“เย้! ปลายรักพี่น่านที่สุดเลยค่ะ” ปลายฝนเอ่ยออกมาด้วยความดีใจก่อนจะโผตัวเข้ากอดพี่สาวเอาไว้แน่น น่านฟ้ายืนนิ่งใบหน้าสวยแสดงออกถึงความรู้สึกที่สับสนอย่างไม่สามารถซ่อนเร้นไว้ได้อีก เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอต้องรับมือกับเรื่องอะไรก่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของปลายฝนหรือแม้แต่เรื่องของเธอกับฟลินต์
ภายในใจของหญิงสาวอยากจะเดินตามฟลินต์ไปเพื่อคุยกับเขาถึงประโยคสารภาพรักที่เขาพูดออกมา เธอยังคงรู้สึกสับสนและมึนงงเมื่อจู่ ๆ ชายหนุ่มเดินเข้ามาพูดคำว่ารักใส่หน้าเธอและก็เดินจากไปทิ้งให้เธอจมอยู่กับความสับสนที่หาทางออกไม่ได้
“งั้นเดี๋ยวปลายขอลงไปแอบดูพี่ฟลินต์ก่อนนะคะ ไม่รู้ว่าจะกลับไปหรือยัง...” ปลายฝนผละตัวออกจากน่านฟ้าก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องนอนด้วยความรีบร้อนกลัวจะไม่ทันได้เห็นชายหนุ่มก่อนที่เขาจะกลับ
น่านฟ้ายืนมองน้องสาวที่เดินออกไปจนพ้นสายตา ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ เดินมาทรุดตัวลงนั่งที่ปลายเตียงนอนที่ถูก
