“กูจะเอามึงต่อหน้าพ่อแม่นี่แหละ!!”
“พวกมึงไปจับพวกมันรวมกันไว้! กูจะให้พวกมันดูหนังสดตอนที่กูเอากับลูกสาวมัน!!” เรย์หันไปสั่งลูกน้อง ก่อนที่เขาจะกระชากตัวน่านฟ้าให้นอนลงกับพื้นกระเบื้องเย็นๆ
นัยน์ตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจและหวาดกลัว เหนือเมฆร้องโวยวายพยายามดิ้นรนหาทางช่วยลูกสาวแต่ก็ถูกลูกน้องของเรย์จับตัวเอาไว้แน่นจนดิ้นไม่หลุด
“ไม่นะ!!” น่านฟ้าดิ้นรนขัดขืนทุกวิถีทาง น้ำตาของความหวาดกลัวเริ่มเอ่อคลอที่ดวงตาคู่สวย เธอไม่เคยคิดว่าชะตาชีวิตของตัวเองต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้
“อยู่นิ่ง ๆ ถ้ามึงยังไม่อยากตาย!!” เรย์เอ่ยพร้อมกับชักปืนขึ้นมาจ่อหัวหญิงสาวในทันที น่านฟ้านิ่งอึ้งตัวสั่นไปด้วยความกลัวมากกว่าเก่า เพราะเกิดมาจนอายุเท่านี้เธอยังไม่เคยเจอเรื่องเลวร้ายอะไรแบบนี้มาก่อน
ปัง!!
แต่แล้วเสียงปืนก็ดังลั่นขึ้นตามมาด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเรย์...
“โอ๊ย!! ไอ้เหี้ย!! ใครยิงกู!!” เรย์
