เย็น
ไรเฟิลขับรถกลับบ้านใหญ่ของตัวเองด้วยร่างที่เหมือนไร้วิญญาณ สภาพของเขาในตอนนี้มันแย่กว่าทุกวันที่เคยเป็นจนการ์ดคนสนิทต้องเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงก่อนที่เจ้านายหนุ่มจะขึ้นรถ
"นายขับรถกลับบ้านเองไหวแน่เหรอครับ?" นั่นแหละ ไม่อยากจะเชื่อว่าไรเฟิลจะแสดงออกถึงคนหมดแรงได้มากเพียงนี้ เขาบ้างานจริงจังกับงานมากแค่ไหน แต่ไม่เคยเลยที่ชายหนุ่มจะปล่อยตัวเองให้ดูโทรม
"มาแล้วเหรอตัวดี?" พัคเอ่ยทักลูกชายหลังจากที่ไม่เห็นหน้าคร้าตาลูกมานาน แม้จะทำงานบริษัทเดียวกันแต่เขาก็ไม่เคยก้าวก่ายเข้าไปยุ่ง อยู่บริษัททั้งคู่ต่างฝ่ายต่างมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เพราะงั้นคำว่าครอบครัวจะถูกใช้เมื่ออยู่ในบ้านเท่านั้น
"เรียกผมกลับบ้านมีอะไรครับ?" ไรเฟิลไม่อ้อมค้อม ตอนนี้เขาอยากกลับขึ้นห้องนอนของตัวเองแล้วทิ้งกายลงนอนบนเตียงไซต์คิง สมองที่เคยมีแต่เรื่องงานและเอกสารต่าง ๆ ของบริษัทมันกลับว่างเปล่า
"ไม่กลับบ้านมานานเท
