ความผูกพันที่เริ่มก่อตัว # 3
1438 คำ
เฮเลนเดินทางมาถึงคฤหาสน์ของตระกูลซานมารีโนก่อนเวลา เพราะตื่นเต้นที่จะได้เจอลีโอนาร์ดหลังจากไม่เจอเขามานาน
“แด๊ด สวัสดีค่ะ สบายดีนะคะ” หญิงสาวทักทายคาร์ลอสที่นั่งอยู่บนโซฟาหรู
“สบายดีเฮเลนล่ะ ทำอะไรบ้างช่วงนี้” คาร์ลอสยิ้มอย่างพอใจที่เห็นเฮเลนผู้หญิงที่เขาอยากให้แต่งงานกับลีโอนาร์ด
“สบายดีค่ะ ช่วงนี้เฮเลนกำลังยุ่งคอลเลกชั่นฤดูใบไม้ร่วงอยู่ค่ะ... แล้วพี่ลีโอจะมาไหมคะคืนนี้” เฮเลนถามด้วยความตื่นเต้น เพราะเธอรอที่จะเจอหน้าเขามาตลอด
“เดี๋ยวพี่เขาก็มา เขาโทรมาบอกแล้ว”
“ดีเลยค่ะ ไม่เจอตั้งนาน เฮเลนคิดถึงพี่เขามาก”
“นั่นไง ได้ยินเสียงรถ น่าจะมาถึงแล้วล่ะ”
ไม่นานนักลีโอนาร์ดก็เดินเข้ามาในห้องรับแขก ก่อนจะทักทายคาร์ลอสแด๊ดของเขา เสร็จสรรพเขาจึงปลายตามามองทางเฮเลนนิดหนึ่ง แล้วเอ่ยคำทักทายตามมารยาทออกไป
“สวัสดีเฮเลน สบายดีนะ” ลีโอนาร์ดทักทายตามมารยาท
“สวัสดีค่ะพี่ลีโอ เฮเลนสบายดีค่ะ… แล้วนี่ พี่จะอยู่อิตาลีนานไหมคะ” หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างดีใจที่ในที่สุดก็ได้เห็นหน้าผู้ชายที่เธอหลงรักมานาน
“ยังไม่รู้เลย... คุณลุงเควินสบายดีนะ”
“ค่ะ แด๊ดสบายดี ยุ่ง ๆ กับงานเหมือนเดิมค่ะ… แล้ว... เรื่องแต่งงาน?”
“เรื่องแต่งงานทำไมครับ”
“เมื่อไหร่เราจะแต่งงานกันคะ เราหมั้นกันมาเป็นสิบปีแล้วนะคะ จะให้เฮเลนรอไปถึงเมื่อไหร่”
“ผมว่าเราเคยคุยกันเรื่องนี้ไปแล้วนะ... ผมให้อิสระคุณทุกอย่าง อย่ารอผมเลย เพราะผมยังไม่พร้อมจะแต่งงานกับใคร”
“พี่พูดแบบนี้ได้ยังไงคะ เฮเลนไม่ยอมค่ะ เฮเลนรักพี่ลีโอนะคะ”
“แต่ผมไม่ได้รักคุณแบบชู้สาว ผมเห็นคุณเป็นน้องสาวมาโดยตลอด” ลีโอนาร์ดออกไปตรง ๆ โดยไม่ไว้หน้าเฮเลนเลย
เมื่อเห็นเจ้าลูกชายยังปฏิเสธเฮเลน คาร์ลอสจึงต้องออกโรงพูด
“พอก่อนเถอะลีโอ แกจะทำให้หนูเลเฮนเสียใจไปถึงไหน”
คาร์ลอสเอ่ยออกมาเสียงเครียด เพราะเอาจริง ๆ เขาไม่อยากผิดใจกับเพื่อนที่คบหากันมายาวนาน
“ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีพรุ่งนี้ผมมีประชุมแต่เช้า”
“ทานข้าวกับแด๊ดก่อนอย่าเพิ่งไป เพราะกว่าจะได้พบแกตามตัวยากยิ่งกว่าอะไร”
“ก็ได้ครับ งั้นบอกแม่บ้านตั้งโต๊ะเลยครับ” เฮเลนมองหน้าลีโอนาร์ดอย่างไม่พอใจที่เขาปฏิบัติกับเธอเช่นนี้ เธอที่เพียบพร้อมทุกอย่างทั้งฐานะและชาติตระกูล มีแต่คนอิจฉาเขาที่ได้เธอมาเป็นคู่หมั้น ทว่าเขากลับเฉยชา ยังไงเสียเธอก็ไม่ยอม เธอจะต้องแต่งงานกับเขาให้ได้
……
“คุณลิลลี่คะ อาหารเย็นพร้อมแล้วค่ะ” แมรี่มาเคาะประตูห้องเรียกลิลลี่
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวลิลลี่ออกไปค่ะ”
ลิลลี่กลับมาคอนโดด้วยความผิดหวัง เพราะไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับ เธอจึงกำลังนั่งหางานในอินเทอร์เน็ต หาจนตาลาย และกรอกใบสมัครทิ้งไว้หลายที่
หลังจากออกไปทานข้าวคนเดียว โดยไม่รู้ว่าคนหน้ายักษ์ไปไหน แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะเธอยังงอนเขาอยู่ ที่อยากไล่ก็ไล่ พอไล่ไปแล้วก็ไปตามล่าให้กลับมาอีก ทำราวกับเธอเป็นสิ่งของที่ไม่มีหัวใจ
เธอกดปิดล็อกห้องก่อนเดินเข้าไปอาบน้ำ ออกมานั่งคิดว่าพรุ่งนี้จะออกไปหางานที่ไหนบ้าง หลังจากจดลิตส์เสร็จแล้วก็ผล็อยหลับไปและก็เหมือนทุกคืนต่อให้ล็อกห้องแน่นหนาแค่ไหน ลีโอนาร์ดก็ใช้กุญแจไขเข้ามาได้อยู่ดี
เขารีบกลับเพนต์เฮาส์เพราะหวังว่าเธอจะยังไม่หลับ วันนี้ทั้งวันเขายังไม่ได้เห็นหน้าเธอเลย คิดถึงกลิ่นหอมของเธอเหลือเกิน ลีโอนาร์ดคิดว่าเขาใกล้บ้าเข้าไปทุกที ไม่เคยเลยที่จะมีความรู้สึกแบบนี้
“อื้ม…” ลิลลี่ส่งเสียงออกมาหลังจากโดนคนตัวโตขโมยหอมแก้มไปหลายฟอด
‘น่ารักอะไรแบบนี้นะ.... เธอเป็นของฉันนะลิลลี่’ ลีโอนาร์ดพึมพำคนเดียว พลางจ้องมองเธออย่างหลงใหลจนผล็อยหลับไป
……
วันต่อมา เฮเลนมาหาลีโอนาร์ดที่เพนต์เฮาส์ โดยไม่ได้นัด เพราะต่อให้นัด ลีโอนาร์ดก็ไม่เคยสนใจเธอ มันน่าเจ็บใจนักที่ต้องมาทนนั่งดูข่าวคู่หมั้นของตัวเองควงกับผู้หญิงคนอื่นเป็นว่าเล่น เสียงหัวเราะที่ดังมาจากทางห้องครัว ทำให้เฮเลนต้องเดินไปดู
“เธอเป็นใคร? มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” เฮเลนจ้องหน้าลิลลี่ไม่วางตา
เพราะไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แถมผู้หญิงตรงหน้าก็สวยและน่าทะนุถนอมอย่างน่าอิจฉา ทำให้เฮเลนยิ่งร้อนรนอยู่ข้างใน เพราะไม่แน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นอะไรกับลีโอนาร์ด เขาถึงเอาเธอมาเก็บไว้ที่เพนต์เฮาส์ที่ไม่ใช่ใครก็เข้ามาได้
เพราะเขาหวงแหนพื้นที่ส่วนตัวยิ่งกว่าอะไร เฮเลนใช้สายตากวาดมองเธอไม่วางตา ไม่ธรรมดาจริง ๆ เฮเลนรับรู้ถึงบางสิ่งที่ออกมาจากผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ เซนส์ผู้หญิงมันแรง เธอรับรู้ได้ถึงความไม่ชอบมาพากล
“คุณเฮเลนนัดคุณท่านไว้เหรอคะ วันนี้ท่านออกไปบริษัทค่ะ” แมรี่รีบออกมาต้อนรับ
“ไม่ได้นัด แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร มาทำอะไรที่นี่” เฮเลนถามออกไปทันทีอย่างอยากรู้
“เอ่อ… ดิฉันเป็นคนงานค่ะ” ลิลลี่เป็นคนเอ่ยตอบ
“คนงาน? แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ มีตำแหน่งอะไร เพิ่งมาเหรอ ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน แล้วคนงานที่ไหนจะได้นั่งทานข้าวที่โต๊ะของเจ้านายแบบนี้” เสียงที่ออกมาจิกกัดไม่เป็นมิตร แต่ลิลลี่ก็ก้มหน้าก้มตาทานอาหารที่แมรี่ทำมาให้จนหมด
“บอกฉันมาว่าเธอเป็นอะไรกับลีโอนาร์ด”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาค่ะ หรือถ้าคุณอยากรู้ก็ไปถามเขาสิคะ มาถามฉันทำไม”
“อวดดี แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร” แมรี่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบห้ามทัพ
“คุณเฮเลนกลับไปก่อนดีกว่านะคะ ถ้านายท่านรู้จะไม่พอใจเอาได้ค่ะ... ไว้ดิฉันจะบอกนายท่านว่าคุณเฮเลนมาหานะคะ”
“แกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน อีกหน่อยฉันจะเข้ามาเป็นเจ้านายพวกแก คอยดูเถอะฉันจะไล่ออกให้หมดเลย คิดว่าตัวเองเป็นคนเก่าคนแก่ของลีโอหรือไง” เฮเลนประกาศตัว
“ส่วนเธอ… ฉันจะบอกให้นะ ฉันเป็นคู่หมั้นกับลีโอ กำลังจะแต่งงานกัน ผู้หญิงแบบเธอฉันเห็นมานักต่อนักแล้ว ผู้หญิงคนไหนบ้างล่ะที่จะไม่หลงเสน่ห์เขา ก็ทั้งหล่อทั้งเปย์ไม่อั้นแบบนี้”
“ฉันบอกคุณไปแล้วนะคะว่าไม่ได้เป็นอะไรกับเขา แล้วแต่คุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามค่ะ”
“แกอย่ามาอวดดีใส่ฉันนะ เป็นแค่ผู้หญิงที่ซื้อด้วยเงิน อีกหน่อยเขาก็เบื่อแก แกคิดว่าแกได้เข้ามาอยู่นี่แล้วจะเป็นคนโปรดของเขาเหรอ... หึ! ลีโอขี้เบื่อจะตาย” เมื่อเห็นว่าขืนพูดไปก็เปล่าประโยชน์ ลิลลี่จึงหาทางหลีกเลี่ยง
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีงานต้องทำค่ะ”
“อย่ามาเดินหนีฉันแบบนี้นะ นังหน้าด้าน ขนาดบอกว่าฉันเป็นคู่หมั้น แกยังไม่สำนึกอีกหรือไง”
ลิลลี่ไม่สนใจ เธอเดินเข้าห้องได้ก็ล็อกประตูทันที เพราะกลัวเฮเลนจะตามเข้ามาส่วนเฮเลนเห็นดังนั้นก็กรีดร้องเสียงดังเพราะโดนขัดใจ ก่อนจะกระทืบเท้าออกไป ทิ้งให้แมรี่ได้แต่มองตามด้วยความหนักใจ เพราะเฮเลนเป็นคนเอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยน
ลีโอนาร์ดกำลังเร่งทำงาน ซึ่งมีหลายโครงการที่รอการอนุมัติจากเขาอยู่ เพราะเขาอยากรีบพาลิลลี่กลับประเทศไทยแล้ว เธอจะได้รู้สึกสบายใจมากกว่าอยู่ที่นี่
- ผู้เขียน
