เลอสรรออกมาเซ็นต์เอกสารที่รีสอร์ทในตอนสาย ด้วยเผด็จศึกหนักกับน้ำฟ้าจนเกือบเช้า รวบรวมอารมณ์กระหายและความโกรธลงระบายกับหล่อน ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดใจที่เมื่อคืนอุตส่าห์บากหน้าไปหาสาวใช้ให้อายคนงาน แถมยังไม่ได้ตัวเธอมาด้วยอีกต่างหาก
เสียงมือถือดังขึ้นดึงความคิดเตลิดให้คืนกลับมา เป็นสายจากนางเอกสาวคนสวยที่เขากำลังสนใจอยู่ เพียงแค่เจอหล่อนมาถ่ายทำละครในไร่เลอสรรเมื่อเดือนที่แล้ว ได้แลกเบอร์ติดต่อกันไว้ แต่เขาไม่โทรไป สุดท้ายก็เป็นเจ้าหล่อนนั่นแหละที่โทรมาเอง
“สวัสดีครับ”
“จำได้มั้ยเอ่ย ว่าใคร”
“จำได้สิครับ คุณนิ่ม นางเอกคนสวยของผม อยากจะโทรหาใจจะขาดกลัวจะรบกวนคุณ”
“นิ่มก็รอให้คุณเลอสรรโทรหาเหมือนกันนะคะ”
“ถ้ารู้ว่าคุณรอ ผมจะโทรไปตั้งแต่วันแรกที่ได้เบอร์เลย ก็คนมันกลัวว่าโทรไปแล้วแฟนจะรับสาย คงแย่แน่ เลยขอเฝ้ามองคุณผ่านหน้าจอทีวีให้หายคิดถึงแทนแล้วกัน"
“แหม ปากหวานจังนะคะ"
“ลองหรือยังเอ่ย
