เช้าวันต่อมา
ไรเฟิลกระวนกระวายตั้งแต่มาถึงบริษัท ร่างแกร่งที่เคยมีลุคมาดนิ่ง ตั้งใจทำงาน อ่านเอกสาร วันนี้ไม่สามารถอยู่เฉยได้เลย เอาแต่จ้องมองประตูห้องทำงานของตัวเองสลับไปมากับนาฬิกา
"นายรอใครรึเปล่าครับ?" การ์ดคนสนิทต้องเอ่ยถามขึ้นเพราะท่าทีของเจ้านายหนุ่มวันนี้เหมือนกำลังรอคอยบางคน
"เปล่า" เมื่อเห็นว่าลูกน้องรู้สึกถึงความผิดปกติของตัวเอง ชายหนุ่มรีบปรับสีหน้าให้เรียบนิ่งมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทั้งที่ใจของเขามันเต้นระรัวไม่หยุด
"รอคุณดิสนีย์เหรอครับ?"
"เปล่า" แค่ได้ยินชื่อเธอที่การ์ดเอ่ย ไรเฟิลชักสีหน้าแสดงออกถึงความไม่พอใจในทันที
"อ่อครับ ผมนึกว่านายรอ พอดีเมื่อสักครู่ผมเห็นคุณดิสนีย์ลงจากรถแล้วครับ" เขาจะเห็นก่อนคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะการ์ดหนุ่มยืนอยู่ตรงที่เดียวกันกับที่ไรเฟิลยืนดูเธอเมื่อวาน
"มึงออกไปได้แล้ว" เขาเอ่ยไล่เพราะอยากจะอยู่กับหญิงสาวสองคน ชายหนุ่มรู้ดีว่าดิสนีย
