ระหว่างเส้นทาง เจตนิพนธ์เหลือบมอง เห็นอีกคนไม่สบตา กลับเมินมองนอกกระจกรถแทน ชายหนุ่มขบกราม รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา มายาทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน การกระทำของเธอในบ้านของพิน มันเป็นการเสียมารยาท
“พี่อยากรู้ หยามีปัญหากับบ้านของพินงั้นเหรอ หยาถึงได้ทำแบบนั้น” เขาเปรยออกมาทำลายความเงียบ
มายาขยับกาย หันมาสบตา
“ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันค่ะ”
“แล้วที่หยาทำ มันหมายความว่ายังไง พี่ไม่เข้าใจ”
“หยาทำอะไรคะ” เธอย้อนถาม น้ำเสียงเรียบนิ่ง
ชายหนุ่มระบายลมหายใจ นี่ต้องการกวนอารมณ์กันใช่ไหม
“ในบ้านของพิน ครอบครัวพิน หยาไม่มีมารยาทเลยรู้ตัวบ้างไหม!”
ริมฝีปากบางเม้มสนิท มือข้างตัวกำแน่น จะให้รักษามารยาท กับคนพวกนั้น ฝันไปเถอะ ยิ่งผู้ชายที่ได้ชื่อว่าพ่อ เธอยิ่งเกลียดเข้ากระดูก
“ค่ะ หยารู้ตัว”
“แล้วทำทำไม!”
“ก็เขาไม่มีมารยาทกับหยาก่อน ถามเรื่องที่หยาไม่รู้ ตำหนิหยาว่าไร้มารยาท ถ้าเขาพูดจาไม่ดีมา หยาจำเป็นต้องพูดด
