กรวลัยรีบดึงผ้าคลุมหน้าแล้วทรุดนั่งควานมือไปหยิบหมวกมาสวมด้วยความตื่นตระหนก เลอสรรช่างเป็นดั่งภูตผีที่ตามจองเวรกันทุกที่จริงๆ เพียงแค่ได้ยินเสียง ..... สาบานว่าเธอแค่ได้ยินเสียงเขา ก็พาลทำให้อกสั่นขวัญแขวนได้โดยที่ยังไม่ได้หันไปมองหน้าด้วยซ้ำ
“นี่!! .... กำไลอยู่ที่ไร่คุณจริงๆหรือเนี่ย? ...อืม ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ ว่าเจ้าของไร่จะมาตามคนงานถึงในห้องน้ำ” ชัชชวาลย์ถามออกไปอย่างท้าทาย แต่มือใหญ่ยังคงทำหน้าที่ได้คล่องแคล่วโดยการรีบเอื้อมไปคว้าหมับที่ข้อมือของกรวลัยได้ทันก่อนที่หล่อนจะวิ่งผ่านหน้าเขา
“เอาล่ะ กรวลัย จะเดินตามฉันมาดีๆ หรือจะให้ไอ้เด็กวานซืนเนี่ยพลอยเดือดร้อนไปด้วย” เลอสรรเอ่ยด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจสายตาจ้องเขม็งเพียงใบหน้าหวานเท่านั้น ส่วนไอ้เด็กนั่น ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลยสักนิด
“ปะ ปล่อยฉันเถอะจ้ะคุณชัช”
“ไม่ กรวลัย เธอไปอยู่ที่ไร่นั่นได้ยังไง แล้วคิดเหรอว่าอยู่ที่นั่นแล้วจะป
