มัสลินแทรกขึ้นขณะที่แดนสรรจัดเสื้อผ้าและของใช้ใส่ในกระเป๋าเรียบร้อยพอดี
“ได้ ๆ เดี๋ยวเรารีบกลับกัน ถ้ายังไงลินอุ้มลูกไปเดี๋ยวเดย์จะหิ้วกระเป๋าไปให้”
“แล้วคุณมัสลินอุ้มลูกได้เหรอครับ...ผมช่วยไหม?” หัสวีร์รีบออกตัวโดยที่เขาไม่ได้สนใจว่าแดนสรรจะมองว่าอย่างไร
บทที่ 9
สำหรับเขาเองตอนนี้อยากจะทำทุกสิ่งทุกอย่างที่คิดว่าจะสามารถทดแทนและชดเชยความผิดของตัวเองที่เคยทำกับมัสลินได้ เขาพยายามทำทุกวิถีทางแม้แต่ยอมลางานเพราะรู้ล่วงหน้าแล้วว่ามัสลินต้องออกจากโรงพยาบาลวันนี้ เขาตั้งใจมาหาเธอและอยากจะพาเธอกับลูกกลับไปที่บ้านหากแต่เมื่อเห็นว่าแดนสรรอยู่กับมัสลินแล้วเขาเองก็จำต้องแสดงความเกรงใจออกมาสักเล็กน้อยนั่นก็คือไม่แย่งหน้าที่สำคัญที่แดนสรรปฏิบัติ นั่นคือการเก็บเสื้อผ้าและพาเมียของเขากลับบ้าน ถึงอย่างนั้นเขาเองก็อยากจะทำอะไรสักอย่างเพื่อเป็นการแสดงให้มัสลินเห็นว่าเขาใส่ใจเธอมากขนาดไหนในตอนน
