ทว่าความอดทนของมายาขาดผึ่ง ตรงเข้าไปกระชากถ้วยจากมือ แล้วเหวี่ยงลงพื้น ก่อนโถมกายเข้าใส่พี่สาวคนละแม่
เพียะ!
“แกทำแม่ฉันทำไม ฉันยอมแกทุกอย่างแล้ว ทำไมต้องทำกับแม่ฉันแบบนี้!”
สมนึกรีบเข้ามาพยุงมัจจรีด้วยความสงสาร
“รีบไปห้ามหยาหน่อยพี่สมนึก!” มัจจรีร้องบอก
จักรินทร์ลุกจากเก้าอี้ตรงไปกระชากมายาออกมา มายาจ้องมองบิดาเห็นแววตาวาวโรจน์
“แกกล้าดียังไงถึงทำแบบนี้ในบ้านฉัน!”
เพียะ! เพียะ!
ร่างบางล้มลงกองกับพื้น ใบหน้าแดงช้ำจากรอยฝ่ามือ จักรินทร์ตรงเข้าไปประคองบุตรสาวเอาไว้
“เป็นอะไรหรือเปล่าพิน” คนเป็นพ่อถามสีหน้าเป็นห่วง
พิมพิมลกัดริมฝีปากแน่น น้ำตาคลอ
“ไม่เป็นไรค่ะพ่อ”
มัจจรีตรงเข้าโอบกอดลูกไว้แน่น น้ำตาไหลอาบแก้ม
“หยาปกป้องแม่หยาผิดหรือไงกัน!” มายาตะโกนถามลั่น
คนเป็นพ่อหันมา “แกอย่ามาลามปามให้มาก ที่แกมีกินทุกวันนี้ก็เพราะฉันนังมายา!”
พิมพิมลส่ายหน้าน้ำตานอง จ้องมองสามีและบุตรสา
