ฉันเดินตามหลังพี่ภูเข้ามาติด ๆ ตั้งใจจะฟาดมือเข้าที่กลางหลังของพี่ชายคนโตอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ แต่ทว่าความคิดนั้นก็ต้องหยุดชะงักไม่ต่างอะไรกับปลายเท้าที่กำลังก้าวเดิน สายตาของฉันสอดประสานเข้ากับผู้เป็นพ่อที่พึ่งเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น โดยมีลูกน้องคนสนิทเดินตามออกมาด้วย
“กลับมากันแล้วเหรอ” พ่อเอ่ยถามพลางมองมาที่ฉันกับพี่ภู ฉันยืนเม้มริมฝีปากเข้าหากันเล็กน้อย มือไม้จู่ ๆ มันก็เลื่อนลงไปกำชายกระโปรงของตัวเองเอาไว้แน่น
ถ้าลูกน้องของพ่อเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นพร้อมกับพ่อแบบนี้ คงไม่พ้นมารายงานเรื่องของฉันแน่นอน...
พ่อน่าจะต้องรู้เรื่องเมื่อคืนแล้ว
“กลับมาแล้วครับ เห็นอานพบอกว่าพ่อมีเรื่องจะคุยกับผม...พ่อมีเรื่องอะไรเหรอครับ?” พี่ภูเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ ไม่ต่างอะไรกับฉันที่แอบขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัยว่าพ่อมีเรื่องอะไรคุยกับพี่ภู
แล้วก็อานพ ที่ว่าก็คือผู้ช่วยคนสำคัญของพ่อที่เดินต
