๆๆๆ"
เขาทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่าฉันให้ตายเสียตรงนี้ อยู่ๆเขาก็ย่างสุขุมเข้ามาหาฉัน ฉันรีบถอยหนีจนเซล้มลงไปอีกรอบ
"โอ๊ยย ฮึกๆๆๆ ยะ อย่าตีหนูเลย ฮือๆๆ"
"ฉันเนี้ยนะ"
เขามองฉันอย่างเหลือเชื่อสุดๆกับความอ่อนแอของฉัน ฉันเป็นคนเข้มแข็งก็จริงแต่แค่ต่อหน้าน้องๆนะ กับคนอื่นโดนเฉพาะผู้ชายเย็นชาคนนี้เขาน่ากลัวจริงๆ
"อย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ"
ฉันยกมือไหว้เขา เขาเตะถังน้ำปลิวไปติดกำแพงเล่นเอาฉันสะดุ้งตกใจ เขาในตอนนี้ทำท่าทางหัวเสียสุดๆแต่เหมือนจะไม่มีที่ระบายก็เลยต้องเตะถัง ก็ดีกว่าเขามาเตะฉัน
"ทำไมต้องทำลายข้าวของด้วยคะ"
ฉันถามเขาออกไปเพราะถังใบนั้นมันแตกไปแล้ว เขายีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินมาจับแขนฉันแล้วลากไปอีกทาง
"จะ จะพาไปไหนคะ นะ หนูนิดไม่ไปนะ คุณจะตีหนูนิดใช่ไหม ไม่นะหนูนิดไม่ไป!!!"
"ทำไมพูดมากวะ"
ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก่อนจะเดินตามเขาไปเจ็บเข่าก็เจ็บอ่ะ ฮือออออ
"หนูนิดเจ็บเข่าค่ะคุณตฤณ หนูนิดเดินไม่ไหวแล้ว ฮือๆๆๆ"
อยู่ๆเขาก็หยุดเดินก่อนจะหันมาแล้วก้มหน้ามองเข่าฉันจากนั้นเขาก็อุ้มฉันในท่าเจ้าสาวจนฉันตกใจกอดคอเขาแน่น
"ว๊ายยยย คะ คุณตฤณ"
เขาพาฉันเดินตรงไปชั้นบนเหมือนจะเป็นห้องทำงานเขามั่ง ตลอดทางพวกลูกน้องเขาก็มองมาทางเราสองคนอย่างงงๆทำไมอยู่ๆเขาถึงมาอุ้มฉันได้ มาถึงในห้องเขาวางฉันลงตรงโซฟาก่อนจะตะโกนเรียกลูกน้องเขาให้เข้ามา สักพักพี่เตก็วิ่งเข้ามาทันที
"ว่าไงครับคุณตฤณ อ่าวหนูนิดเป็นอะไรครับ ทำไมเข่าเลือดออกไหนพี่ดูหน่อย"
พี่เตกำลังจะเข้ามาจับขาฉันก็ถูกคุณตฤณใช้เท้ากั้นไว้ไม่ให้เขาเข้ามาใกล้ฉัน พี่เตชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะยอมถอยแล้วอมยิ้มน้อยๆ
"ขี้หวง"
"พูดมากไอ้เตไปเรียกมะลิมา"
"เรียกมาทำไมครับ"
"ทำแผลให้ยัยซุ่มซ่ามนี่ไง เร็ว"
พี่เตมองฉันสลับกับเจ้านายเขาแล้วยิ้มขำๆก่อนจะหันหลังกลับไปตรงประตูทางออก ฉันเงยหน้ามองเขาก่อนจะส่งยิ้มให้เขาอย่างน่ารักสุดๆ
"ขอบคุณนะคะคุณตฤณใจดีจังเลย"
เขากระแอมเบาๆก่อนจะทำหน้าเคร่งครึ่มเหมือนเดิมแล้วเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ตรงข้ามกับฉัน
"ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าฉันจะตีเธอ"
ฉันยิ้มแห้งๆให้กับเขาก็แหมหน้าเขาไม่ค่อยยิ้มนี่นาทำหน้าโหดตลอดเวลาใครจะไปคิดว่าจะใจดีกัน
"หนูนิดขอโทษน้า ก็คุณตฤณทำหน้าโหดตลอดเวลาเลยนี่นานึกว่าจะใจร้ายแต่จริงๆแล้วคุณตฤณใจดีมากๆเลย "
"พูดมากรำคาญ"
"หนูนิดขอถอนคำพูดค่ะ"
- ผู้เขียน
